نگاهی به کتاب «پرده‎نشینان سخنگوی»

2
946

پردهنشینان سخنگوی. ماگه رحمانی. بازنویسی فاطمه صادقی. تهران: نگاه معاصر: ۱۳۹۳

بیدارزنی: پرده‌نشینان سخنگوی روایتی قدرت‎آفرین از تاریخی است که کمتر روایت شده یا آن‎گونه که مترجم کتاب مطرح می‎کند، تاریخ جبران است. با اینکه خانم رحمانی، افغانستانی است اما برای این روایت از تاریخ فراموش‌شدگان، از زنان پارسی‎گوی سخن به میان می‎آورد و به جای استفاده از ایران و افغانستان، از خراسان و فارس، هرات، سیستان، هندوستان، بدخشان، آذربایجان، کردستان و … استفاده می‎کند.

ماگه رحمانی در سال ۱۳۲۸ هجری این کتاب را تالیف کرده است. وی در مقدمه انگیزه خود را از نوشتن کتاب، این‌طور می‎گوید: «چون خوشبختانه در این اواخر در بین زنان شرق و در آن در بین زنان و دختران وطن عزیز ما جنبش و نهضتی پدید آمده و از طرف دیگر تشویق و تحریک بزرگان و دانشمندان برای بلند بردن سویه این طبقه به مشاهده می‎رسد، موقع را مساعد شمرده، خواستم زنان سخنگوی عصرهای گذشته را به هموطنان گرامی ‎معرفی نمایم.» (ص:۱۸)

کتاب نوعی تذکره‎نویسی است.«سنت تذکره‎نویسی غالبا در برابر سنت تاریخ‎نویسی قرار می‎گیرد. تواریخ عمدتا به بازگویی شرح وقایع بزرگان و قدرتمندان می‎پردازند. اما تذکره سرگذشت مردم را بازگو می‎کند و لذا تاریخ فرودستان است. خاصیت تذکره این است که به یاد می‎آورد و بر بسیاری از پیش‌فرض‌ها خط بطلان می‎کشد. لذا با خواندن این اثر پرسش‎هایی پدید می‎آیند. از جمله اینکه چرا دیوان شاعران مرد از جنگ‎ها و غارت‌ها جسته است اما دیوان بسیاری از شعرای زن، آثار آنها و حتی نامشان به استثنای آن عده که همخانه و همسایه قدرت بوده‎اند از یادها رفته، به نحوی که انگار هرگز نبوده‎اند؟» (ص:۱۱) خانم رحمانی در لابلای سطور این کتاب در جستجوی پاسخ به این سئوالات است.

کتاب در پنج فصل نگاشته شده است. در هر فصل نویسنده توضیح کوتاهی درباره شرایط تاریخی و ادبی آن دوره می‎دهد و سپس به شرح زندگی و احوال شاعران زن می‎پردازد. فصل اول با عنوان «نظری به ادبیات فارسی از ابتدای اسلام تا آخر قرن ششم» از چهار شاعر زن یاد می‎کند که در این عصر زیسته‎اند. رابعه بلخی اولین شاعر زنی است که درتذکره‎ها نامش آورده شده و هم زمان با رودکی می‌زیسته؛ هم عصران وی مهستی گنجوی، سیده بیگم علویه و مطربه کاشغری هستند که رحمانی از آنها یاد می‎کند.

فصل دوم کتاب به قرن هفتم و هشتم و نهم شمسی، فصل سوم به قرن دهم و یازدهم و دوازدهم و فصل چهارم به قرن سیزدهم  می‎پردازد. فصل آخر کتاب به شاعران مجهول‌الزمان اختصاص دارد و لیست بلندی از این زنان بی‎زمان ارائه می‎دهد.

کتاب گرچه خود مقاومتی در برابر فراموشی زنان از تاریخ است، اما فراموشی سرنوشتش بوده است. «از این کتاب اقوال بسیاری به سرقت رفته، تکه تکه شده، و اینجا و آنجا بازگو شده‎اند؛ بی آنکه از نویسنده و اثرش نام و نشانی چندانی به جای مانده باشد. یعنی این اثر در سرنوشت آن سخن‌گویان نیز شریک است. بسیاری از آنها نیز هماوردانی بوده‎اند که اعمال و اشعارشان دستخوش چپاول شده و اینجا و آنجا در دیوان اشعار سخن‌سرایان و تذکره‌نویسان دیگر خودنمایی می‎کند؛ ولی از خود آنها نام و نشانی در دست نیست.» (ص:۱۱)

کتاب در ۱۸۰ صفحه در انتشارات نگاه معاصر و از سری سپهر زنان به چاپ رسیده و در بازار موجود است.

2 نظرات

  1. با درودهای گرم و صمیمانه

    در گام نخست آرزوی پیروزی تندرستی برای تان دارم و بگذارید بگویم خسته نباشید با این کار های ارزشمند. در پیوست میخواستم بدانم چگونه میشود کتابهای شما را بدست آورد؟ از آن شما کتاب “پرده نشین های سخن گو” را.
    لطف نموده اگر ممکن باشد هم به من بگوید که چرا یک زمانی است که من نشریه شما را که مشترک آن بودم، دریافت نمی نمایم؟
    از لطف شما از پیش از پیش تشکر مینمایم.

    شاد و پیروز باشید
    ج. پلوشه