سرود آتش، برای سرزمین خوش‌آوای ایران. به پاس نیک‌اندیشی و آزادی‌خواهی مردم.
گروه کوهستان
سرود آتش
تو صدای میهنم باش
مشت ما باش، برنگرد
زنده‌ایم و ناممان هم
راهمان را، درنَوَرد
منم آن مهسا
منم آن نیکا
منم آن زن‌های رها از شر
منم آن مادر که به داغم سر
تویی آن راوی بهادرها
در غبار گاز و اشکِ چشم من آن، دفاع تو
سوز نشتر ضرب مِهتر
خار و خس شد در شرر
منم آن مینو
تویی آن گیسو
منم آن تنهای شب بی‌سو
تویی آن زن، زندگی، آزادی
تویی آن مردم که رهاییدی
ما حدیث یکدگر را
درد هم را، همسریم
راهمان را برنگردیم
ما ز خونت نگذریم
منم آن دربان
تن زندانی
منم آن کارِگر نافرمان
بگشایی گر، گره از مویی
تویی آن مهر و تویی آن آبان
تو جواب کودکم باش
در سقوط از آسمان
بالم آتش نامم ری‌را
ماه دی ما را پیمان
بده دستت را
بستان دستم
که به رستاخیز تنت رَستم
بشکن سیم و برَه از آن زر
بفکن آتش، تویی آن آذر
Anthem of Fire
You be the voice of my land
Be our fist
Don’t turn around
We live on and so do our names
You be the treader of our route
I am that Mahsa
I am that Nika
I am those women broken from evil
I am that mourning mother
Of those braveries, you are the narrator
Your defense
In the fog of teargas and my tears
Turned the strikes of the boots and the burns of the spears
Into dirt and dust in the sparks of fire
I am that Minoo
You are that hair in braids
I am that loner of the lightless night
You are that “women, life, freedom”
You are that people that freed yourselves
We share each other’s Hadith and tales
We share one shoulder for everyone’s pains
Our path, we will not forgo
Of your blood we will not let go
I am that prisoner
And that imprisoned body
I am that disobedient worker
If you open a knot from a lock of hair
You are that sun and deity of water / You are the months of Mehr and Ābān
Be the answer to my child
In a plane falling from the sky
My wing is fire, my name is Reera
In the month of Dey, we renew our vow
Give me your hand
Take my hand
For I am freed with the rising up of your body
Break from the gold and tear down the silver
Go and light that fire
You are the fire sparks of the month of Āzar