بیدارزنی: اوندینا پتینی[۱] (۲۰۰۳-۱۹۲۵) یکی از اعضای مقاومت ضد فاشیسم در ایتالیای زمان جنگ جهانی دوم و فعال سیاسی دوران پساجنگی است. او در شهر تریسته ایتالیا متولد شد و در زمان سلطه فاشیسم رشد کرد. اوندینا اولین فعالیت‌های ضد فاشیستی خود را در سال ۱۹۴۲ به‌عنوان کارگر کارخانه کشتی‌سازی در مالفالکن[۲] آغاز کرد. ازآنجاکه اکثر رفقای ضد فاشیسم او کمونیست بودند، او نیز گرایش‌های کمونیستی قوی پیدا کرد.

در اوایل ۱۹۴۳، اوندینا همراه با پارتیزان‌های جبهه آزادسازی اسلونیایی[۳] که در منطقه فعالیت می‌کردند، به یگان گاریبالدی (اولین گروه پارتیزانی ایتالیایی) پیوست. او با اسم رمز «ناتالی» به‌عنوان قاصدی که غذا و اخبار برای پارتیزان‌ها می‌آورد، با گاریبالدی همکاری می‌کرد. اوندینا در ۲ جولای ۱۹۴۳ دستگیر و تا بعد از آتش‌بس ایتالیایی با متحدان در ۸ سپتامبر، در تریسته زندانی شد.

اوندینا در طول حملات بعدی به ایتالیا توسط متحد سابقش آلمان، مجدداً به پارتیزان‌ها پیوست. زنان در نقش مبارز و قاصد، سهم بزرگی در مقاومت ایتالیایی در برابر آلمان نازی و بخش جمهوری دموکرات ایتالیایی[۴] واقع در شمال ایتالیا داشتند و اکثراً با جانشان بازی می‌کردند. اوندینا پیش از به دام افتادن در ۱۱ فوریه ۱۹۴۴ و زندانی شدن مجدد در تریسته، دو بار بازداشت‌شده بود و هردو بار موفق شده بود فرار کند. در پایان ماه مارس، او به آشویتس[۵] فرستاده و بعداً راونسبروک[۶] به منتقل شد اما موفق شد فرار کند و از طریق اروپای شرقی در جولای ۱۹۴۵ به ایتالیا برگردد. او در این زمان تنها ۲۰ سال داشت.

اوندینا باقی عمرش را با مشکلات جسمی و روانی ناشی از تجربیات جنگی دست به گریبان بود. او درباره مصائبش می‌گوید: «من نمی‌دانم رؤیا چیست؟ از ۱۹۴۴ من فقط کابوس را به خوبی می‌شناسم». بااین‌حال این مشکلات مانع از آن نشد که او به زندگی پربار و متعهدانه خود به‌عنوان یک ماما، مبارز عضو حزب کمونیست و عضو اتحادیه تجارت ادامه ندهد. گذشته اوندینا او را تا همیشه مبارز پرشور مخالفت و مقاومت علیه فاشیزم نگه داشت و او تبدیل به عضو فعالی در انجمن ملی پارتیزان‌های ایتالیا[۷] برای مبارزان پیشین مقاومت شد. اوندینا همچنین برای سازمان فعالیت فرهنگی خود که برگزارکننده کمپ‌های تابستانی برای جوانان چپ‌گرا بود و همچنین گردهمایی ناشران کمونیست که با همکارش جیانلوئیجی براسادین[۸] شناخته می‌شود.

اوندینا به دلیل بیماری از سال ۱۹۹۱ در آپارتمان خود منزوی شد و ۱۲ سال بعد در سن ۷۷ سالگی درگذشت.

«زیباست که آزاد زندگی کنیم»

«ضد تمام انواع نژادپرستی، ضد تبعیض و سوءاستفاده نژادی، جنسیتی، اجتماعی، فرهنگی و مذهبی؛ اکنون و همیشه و سرسختانه: مقاومت می‌کنیم!»

منبع: Revolutionary women: A book of stencils

[۱] Ondina Peteani

[۲] Malfalcone

[۳] Slovenian Liberation Front

[۴] Italian social republic

[۵] Auschwitz

[۶] Ravensbruk: بزرگ‌ترین اردوگاه کار اجباری مخصوص زنان و از بزرگ‌ترین اردوگاه‌های کار اجباری نازی‌ها بود.

[۷] Associazione Nazionale Partigiani d’Italia

[۸] Gianluigi Brusadin