تا قانون خانواده برابر: قانون جمهوری شماره 8353 فیلیپین که به «قانون ضد تجاوز جنسی 1997» نیز شناخته می شود، حاوی پاسخ هایی به پرسش های معمول درباره قانون و تجاوز جنسی به عنوان یک جرم عمومی است. همچنین این قانون، دربردارنده جزئیات تماس آژانس ها و سازمان هایی است که قربانیان تجاوز جنسی ممکن است برای دریافت کمک به آنها بخواهند مراجعه کنند. در فیلیپین علاوه بر این قانون، قانون 7877 علیه آزار جنسی (1995)، قانون 9208 علیه قاچاق انسان (2003)، قانون 9292 ضد خشونت علیه زنان و کودکانشان (2004) نیز به تصویب رسیده است
در ادامه متن کامل قانون ضد تجاوز جنسی 1997 آمده است.
همچنین بخوانید: قوانین جزایی مرتبط با آزار و اذیت جنسی و تجاوز در هند
قانون جمهوری شماره ی 8353
قانون جمهوری شماره ی 8353، تعریف جرم تجاوز را بسط می دهد، آن را در رده جنایت علیه اشخاص قرار داده و به این منظور و با اهداف دیگر، قانون اصلاح شده شماره ی 3815 یا قانون بازبینی شده مجازات را مورد بازنگری قرار می دهد.
مجلس سنا و مجلس نمایندگان فیلیپین در کنگره، این قانون را تصویب کرده اند:
اصل 1: عنوان کوتاه- این قانون تحت عنوان “قانون ضد تجاوز سال 1997” نیز شناخته می شود.
اصل 2- تجاوز؛ جنایت علیه اشخاص- از این پس جرم تجاوز، طبق اصلاحیه عنوان هشت قانون اصلاح شده ی شماره ی 3815 یا بازبینی قانون مجازات، در رده ی جنایت علیه اشخاص قرار می گیرد. بر همین اساس، بخش جدیدی تحت عنوان “بخش سوم، درباره ی تجاوز” ضمیمه ی عنوان هشت آن قانون خواهد شد که به شرح زیر است:
“بخش سوم؛ تجاوز”
ماده 266.الف. تجاوز: زمان و چگونگی ارتکاب. – ارتکاب به تجاوز:
1) توسط مردی که با زنی در هر کدام از شرایط زیر ارتباط جنسی برقرار کند:
الف) از طریق اجبار، تهدید یا ارعاب؛
ب) زمانی که بزه دیده از عقل [سلیم] برخوردار نباشد یا ناهوشیار باشد؛
ج) از طریق برنامه ریزی فریبکارانه یا سواستفاده ی جدی از تسلط [خود]؛ و
د) زمانی که بزه دیده کمتر از دوازده سال سن داشته و یا مجنون باشد، هرچند هیچ کدام از شرایط آمده در بالا موجود نباشد.
2) توسط هر فردی که در هر کدام از شرایط ذکر شده در پاراگراف یک با وارد کردن آلت ذکور در دهان یا مقعد فرد دیگر یا وارد کردن هر ابزار و شی دیگری در آلت تناسلی یا مقعد فرد دیگر، مرتکب عمل تعرض جنسی شود.
ماده 266-ب. مجازات– مجازات تجاوز طبق پاراگراف یک بخش الف حبس ابد است.
هرگاه عمل تجاوز به وسیله ی سلاحی مرگبار یا توسط دو نفر یا بیشتر از آن صورت گیرد، مجازات آن حبس ابد تا زمان مرگ است.
اگر در اثر تجاوز یا در هنگام آن قربانی عقل خود را از دست دهد، مجازات حبس ابد تا زمان مرگ را در پی خواهد داشت.
چنان چه در حین شروع به جرم تجاوز یا در اثر آن قتل صورت گیرد، مجازات آن حبس ابد تا زمان مرگ خواهد بود.
زمانی که در اثر تجاوز یا در هنگام آن قتل صورت گیرد، مجازات آن مرگ خواهد بود.
مجازات مرگ درصورتی که جرم تجاوز همراه با هرکدام از کیفیات مشدده زیر باشد، نیز وضع خواهد شد:
- زمانی که قربانی زیر هجده سال سن داشته باشد و مجرم یکی از والدین، اجداد، پدر/مادر خوانده، سرپرست، خویشاوند نسبی یا سببی تا درجه ی سوم مدنی، یا همسر عرفی والدین قربانی باشد؛
- زمانی که قربانی تحت بازداشت پلیس، مقامات نظامی یا دیگر نهادهای کیفری یا اجرای قانون باشد؛
- زمانی که تجاوز در حضور کامل همسر، والدین، یکی از فرزندان یا دیگر خویشاوندان نسبی تا درجه ی سوم مدنی صورت گیرد؛
- زمانی که قربانی فردی مذهبی باشد که به شغل یا حرفه ی دینی مشروعی اشتغال داشته باشد و مجرم از قبل یا در زمان ارتکاب جرم بداند که شخص قربانی در چنین موقعیتی قرار دارد؛
- زمانی که قربانی کودک زیر هفت سال باشد؛
- زمانی که مجرم بداند که مبتلا به اچ آی وی (ویروس نقص ایمنی انسان)، ایدز(سندروم نقص ایمنی اکتسابی) یا هر گونه بیماری مقاربتی دیگری است و ویروس یا بیماری به قربانی منتقل شود؛
- زمانی که [جرم] توسط یکی از اعضای نیروهای مسلح یگان پارامیلیتری فیلیپین یا نمایندگان اجرای قانون یا نهاد کیفری در حالی صورت گیرد که مجرم برای تسهیل ارتکاب جرم از موقعیت خود سواستفاده کرده باشد؛
- زمانی که قربانی در اثر تجاوز یا در هنگام آن دچار ناتوانی جسمی یا نقص عضو دائمی شود؛
- زمانی که مجرم در زمان ارتکاب جرم از باردار بودن بزه دیده اطلاع داشته باشد؛ و
- زمانی که مجرم در زمان ارتکاب جرم بداند که بزه دیده دچار ناتوانی ذهنی، اختلال عاطفی و/یا فلج جسمانی است.
مجازات تجاوز طبق پارگراف دو بخش الف حبس به مدت شش سال و یک روز تا دوازده سال است.
هرگاه تجاوز به وسیله ی سلاح مرگبار یا توسط دو نفر یا بیشتر صورت گیرد مجازات آن حبس موقت[1] خواهد بود.
زمانی که در اثر تجاوز یا در هنگام آن، قربانی عقل خود را از دست بدهد، مجازات آن حبس موقت خواهد بود.
چنان چه در حین شروع به جرم تجاوز یا در اثر آن قتل صورت گیرد، مجازات آن حبس موقت تا حبس ابد خواهد بود.
زمانی که در اثر تجاوز یا در هنگام آن قتل صورت گیرد، مجازات حبس ابد خواهد بود.
مجازات حبس موقت در صورتی تعیین خواهد شد که تجاوز با هر کدام از کیفیات مشدده آمده در این بند صورت گیرد.
بند 266-ج. مصادیق عفو- ازدواج معتبر با بزه دیده پس از [وقوع جرم]، جرم و مجازات وضع شده را لغو خواهد کرد.
چنان چه مجرم همان همسر قانونی باشد، بخشش متعاقب زن به عنوان بزه دیده جرم و مجازات را ساقط خواهد کرد: اما درصورتی که ازدواج از همان آغاز باطل باشد، جرم یا مجازات لغو نخواهد شد.
بند 266- د. امارات- هر عکس العمل آشکاری که در هر درجه ای نشان از مقاومت بزه دیده در مقابل عمل تجاوز داشته باشد یا بزه دیده در چنان موقعیتی باشد که رضایت او از اعتبار برخوردار نباشد، در جریان دادرسی جرائمی که طبق بند 266- الف مجازات برای آن ها تعیین شده، می تواند به عنوان مدرک پذیرفته شود.
بند 3. شرط استثناء- چنان چه هر بخش، بند یا ماده ای از این قانون بی اعتبار یا مغایر با قانون اساسی قلمداد شود، سایر بخش های آن به اعتبار خود باقی خواهد ماند.
بند 4. شرط الغاء- اصلاحیه ی بند 336 قانون شماره ی 3815 و تمامی قوانین، مصوبات ریاست جمهوری، دستورهای اجرایی، دستورهای اداری و مقرراتی که مغایر یا در تضاد با مفاد این قانون باشند، بازنگری و اصلاح یا به فراخور منسوخ خواهند شد.
بند 5. اعتبار- این قانون پانزده روز پس از انتشار کامل آن در دو روزنامه‌ی چاپ سراسری قابل اجرا خواهد بود.
[1] – مجازات حبسی در قانون فیلیپین که حداکثر از هفده سال و چهار ماه و یک روز تا بیست سال، به طور متوسط از چهارده سال و هشت ماه و یک روز تا هفده سال و چهارماه و حداقل از دوازده سال و یک روز تا چهارده سال و هشت ماه طول می کشد.