بیدارزنی: محدودیت پشت محدودیت. ممنوعیت پشت ممنوعیت. این قصه آشنای ورزشکاران زن در ایران است که هر روز با انواع و اقسام محدودیت‌ها و ممنوعیت‌ها مواجه می‌شوند. زنانی که برای حضور در میادین ورزشی داخلی و بین‌المللی و رسیدن به خط پایان باید موانع بسیاری را پشت سر بگذارند. پوشش زنان ایرانی -همان حجاب اجباری که از سوی حاکمیت به زنان ایرانی تحمیل‌شده است- یکی از موانع و محدودیت‌های جدی است که زنان ورزشکار در ایران با آن روبرو هستند.
پوششی که در بسیاری از میادین و مسابقات بین‌المللی حضور زنان ورزشکار ایرانی را با اما و اگرهای زیادی مواجه ساخته است. اما زنان ورزشکار ایرانی علی‌رغم تمامی سنگ‌اندازی‌های حاکمیت که سعی در محدود ساختن ورزش زنان به مکان‌های تفکیک‌شده، سرپوشیده و بسته دارد، یک یک این موانع را پشت سر گذاشته‌اند و در سال‌های اخیر در میادین داخلی و بین‌المللی خوش درخشیده‌اند.
نخستین مسابقه دوی ماراتن بین‌المللی تهران روز هجدهم فروردین در تهران برگزار شد. مسابقه‌ای که با حواشی بسیاری همراه بود. از تغییر مسیر مسابقه در دو روز مانده به برگزاری آن گرفته تا تفکیک جنسیتی ماراتنی که قرار بود به صورت همگانی برگزار شود. در ابتدا مسیر مسابقه از استادیوم آزادی، میدان آزادی و میدان فردوسی و بالعکس تعیین شده بود که با مخالفت شورای تأمین تهران مسیر مسابقه به استادیوم آزادی، دهکده المپیک و برعکس تغییر داده شد. مسیری که کمتر از ۴۲ کیلومتر بود. سهم زنان شرکت‌کننده در این مسابقه اما بسیار کمتر از مردان بود و بر اساس نگاه‌های تنگ‌نظرانه و متحجری که حضور زنان در سطح شهر را برنمی‌تابد، زنان تنها مجوز دویدن در ۱۰ کیلومتر، آن‌هم اطراف دریاچه چیتگر را پیدا کردند و از حضور در سطح شهر منع شدند. بر اساس اخبار منتشر شده به تمامی زنان شرکت‌کننده در این مسابقه مقنعه و لباس‌های گشاد یکسانی داده شد. پوشش اجباری که سایه‌اش در مکان محافظت شده‌ای چون دریاچه چیتگر هم همچنان بر سر زنان سنگینی می‌کرد.
ممانعت از حضور زنان در سطح شهر اما با اعتراض‌های بسیاری روبرو شد و تعدادی از زنان و مردان در اقدامی نمادین همزمان با برگزاری مسابقه مردان در سطح شهر، کیلومترها دورتر از آن‌ها، سهم خود را از شهری که در آن زندگی می‌کنند باز پس گرفتند و در حرکتی اعتراضی مسیر حسن‌آباد به سمت میدان آزادی را آزادانه دویدند. زنان ورزشکاری که معتقد بودند بیابان‌های تهران جای مناسبی برای دویدن آن‌ها نیست و آن‌ها هم باید بتوانند همانند مردان در خیابان‌ها و سطح شهر آزادانه بدوند و ورزش کنند. این گروه از زنان و مردان معترض به حذف زنان از سطح شهر پس از رسیدن به میدان آزادی به تشویق دوندگان مرد شرکت‌کننده در مسابقه پرداختند. زنانی که علی‌رغم تمامی تلاش‌ها برای حذف و نادیده گرفته شدن، تصاویر حضورشان به سرعت در رسانه‌های داخلی و خارجی منتشر شد و صدای اعتراضشان به گوش همگان رسید؛ زنانی که خواهان حضور برابر با مردان در سطح شهر بوده و هستند.
