در ۱۵ سال گذشته جمعیت زنان زندانی هندی ۶۱ درصد افزایش داشته و رشد ۳۳ درصدی زندانیان مرد را پشت سر گذاشته است. با این وجود زیرساخت‌های درون نظام زندان‌ها با این میزان رشد زنانه جمعیت آنها هم‌خوانی ندارد و همین مسئله منجر به رفتار غیرانسانی با زندانیان می‌شود.
زندان زنان رشت موسوم به «کانون اصلاح و تربیت استان گیلان و زندان زنان رشت» در منطقه‌ی لاکانِ شهرستان رشت قرار دارد و زندان مرکزی رشت محسوب می‌شود. زندان زنان با ۳ بند جداگانه و حدود ۱۷۰ زن زندانی، پرجمعیت‌ترین زندان زنان استان است. ۳ بند زندان زنان شامل بند بازداشتی‌ها، کانون و محکومین است.
بیدارزنی: «داستان ازدواج» (Marriage Story) تا اواسط فیلم نیروی محرکه‌ی روایت خود را از مجموعه‌ای از دوگانگی‌های به ظاهر متضاد کسب می‌کند. مرد تمامیت‌خواه...
«لیلا حسین‌زاده» متولد ۴ اردیبهشت ۱۳۷۰ و دانشجوی کارشناسی ارشد انسان‌شناسی دانشگاه تهران نیز یکی از پنجاه دانشجوی بازداشتی تهران بوده است. این فعال صنفی دانشجویی در دادگاه بدوی در شعبه ۲۶ دادگاه انقلاب به ریاست قاضی احمدزاده، به شش سال حبس تعزیری (پنج سال به اتهام اجتماع و تبانی و یک سال به اتهام تبلیغ علیه نظام) محکوم شده بود.
می‌توان عوامل مرتبط متعددی را در فشاری که به زنان زندانی سیاسی فلسطینی وارد می‌شود، مد نظر قرار داد. موقعیت جغرافیایی زنان یکی از این موارد است. برای مثال در مناطق شمالی نسبت به مناطق جنوبی فلسطین میزان محافظه‌کاری بیشتر است. عامل دوم خانواده و میزان تعهد به روحیه مبارزه‌طلبی و جنگندگی است. در نهایت «بازه‌ی زمانی»ای که زن زندان می‌رود نیز اهمیت دارد. برای مثال در دوران اوج غیرت ملی حضور زنان در میدان نبرد بلامنازع است اما در دوران رکود مبارزه، محدودیت بر زنان نیز افزایش می‌یابد. در نتیجه به نظر می‌رسد که زنان خود دستاویزی می‌شوند برای مبارزه (زمانی که به آنها نیاز است) و یا خانه‌نشینی (زمانی که سنت از آنها می‌خواهد).
تعهد به الگوی سکس داغ با قلبی سرد چیزی است که بر فرهنگ ارتباط در میان محصلان کالج (و به طور فزاینده‌ای دبیرستان) سایه انداخته است. پروفسور لیزا وِید استاد کالج اُکسیدنتال در این باره می‌گوید: الکل جوانان را در برابر ترس از بدقوارگی یا خجالتی بودن مسلح می‌کند، ترسی که متعلق به نسل آنها و بسیار رایج است. پیامد این وضعیت حالتی است که خانم وِید آن را «بی‌مسئولیتی گریزناپذیر» تعریف می‌کند که پسران را قادر می‌کند که تنها یک بار با فرد سکس و بعد او را فراموش کنند.
آنچه در بسیاری از مکالمات مربوط به لغو مجازات زندان غایب است، چگونگی پرداختن به خشونت و آسیب‌های جنسیتی بدون تکیه بر پلیس و زندان است. هم‌زمان، بسیاری از برجسته‌ترین سازمان‌ها و جنبش‌هایی که با خشونت خانگی و جنسی مبارزه می‌کنند، همچنان به پلیس و زندان‌ها اعتماد دارند.
اتکا به جرم‌انگاری و مجازات، خشونت‌های دولتی را تقویت می‌کند که نه تنها در برابر مردان بسیار سیاه و قهوه‌ای و فقیر انجام می‌شود بلکه نظامی را می‌پروراند که زنان (غیرترنس و ترنس)، مردان ترنس، جنسیت نامنطبق و افراد بیناجنس را مجازات می‌کند حتی اگر آنها قربانیان خشونت باشند.
وقتی از حق حیات، حقوق بارداری، حق بر بدن، حق امنیت، حق برخورداری از سلامت جنسی، حق دسترسی به سقط جنین امن و حق برخورداری از کرامت و شأن انسانی زنان صحبت می‌کنیم از کدام زنان صحبت می‌کنیم؟ زنان در جوامع توسعه نیافته و یا توسعه یافته، جوامع سکولار یا جوامعی که قوانین آنها مبتنی بر آموزه‌های دینی است همگی دارای چالش‌های جدی در این حوزه هستند اما زمانی که «شرایط استثنایی» به گفته آگامبن به وجود می‌آید ابتدایی‌ترین حقوق زنان نیز پایمال می‌شود و آنان حتی از حق «حیات برهنه» نیز محروم می‌شوند. حمله داعش به شنگال و نسل کشی که در آگوست ٢٠١۴ اتفاق افتاد از منظر حقوق بین‌الملل دارای تمامی مصادیق جنایت علیه بشریت و جنایت نسل‌کشی است و عواقب آن تا همین زمان بر کودکان و زنان و مردان و محیط‌زیست و آئین و ترکیب قومی و زیست‌بوم کوردهای ایزدی باقی‌مانده است.
مفهوم سکسیسم خیرخواهانه برای اولین بار در سال ۱۹۹۶ تعریف شد. سازندگان این عقیده ادعا کردند که سکسیسم همیشه آشکارا و خصمانه نیست. از نظر آنها، نگرش‌هایی مانند «زنان باید مورد احترام و محافظت مردان قرار گیرند» یا رفتارهایی مانند باز کردن درب اتومبیل برای زنان، آنها را کم‌توان‌تر و نیازمند به کمک معرفی می‌کند به همین دلیل است که سکسیسم خیرخواهانه برابری جنسیتی را تضعیف می‌کند.
مساله سازمان‌دهی و ساختار یکی از مسائل مهم و چالش برانگیز جنبش‌های اجتماعی ستم‌ستیز در حوزه‌های گوناگون است که نه تنها مباحثه درباره آن جریان دارد بلکه در عمل نیز فعالان با آن دست به گریبانند: از یک سو ساختار می‌تواند روابط ستم‌گرانه در گروه را بازتولید یا به نحوی برقرار کنند و از سوی دیگر بدون ساختار به سرانجام رساندن بسیاری از کارها با دشواری رو‌به‌رو می‌شود.
بیدارزنی: ۲۶۰ فعال اجتماعی در محکومیت سرکوب‌های گسترده فعالان اجتماعی در شهریور ۹۸ بیانیه‌ای را امضا کردند. متن بیانیه را در ادامه می‌خوانید:
«آن‌قدر عزا...
