شکستن سکوت اولین قدم برای محو خشونت

0
863

بیدارزنی: چهارشنبه ۴ آذر ۱۳۹۴ فعالین حقوق زنان رشت مراسمی به مناسبت گرامی داشت روز مقابله با خشونت علیه زنان برگزار کردند. پرفورمنسی با محوریت آزارهای خیابانی، اولین برنامه‌ی این مراسم بود. سهم زنان از فضای شهری چیست؟ سؤالی بود که این پرفورمنس به آن پرداخت. در و دیوار محل مراسم با تصاویر شهری از نگاه‌های خیره مردان و حتی زنان پوشیده شده و متنی که به این مناسبت تهیه‌شده بود بیان می‌داشت: (زن عابر نه فردی است که شهر را تجربه می‌کند بلکه خود به‌مثابه یکی از تجربه‌های شهری آشکار می‌شود بنایی متحرک با معماری مخصوص که تماشای هندسه مهیج اش را هر گردشگری در شهر حق خود می‌داند.)

در ادامه فیلمی کوتاه پخش شد که در آن زنان از ملیت‌ها و مذاهب مختلف از تجربه خشونت خود سخن می‌گفتند. تجربه‌ای عام که به سن، ملیت، فرهنگ، دین و طبقه خاصی اختصاص ندارد. پس‌ازآن سخنران برنامه دکتر سهیلا رفیعی درباره خشونت خانگی و تأثیرات روانی آن برزنان به صحبت پرداخت. وی صحبت‌های خود را بااهمیت جایگاه خانواده و تأثیر آن در جامعه آغاز کرد و پس از ارائه یک سری آمار از خشونت خانگی در سطح جهان به اهمیت بررسی این موضوع پرداخت.

سهیلا رفیعی عوامل تأثیرگذار در خشونت خانگی را اعتیاد به مواد مخدر، آموزه‌های غلط تربیتی، فرهنگ و مشکلات اقتصادی و وابستگی اقتصادی زن دانست. وی همچنین درباره عوارض و نتایج خشونت خانگی صحبت کرد و از تأثیرات روانی خشونت برزنان سخن گفت. وی گفت: «احساس تحقیر و گناه و حقارت در زن آسیب‌دیده باعث می‌شود که وی از فعالیت‌های خانوادگی دوری کرده و تبدیل به یک فرد حاشیه‌ای شود. همچنین مادری که مورد خشونت واقع‌شده در بروز خشونت بر کودکان نقش مؤثری دارد که درنهایت خشونت در جامعه را تشدید می‌کند.»

سهیلا رفیعی همچنین توصیه‌هایی در رابطه با برخورد با فرد آسیب‌دیده ارائه کرد و تأکید داشت در این موارد از سرزنش و تحقیر فرد مذکور باید جلوگیری کرد. در انتها نیز راهکارهایی را برای کاهش خشونت در خانواده و جامعه بیان کرد.

پس از سخنرانی و جلسه پرسش و پاسخ نمایشنامه خوانی با محوریت خشونت خانگی اختتام بخش این مراسم بود. این نمایشنامه خوانی ازآن‌رو تأثیرگذار بود که در آن در کنار خشونت‌های عیان فیزیکی روانی و جنسی به انواع خشونت‌های پنهان علیه زنان (همچون عدم مشارکت در کار خانگی) تأثیر الگوهای فرهنگی و تربیتی بر رفتارهای زن و مرد (محدودیت در بازی دختربچه‌ها و تحمیل رنگ صورتی به آن‌ها) پرداخته بود. و مراسم با پخش سرود برابری زنان پایان یافت.