آنچه که اخلاق مراقبت نامیده می شود تاکید بر روابط بین افراد_ به جای حقوق فردی یا ترجیحات فردی است. افراد به عنوان رابطه‌ی وابستگی در نظر گرفته می‌شوند نه به عنوان شخصیت‌های خود مختارِ فردگرایانه‌ی رویکرد غالب لیبرال. در واقع روابط مراقبتی به عنوان ارزش اصلی در نظر گرفته می‌شوند.
منال الشریف در سال ۲۰۱۱ جنبش رانندگی زنان (Women2Drive) در عربستان سعودی را پایه‌گذاری کرد و به این ترتیب جنبشی برای به دست آوردن حق رانندگی برای زنان در این کشور به راه افتاد. سرانجام در ژوئن ۲۰۱۸ حکومت مطلقه سعودی ممنوعیت طولانی‌مدت رانندگی زنان را لغو کرد. اما زندانی شدن کنشگران زن در می ۲۰۱۸ پیام آشکاری از سوی حاکمیت با این محتوا بود که این اصلاحات واقعی نیستند. به طور خلاصه اینطور بگویم: این یک جنگ علیه زنان است.
جنبش زنان در افغانستان پس از طالبان وارد یک مرحلۀ تازه شده است. این جنبش توانسته است در بخش‌های مهم جامعه خود را مطرح کند و به عنوان یک مبحث تازه ساختارها و روابط قدرت را به چالش بکشد. پرسش اصلی این مقاله این است که جنبش مذکور به دنبال چه چیزی است؟ برای یافتن پاسخ با ۸۰ تن از فعالین این جنبش مصاحبه شده است.
بعد از عمل‌های بینی و کاشتِ گونه و لب و مژه و ناخن و کشیدن چربی از اینجا و تزریقش به آنجا، جراحی لابیاپلاستی (بریدن لبهای داخلی واژن به قصد زیباسازی) جدیدترین محصول این آشفته بازار رسانه‌ایست.
من از نظرگاه فمینیستی، علاقه‌مند به «شیوه‌های دانستن در زنان» و ارتباط بین دانش، تفاوت و قدرت هستم و در این اثر ربط بین گرامشی و آگاهی فمینیستی خودم و نقش او در سفرم به کردار را دنبال می‌کنم و همچنین به وامداری فکری فمینیسم، بخصوص در ارتباط با مفهوم هژمونی می‌پردازم.
مطمئنم که در این لحظه بود. در این لحظه بود که حس بیگانگی نسبت به بدن خودم به نهایت رسید. شاید بذرهایش یک دهه قبل، وقتی آن خانم گشت ارشادی در میدان هفت‌تیر بازویم را گرفت کاشته شده بود، شاید هم نزدیک بیست سال پیش، دوم دبیرستان، وقتی در آن خیابان شلوغ به سمت ایستگاه مینی‌بوس راه می‌رفتم و اولین متلک عمرم را شنیده بودم. ولی شاید قبل‌تر، در نه‌سالگی، وقتی ناظم مدرسه در روز جشن تکلیف آن سخنرانی را کرده بود. و شاید هم زودتر. قبل‌تر. خیلی قبل‌تر.
آزاد نشدند. چهل روز از بازداشت ندا ناجی، مرضیه امیری، عاطفه رنگریز و کیوان صمیمی از بازداشتیان روز جهانی کارگر می‌گذرد و هنوز خبری از آزادی و خبری از وضعیت آنها نیست
برخی از افراد انتخاب می‌کنند که فرزند نداشته باشند، برخی نمی‌توانند فرزند داشته باشند و برخی فرزندشان را از دست داده‌‌اند: اینجا پنج زن از احساس خالصانۀ خود دربارۀ بچه نداشتن سخن می‌گویند.
بیدارزنی: بیش از دویست نفر از فعالان جنبش زنان در بیانیه‌ای ضمن حمایت از کارگران، معلمین، بازنشستگان و دانشجویان، و محکوم کردن سرکوب تجمع‌های روز جهانی کارگر و روز معلم خواستار آزادی بی‌قید و شرط بازداشتی‌های روز جهانی کارگر و روز معلم شدند.
از این رو آشنایی با زنان فمینیست آفریقایی و آگاهی از چگونگی مبارزات برابری‌خواهانه آنها که متأسفانه کمتر مورد توجه قرار گرفته، اهمیت بسزایی دارد. تلاش‌های زنان فمینیست آفریقا، دریچه‌ای نو از جنبش برابری‌خواهی زنان در جهان را به روی ما می‌گشاید. دریچه‌ای رو به زنانی که باور دارند فمینیسم یک سبک زندگی است، سبکی برابری‌خواهانه و حامی نیازمندان و انسانیت، فارغ از زن و مرد، سیاه و سفید، با دین یا بدون دین. به همین جهت نوشتار پیش رو سعی دارد در دو بخش به زندگینامه و فعالیت‌های ده تن از معروفترین زنان فمینیست این قاره زیبا بپردازد.
تاریخچه‌ی کار خانگی به زمانی برمی‌گردد که خانه‌ای وجود نداشت. رید (۱۳۸۳) اشاره کرده است که زمانی که انسان‌ها به صورت اشتراکی و در کنار یکدیگر زندگی می‌کردند، مردان برای شکار به مناطق دور دست می‌رفتند و زنان در محیطی که ساکن بودند به کشت گیاهان و گرم کردن غذا و رتق و فتق امور می‌پرداختند.
شاید از دوران زندگی ابتدایی انسان‌ها، دوران شکار بیشتر برای همه آشنا باشد چرا که این دوره همواره مورد تاکید بیشتر قرار گرفته است. تمرکز تاریخی بر دوران شکار و مردان شکارچی نشأت گرفته از نگرش به تاریخ در برهه‌ای است که در آن مردان گردآورندگان غذا بودند و بی‌اهمیت دانستن آنچه زنان اطراف خانه گردآوری می کردند. اما باید دانست که زن در کنار آتش، در مرکز، در گرم‌ترین نقطه و عاطفی‌ترین نقطه‌ی محل اسکان قرار دارد. مرد به شکار می‌رود به امید بازگشت به کنار گرما و آتش.
حتی اگر به نقش زنان در ایلات و عشایر توجه کنیم، اهمیت کار بازتولیدی زنان تنها بیشتر برایمان روشن می شود، زن مدیر خاندان و مدیر روابط عمومی است. فرض کنید خان برای بحث مسائل مهم قوم به خانه‌ای می‌رود، در این خانه باید غذا و خوراک تهیه شود تا امکان اسکان خان فراهم شود. او باید بتواند چند روز در این خانه بماند پس طبخ غذا در این منزل از اهمیت ویژه‌ای برخوردار است. زمانی که در خانه باز است امکان مذاکرات و ارتباطات اعضای قوم شکل می‌گیرد و این بر اهمیت اقتصادی و سیاسی کار خانگی زنان می‌افزاید. اگر زن امکان مدیریت خانه را نداشته باشد در خانه بسته می‌ماند و رابطه‌ای برای تعامل اجتماعی، سیاسی و اقتصادی شکل نمی‌گیرد (شهشهانی، ۱۳۹۷)؛ پس چه شد که با شکل‌گیری خانواده‌ی هسته‌ای جایگاه کار خانگی مناقشه‌برانگیز شد؟
