بیدارزنی: سال ۹۹ یکی از بحرانی‌ترین سال‌ها علیه جان و معیشت زنان بود. تبعات منفی پاندمی کرونا تنها به آمار ۷۰ درصدی اخراج نیروهای کار زن محدود نماند. با آغاز اعلام قرنطینه و ضرورت خانه‌نشینی، افزایش خشونت‌های خانگی علیه زنان نیز با شدتی حداکثری جریان یافت. زنان که تا پیش از اخراج از محیط‌کار به بهانه‌ی شیوع ویروس کرونا نیز با انواع تبعیض‌های جنسیتی در پرداخت برابر دستمزدها، بهره‌مندی از حق بیمه و به تبع آن بیمه بیکاری روبه‌رو بودند به لشگر بیکاران و بی‌ثبات‌کاران پیوستند.
این بی‌ثبات‌کاری، تاثیرات حداکثری خود را بر معیشت دستفروشان و کارگران خدماتی نشان داد. آمار محرومیت بیش از ۴ میلیون دانش‌آموز محروم از تحصیل، اولین نشانگان خود را بر افزایش آمار ازدواج کودکان دختر و یا قرارگیری در اجباری شدن کار کودکان، عیان کرد. در این میان، پرستاران با قراردادهای کاری ۸۹ روزه مواجه شدند و تبعات ناشی از خصوصی‌سازی بهداشت و درمان، جان پرستاران و دیگر کارگران خدمه‌ی بیمارستان‌ها را هم‌زمان با اوج مرگ و میر ناشی از کرونا گرفت.
سال ۹۹ یکی از بحرانی‌ترین سال‌ها علیه جان و معیشت زنان
از اوایل خردادماه سال جاری، رویه‌ی سریالی «زن‌کشی» و «قتل کودکان دختر» که به بهانه‌های ناموسی و حفاظت از آبروی خانواده کشته شدند، نفس‌ها را بند آورد. تصاویر زنان و دخترانی که سر بریده و یا به طرق مختلف کشته شدند از یک‌سو و پناه بردن آمران و عاملان چنین جنایتی به کلانتری‌ها جهت قرارگیری زیر چتر حمایت‌های حقوقی دستگاه قضایی، بار دیگر نشان داد که قوانین تبعیض‌آمیز علیه زنان، چگونه بستر عرفی و حقوقی زن‌کشی و مالکیت بر زنان را تسهیل بخشیده است.
سال ۹۹، سال افزایش خشونت‌های قضایی علیه زنان بود. افزایش بازداشت و پرونده‌سازی‌های امنیتی علیه فعالان زنان، دانشجویان، فعالان کارگری، فعالان فرهنگی، مدافعان حق زبان مادری و خانواده‌های جان باختگان اعتراضات سراسری آبان ۹۸ به موازات یکدیگر به‌پیش رفت.
در این بین، آمار افزایش خشونت‌های اجتماعی به موارد متعددی چون تخریب حق سرپناه زنان فرودست و یا خشونت ساختاری علیه زنان معترض حاضر در خیابان پیوند خورد. سال ۹۹، سال شدت‌گیری صحبت از آزارهای جنسی و جنبش می‌تو ایران بود، جنبشی که با تمامی فراز و فرودها و دستاوردها و ناکارآمدی‌های آن، هنوز در ابتدای راه است.
در تمامی یک سال گذشته، دستورات ناامن‌سازی خیابان‌ها از تمامی تریبون‌های ایدئولوژیک و یا مجلس قانون‌گذار علیه جان و حق آزادی زنان صادر شد. دامنه‌ی این خشونت سیاسی و منزوی‌سازی زنان از ممنوعیت حق دوچرخه‌سواری زنان تا لوایح کلانی چون اعلام اجباری نبودن آزمایش غربالگری و ممنوعیت توزیع وسایل پیشگیری از بارداری در بین عشایر و روستاها بود.
درست در زمانی که چشم جهانیان، خیره به دستاورد زنان آرژانتینی در قانونی کردن حق سقط جنین امن بود، صحبت‌ها و عملکرد دوگانه‌ی دولت در چگونگی اجرایی شدن حق ضروری غربالگری، سیاهه‌ای از ناکارآمدی سیاست‌های اجرایی حاکمیت و سازمان‌های وابسته را عیان‌تر کرد.
اتحاد و استمرار مقاومت زنان جهت رسیدن به مطالبات خود، رهایی‌بخش است.
اما سال ۹۹ در کنار تمامی شدت سرکوب‌ها، افزایش فقر و تبعیض و پرونده‌سازی‌های امنیتی علیه زنان، سرشار از مقاومتی هر روزه بود. آنچه که ما طی یک سال گذشته از خطوط مبارزاتی زنان مکزیک علیه زن‌کشی‌ها، زنان لهستان در مبارزه جهت رسیدن به حق سقط قانونی و امن، میلیون‌ها کارگر و کشاورز زن در هند در جهت رسیدن به معیشت کارآمد، مبارزات ضد دولتی زنان بلاروس علیه دیکتاتوری حاکم و مقاومت فعالان زنان ترکیه، عربستان، عراق و افغانستان درمیابیم، حاکی از آن است که اتحاد و استمرار مقاومت زنان جهت رسیدن به مطالبات خود، تا چه میزان رهایی‌بخش است.
حضور پررنگ زنان در سلسله اعتراضات سراسری، حضور زنان معلم، بازنشستگان و مستمری‌بگیران در جهت احقاق حقوق خود، تشکل‌یابی مستقل مادران دادخواه، صدای رسای دانشجویان زن و ایستادگی علیه کالایی‌سازی آموزش و مقاومت‌های هر روزه‌ی زندانیان سیاسی زن در زندان‌ها مواردی انگشت‌شمار از این دسته‌اند.
اما آنچه محرز است، ضرورت همبستگی، تکیه بر نهادسازی و تشکل‌یابی زنان از درون جامعه است. در حقیقت، آنچه که مقاومت هر روزه‌ی زنان در این گستره‌ی فقر و تبعیض را به ملغی‌سازی قوانین نابرابر و ایستادگی علیه ارتجاع پیوند می‌دهد، جز با جامعه‌ی اهداف مشترک و اتحاد مبارزاتی میسر نخواهد شد.
بیانیه زنان آرزم: ۸ مارس نماد مبارزات همبسته‌ی زنان علیه فقر، نابرابری، خشونت و خفقان
بیانیه‌ی زنان ژیڤانۆ به مناسبت ۸ مارس از کردستان
به‌یان‌نامه‌ی ژنانی ژیڤانۆ بۆ ڕۆژی هەشتی مارس
بیانیه فعالین دانشجویی به مناسبت روز جهانی زن ۱۳۹۹
بیانیه کانون نویسندگان ایران به مناسبت روز جهانی زن
بیانیه سندیکای کارگران شرکت واحد به مناسبت ۸ مارس روز جهانی زن
بیانیه های تشکل های مستقل بازنشستگان به مناسبت روز جهانی زن
بیانیه اتحادیه آزاد کارگران ایران به مناسبت فرا رسیدن روز جهانی زن