بیدارزنی: لوسی پارسونز[۱] (۱۹۴۲-۱۸۵۳) عضو اتحادیه کارگری، فعال حقوق کارگران و خیاط زنانه‌دوزی بود که اقدام مستقیم قهرآمیز را تأیید می‌کرد. او آفریقایی-آمریکایی، آمریکایی، بومی آمریکا و مکزیکی تبار است که احتمالاً در تگزاس و در بردگی متولدشده است. او آلبرت پارسونز[۲] را که بعدها همسرش شد، در حدود سال ۱۸۷۰ ملاقات کرد. این در حالی بود که براساس قوانین ازدواج بین نژادی، این زوج هرگز قانونا ازدواج نکردند و مجبور شدند به دلیل رابطه و فعالیت سیاسی در سال ۱۸۷۳ تگزاس را به مقصد شیکاگو ترک کنند.
لوسی به‌عنوان یک خیاط زنانه‌دوز کار می‌کرد و مادر دو فرزند شده بود. او و آلبرت عضو «شوالیه‌های کار[۳]» و حزب سوسیال‌دموکرات بودند. بعدها لوسی به راه‌اندازی اتحادیه زنان کارگر یاری رساند و همراه آلبرت سازمان‌دهی بخش محلی[۴] را انجام داد.
او به‌طور مرتب درباره کار و مسائل اجتماعی مطلب منتشر می‌کرد و سخنرانی بااستعداد خارق‌العاده بود. همان‌طور که پلیس شیکاگو اذعان داشت: «خطرناک‌تر از هزاران شورشی». لوسی خشمگین از بی‌عدالتی اجتماعی که به‌زعم او مولود سرکوب اقتصادی اکثریت توسط اقلیت مرفه بود، به حمایت از اقدام مستقیم خشونت‌آمیز پرداخت. او هم‌صدا با شعارِ «زمین برای بی زمین‌ها، ابزار برای زحمتکشان و محصولات برای تولیدکنندگان» معتقد بود: «بدون حق استفاده آزاد از تمام این‌ها، جستجوی شادمانی و لذت آزادی وزندگی فقط لودگی‌های پوچ هستند. بر این اساس به خدمت گرفتن هریک یا تمام ابزار حتی در طی یک انقلاب اجباری خشونت‌آمیز قابل توجیه است.»
لوسی در سال ۱۸۸۶ عمیقاً درگیر مبارزات کارگری برای روزانه ۸ ساعت کار بود. در نشستی در سوم ماه می در میدان «هی مارکت»[۵] بمبی به سمت پلیس پرتاب شد که منجر به تیراندازی و مرگ ۷ افسر پلیس و چند غیرنظامی شد. آلبرت در میان آنارشیست‌هایی بود که در این حادثه شرکت داشتند. او علیرغم فقدان شواهد کافی، به مرگ محکوم شد. لوسی در طی سفرهای متعددی درباره این حکم سخنرانی کرد و خواستار اجرای عدالت در مورد همسرش شد اما اقداماتش بی‌فایده بود؛ آلبرت پارسونز و سه نفر دیگر در ۱۱ نوامبر ۱۸۹۷ اعدام شدند. لوسی تا پایان عمرش یاد و خاطره همسرش را گرامی داشت.
لوسی به برگزاری تورهای سخنرانی پرشمار و نوشتن مبادرت ورزید و در ۱۸۹۱ مجله آزادی: یک ماهنامه انقلابی کمونیستی آنارشیستی را راه‌اندازی کرد. او در میان اعضای بنیان‌گذار کارگران صنعتی جهان بود و از بست‌نشینی و خرابکاری به‌عنوان ابزار مبارزه طبقاتی حمایت می‌کرد. آزادی بیان موضوع برجسته‌ای در آثار او بود. او به‌طور مرتب از سخنرانی که عمدتاً در حمایت از زندانیان سیاسی بود، منع می‌شد. لوسی پس از سقوط اقتصادی ۱۹۰۹-۱۹۰۸ روی موضوعات مرتبط با گرسنگی و بیکاری متمرکز شد. «اعتراضات گرسنگی[۶]» که او در سال ۱۹۱۵ در شیکاگو به راه انداخت، دولت را مجبور کرد با بیکاری مواجه شود.
لوسی در سال‌های پس از جنگ، غالباً با حزب کمونیست کار می‌کرد و علیرغم ضعف بینایی تا ماه آخر زندگی به فعالیت‌هایش ادامه داد. لوسی پارسونز در یک آتش‌سوزی خانگی از دنیا رفت و خاکستر او در یادمان «شهدای های مارکت[۷]» جایی که پیکر همسرش را نیز در خود جا داده بود، دفن شد.
«فلسفه آنارشیسم در واژه آزادی خلاصه می‌شود. درعین‌حال این واژه به‌اندازه کافی جامع هست که تمام چیزهایی را که برای رسیدن به پیشرفت لازم است، شامل شود.»
«ما برده بردگان هستیم. ما بسیار بی‌رحمانه‌تر از مردان استثمار می‌شویم.»
نکته: ازاین‌پس سایت بیدارزنی به‌تدریج زندگینامه شماری از زنان انقلابی جهان را در قالب مطالب جداگانه‌ای منتشر می‌کند.
Resource:
Revolutionary Women: A Book of Stencils Paperback – November 1, 2010 by Queen of the Neighborhood
پی نوشت:
[۱] Lucy Parsons
[۲] Albert Parsons
[۳] Knights of Labor:
یکی از مهم‌ترین و بزرگ‌ترین سازمان‌های کارگری دهه ۱۸۸۰ در آمریکا. این سازمان روی شرایط فرهنگی و اجتماعی کارگران متمرکز بود و سوسیالیسم و رادیکالیسم رامردود می‌شمرد.
[۴] anarchist international working people’s association
[۵] Hay market
[۶] Hunger demonstrations
[۷] Haymarket Martyrs