بیدارزنی: هفته‌ی گذشته که هفته‌ی زمین پاک نام داشت، «جمعیت زنان مبارزه با آلودگی محیط‌زیست»، اقدام به اجرای برنامه‌ای برای پاکسازی جنگل «نسوم» کرد.
منطقه‌ی جنگلی «نسوم» در شرق مازندران بین شهرهای قائم‌شهر و ساری در روستایی به نام «کوتنا» واقع شده است و قدمتی ۴۰۰۰ ساله دارد. این جنگل بکر دارای گونه‌های گیاهی و جانوری کمیاب است که توانسته تا این لحظه از گزند تخریب جنگل‌ها و منابع طبیعی که به‌طور سیستماتیک از دهه ۴۰ آغاز شده است در امان بماند.
متاسفانه این جنگل در مسیر اتوبان تهران- ساری (جاده فیروزکوه) قرار دارد؛ اتوبانی به عرض ۷۰ متر که در مناطق سوادکوه بسیاری از جنگل‌های مسیر را نابود کرده و به ابتدای قائم‌شهر رسیده است. این اتوبان میزان قابل‌توجهی از این جنگل زیبا را نابود و آن را به دوتکه تقسیم خواهد کرد که عملا این به معنای نابودی کامل این منطقه‌ی زیبا و ثروت خدادادی خواهد بود.
این جاده به‌راحتی می‌تواند جنگل نسوم و روستای کوتنا را دور بزند و به ساری برسد بدون اینکه یک شاخه از گیسوی نسوم زیبا کم شود؛ اما به نظر می‌رسد وزارت راه و شهرسازی ترجیح می‌دهد به‌جای پرداخت مبالغی برای خرید زمین‌های کشاورزی یا روستایی، با پرداخت مبلغی ناچیز به سازمان محیط‌زیست، این جنگل زیبا را تصاحب و با خاک یکسان کند.
فعلا ساخت این جاده به علت اعتراض فعالان محیط زیستی و همچنین تعدادی از هنرمندان علاقه‌مند به محیط‌زیست و زمین متوقف شده است؛ اما به‌محض اینکه این اعتراضات خاموش شود یا حساسیت‌ها نسبت به این منطقه‌ی بکر و زیبا کمتر شود، دوباره اره‌های برقی و لودر و بولدوزرها، خواب درختان سر به فلک کشیده و پرندگان پناه گرفته در شاخسارهای نسوم را به کابوسی مرگبار بدل خواهد کرد.
انتخاب این جنگل برای پاکسازی در هفته‌ی زمین پاک توسط «جمعیت زنان مبارز با آلودگی محیط‌زیست» با این هدف انجام شد که تلنگری باشد به وجدان‌های بیدار و آگاه برای ایستادگی در برابر تخریب نسوم و نابودی زمینی که نفسش به شماره افتاده است.
«جمعیت زنان مبارز با آلودگی محیط‌زیست» پس از پاکسازی جنگل با خواندن بیانه‌ای اعتراض شدید خود را نسبت به تخریب نسوم اعلام کرد و از تمامی افراد جامعه دعوت نمود که در برابر این تباهی ایستادگی کنند و نگذارند تا از جنگل‌ها و منابع طبیعی تنها عکسی یادگاری برای فرزندان این سرزمین باقی بماند.
«جمعیت زنان مبارزه با آلودگی محیط‌زیست» در سال ۱۳۷۲ توسط مه‌لقا ملاح، ملقب به مادر محیط‌زیست ایران، با هدف آموزش و حساس کردن زنان به‌عنوان نیمی از جامعه بشری نسبت به مسائل و معضلات محیط زیستی و ایجاد بسترهای آموزشی برای زنان تأسیس شد. ملاح، که دکترای علوم اجتماعی دارد، نوه بی‌بی خانم استرآبادی از فعالان حقوق زنان در عصر مشروطه و فرزند خدیجه افضل وزیری، روزنامه‌نگار و فعال حقوق زنان است.
نخستین شعبه‌ی شهرستانی جمعیت در سال ۱۳۷۵ در شهرستان قائم‌شهر به مدیریت مرحوم خانم شیوا مرادی از فعالان برجسته‌ی محیط‌زیست استان مازندران، آغاز به کارکرد. اکنون پس از ۲۰ سال از فعالیت جمعیت، بالای ۳۰ شعبه از آن در سراسر ایران مشغول فعالیت در زمینه‌ی آموزش و روشنگری جامعه در رابطه با خطراتی است که مادر ما زمین را تهدید می‌کند.
اگرچه نام این گروه، «جمعیت زنان مبارزه با آلودگی محیط‌زیست» است اما فعالیت و عضویت در این مجموعه مختص به زنان نیست و مردان نیز دوشادوش زنان در جمعیت فعالیت و تبلیغ می‌کنند.
