بیدارزنی: اردیبهشت پارسال بود که در قزوین داشتیم تلاش می‌کردیم مدرس مربی‌گری بسکتبال دختران و زنان در ایران شویم. همه سی‌وسه نفرمان به‌علاوه هماهنگ‌کننده این کلاس‌ها در قزوین و حتی مدرس کلاس آرزوها و نگرانی‌های مختلفی داشتیم اما عاشق یک چیز بودیم: بسکتبال … علاوه بر این همه‌مان در یک آرزو مشترک بودیم: تیم ملی دختران و مسابقات برون‌مرزی.
خیلی از ما از کودکی آرزو داشتیم که بسکتبال دختران هم دارای تیم ملی باشد و دلمان می‌خواست خودمان را در تیم ملی کشورمان ببینیم. بعدها که بزرگتر شدیم وقتی دیگر این باور حتی با حضور تعداد اندکی از تیم‌های کشورهای مسلمان تحت عنوان بازی‌های دختران کشورهای مسلمان محو شده بود، این بار هم آرزوی مربی تیم ملی شدن در سرمان بود. دورنما تاریک اما دلهایمان روشن بود. این روشنی فقط از شخصیت ورزشی دختران صبور ورزشکار برمی‌آمد. حضور تیم سه‌نفره دختران در قزاقستان، جسارتی که از سوی تعدادی از دختران بسکتبال کشورمان اتفاق افتاده بود، امید را در دلمان روشن نگه داشت و این نوید را می‌داد:
گرچه شب تاریک است دل قوی دار سحر نزدیک است
در قزوین درست در ابتدای شروع کلاس‌ها این خبر خوش از جا بلندمان کرد؛ فدراسیون جهانی بسکتبال با نوع پوشش زنان ایران موافقت کرده بود. همگی دست‌به‌دست هم دادیم و جشن تولد این حادثه خوش را برپا کردیم. شادی در چهره تک‌تک ما غیرقابل‌انکار بود. حالا این ما بودیم که می‌خواستیم یک جوری مربی بسازیم که آینده بسکتبال کشور با کار ما، حسابی آب‌بندی شود. پس سراپا گوش مدرسی شدیم که خود سابقه بازی در تیم‌های ملی قبل از انقلاب را داشت و البته حرف‌های زیادی برای گفتن.
حالا ما که پشت سرمان حضور پررنگ بچه‌های ملی‌پوش بسکتبال سه‌نفره در غرب آسیا را به‌تازگی تجربه کرده بودیم[۱]، امروز، صاحب یک سهمیه المپیک در آرژانتین برای دختران نوجوان کشورمان شده‌ایم[۲] و دختران زیر ۲۳ سال کشورمان هم‌اکنون در بازی‌های قهرمانی آسیا در جاکارتاست[۳] با یک برد شیرین در مقابل قزاقستان، تیمی که سرآغاز تجربه ما برای حضور در صحنه بین‌المللی بود[۴].
تیم سه‌نفره بسکتبال دختران ایران به مربی‌گری آزاده زمان‌پور امروز در صحنه بین‌المللی است. او یکی از ما سی‌وسه نفری بود که دغدغه حضور زنان و دختران بسکتبالیست رهایش نکرد و آرزوهایش به وقوع پیوست و ما سی‌وسه نفر هر کدام به فراخور موقعیتمان نقش خود را بازی می‌کنیم؛ چه در نقش ملی‌پوش سه‌نفره مانند مژگان خدادادی و سعیده علی، یا مربی تیم ملی سه‌نفره بزرگسالان: نیکا بیک لیک لی، چه در نقش مسئول دپارتمان آموزش و پژوهش فدراسیون بسکتبال: خانم نعیمه ظفر، یا گلاره کاکاوندپور مسئول دپارتمان سه‌به‌سه و خانم مظاهری در شیراز و بقیه دوستان هر یک در جایی از مشهد تا بوشهر و از تهران تا خوزستان.
[۱]http://www.iribf.ir/mashpic.asp?id=71102
[۲]http://www.iribf.ir/d.asp?id=72079