بیدارزنی: این سال‌ها با بسیار زنان حرف زده‌ام. زنانی گرفتار خشونت خانگی متعدد و گرفتار مشکلات پی در پی. سن و سال در خشونت مهم نیست، هر سنی را می‌توانی گرفتار خشونت ببینی؛ اما سوال مهم همه‌ی آن‌ها این بود چه‌کار کنم؟ چگونه خودم را نجات دهم؟
خشونت خانگی چندین نوع دارد: فیزیکی، اقتصادی، جنسی و روانی
متأسفانه غیر از خشونت فیزیکی که شواهدی بر تن و بدن دارد و پزشکی قانونی می‌تواند آن را تأیید کند، اثبات باقی خشونت‌ها کار سختی است و به‌ندرت قانون از قربانی حمایتی می‌کند.
خوش‌شانس‌ترین زنان خشونت‌دیده کسانی بودند که توسط شوهرشان به‌صورت فیزیکی کتک می‌خوردند و می‌توانستند تحت خشونت بودن را به‌راحتی اثبات کنند و بدشانس‌ترین این افراد کسانی که گرفتار باقی خشونت‌ها بودند که از نظر اطرافیان مشکلاتشان به چشم نمی‌آمد و در نتیجه کسی برای کمک به او کاری نمی‌کرد.
همسرآزاری به‌عنوان جرم در قوانین ایران پذیرفته نشده است آن هم در ایران که خشونت خانگی امری شایع است. در خشونت خانگی از نوع فیزیکی زن می‌تواند در قالب ضرب‌وجرح از شوهرش شکایت کند. در خشونت فیزیکی زن می‌تواند قبل از تصمیم به طلاق هر چه سریع‌تر به کلانتری مراجعه کند تا کلانتری او را به پزشکی قانونی ارجاع دهد، بعد از گواهی باید به دادسرا مراجعه کند. ضرب و جرح اگر مداوم باشد می‌تواند از دلایل عسر و حرج باشد و به این وسیله زن می‌تواند تقاضای طلاق کند. مجازات ضرب و جرح می‌تواند دیه و حبس باشد.
اما طریقه‌ی اثبات سوءرفتار شوهر با زن است و می‌تواند ضرب و شتم توسط شوهر را با اقرار شوهر، شهادت شهود و گرفتن رأی محکومیت شوهر در ضرب و جرح در دادگاه کیفری ثابت کند. باید توجه داشت که صرف داشتن برگه‌ی پزشکی قانونی اصلاً کافی نیست و دادگاه خانواده حکم دادگاه کیفری را برای سوءرفتار قبول دارد.
اما برای دیگر خشونت‌ها همچنان نیازمند تغییر قوانین و حمایت از آسیب‌دیده هستیم و تا زمانی که قانون نتواند از زنان گرفتار خشونت حمایت کند، همچنان شاهد زنانی هستیم که با زندگی مصیبت‌بار خود درگیر هستند و در بسیاری موارد منجر به جرائم خشونت‌بار دیگر همچون همسرکشی خواهد شد.