بیدارزنی: نشانه‌های اولیه حاکی از آن است که مردان بیشتری نسبت به زنان در اثر کووید-۱۹ می‌میرند – اگرچه برخی از کشورها، از جمله انگلستان، اطلاعاتی در این مورد منتشر نمی‌کنند.
کارشناسان علل دقیق را نمی‌دانند. تا حدی ممکن است به دلیل تفاوت در بیولوژی باشد. به عنوان مثال پیشنهاد‌هایی ارائه شده که ممکن است به دلیل پاسخ متفاوت سیستم ایمنی زنان و مردان باشد، ممکن است سیستم ایمنی مردان به همان روشی که زنان با ویروس مبارزه می‌کنند، فعال نشود؛ اما سبک زندگی و رفتارها نیز به احتمال زیاد نقش مهمی دارد.
بیش از هر چیز شاید بتوان گفت، احتمالا مردان مشکلات سلامتی مرتبط بیشتری با کووید-۱۹ دارند – مانند فشار خون بالا، بیماری‌های قلبی عروقی و برخی بیماری‌های مزمن ریه. این امر تا حدی به این دلیل است که مردان احتمالا بیشتر رفتارهای پرخطر مانند سیگار کشیدن، نوشیدن و مصرف مواد مخدر را انجام می‌دهند.
همچنین بر اساس برخی تحقیقات به نظر می‌رسد برخی از آقایان ممکن است بهداشت شخصی – مانند شستن دست – را کمتر از زنان رعایت کنند. این می‌تواند به این دلیل باشد که تمیزی اغلب با زنانگی، خانگی و زیبایی همراه است.
با این حال، کارولین کریادو-پرز (نویسنده کتاب زنان نامرئی: نمایش تعصب داده در دنیایی که برای مردان طراحی شده) نیز اشاره کرده است که از آنجا که بیشتر تحقیقات پزشکی بر روی بدن مردان متمرکز است، درک درستی در مورد اینکه چرا زنان ممکن است بهتر بتوانند این ویروس را دفع کنند وجود ندارد.
تنهایی و انزوای اجتماعی
همه‌گیری کووید-۱۹ همچنین نقش‌های مختلفی را که انتظار می‌رود مردان و زنان در جامعه بازی کنند برجسته کرده است – مردان نه تنها کمتر مراقب خود هستند[۱]، بلکه از دیگران هم کمتر مراقبت می‌کنند.
باید توجه کرد که زنان تا چه حد وابسته به انجام کارهای مراقبتی با حقوق کم یا بدون مزدند، خواه مراقبت از کودکان، ناتوانان، سالخوردگان یا بیماران. در واقع، این همه‌گیری مسئولیت‌های مراقبت اضافی را بر عهده زنان می‌گذارد.
کووید-۱۹ مردم را مجبور می‌کند تا روی شکنندگی، رفتار و وابستگی متقابل تأمل کنند؛ اما هنجارهای جنسیتی از مردان می‌خواهد آسیب‌ناپذیر باشند؛ همیشه قوی و خودکفا.
مردانی که معمولاً به صورت گروهی در اجتماع معاشرت بیشتری دارند، ممکن است فاصله‌ی اجتماعی را کمتر از زنان جدی بگیرند. ممکن است کمک گرفتن برایشان دشوار باشد و آن را کاری «غیر مردانه» تلقی کنند.
به ویژه مردان مسن بیشتر احساس تنهایی و انزوای اجتماعی می‌کنند – و این می‌تواند آن‌ها را در معرض خطر بیشتری از مشکلات روحی و روانی قرار دهد.
تأثیرات قرنطینه
هنجارهای جنسیتی همچنین از مردان انتظار دارند که قدرتمند باشند و اوضاع را کنترل کنند؛ بنابراین گرچه بسیاری از مردان از فرصت مشارکت بیشتر در خانه لذت می‌برند، برخی از آن‌ها برای ایجاد تسلط و کنترل بیشتر بر شریک زندگی و فرزندان خود استفاده کرده‌اند.
برای بسیاری از زنان و کودکان، خانه خطرناکترین مکان برای زندگی است. خط تلفنی که مردم در صورت آزار خانگی در انگلستان بدان تلفن می‌کنند از زمان آغاز قرنطینه، ۲۵٪ افزایش تماس داشته است – که نشان می‌دهد چگونه قرنطینه می‌تواند سوءاستفاده و آزار خانگی و جنسی را افزایش دهد.
سایت‌های هرزه‌نگاری هم به نظر افزایش بازدید داشته‌اند و برخی از آن‌ها دسترسی رایگان در حین قرنطینه ارائه می‌دهند. فعالان هشدار داده‌اند که این امر، همراه با افزایش اعتماد به فناوری، می‌تواند به افزایش آزار و اذیت آنلاین و سوءاستفاده جنسی کمک کند.
پاسخ به کووید–۱۹
در پاسخ دولت‌ها به کووید-۱۹ صدای مردان مسلط است و رویکردهای بسیاری از دولت‌ها به شکل فزاینده‌ای توسط سیاست‌های مردسالار شکل می‌گیرد.
به‌عنوان مثال، دولت انگلیس با «کابینه‌ی جنگ» مردانه‌اش، علیه ویروس کرونا اعلام جنگ کرد. این یک تشبیه مشکل‌زاست زیرا آنچه برای مقابله با کووید-۱۹ بیشتر مورد نیاز است مراقبت، همبستگی اجتماعی و حمایت جامعه است – نه جنگ و خشونت.
از طرف دیگر، برخی از رهبران جهان به طرز نگران‌کننده‌ای همه‌گیری را نپذیرفته‌اند، گویا کشورهای آن‌ها خیلی مقاوم است و نمی‌توانند تحت تأثیر این بیماری قرار بگیرند.
این گفتمان‌های مردسالارانه می‌توانند پیامدهای جدی در سیاست دولت داشته باشند، مانند تشویق رویکردهای بیش از حد نظامی‌گرایانه، اقتدارگرایانه و اولویت‌بندی بخش‌های مردسالار اقتصاد و جامعه. به عنوان مثال، زنان به احتمال بیشتر در یک کار موقت، غیررسمی یا ناپایدار هستند و بسته‌های حمایتی دولت بدان‌ها تعلق نمی‌گیرد.
همچنین این خطر وجود دارد که مانند بحران‌های قبلی، اولویت دولت در حمایت از صنایعی باشد که برای اقتصاد قوی‌ترند – و تحت سلطه مردان قرار دارند – مانند صنایع هوایی، تولید اتومبیل و ساخت و ساز. این امر می‌تواند منجر به غفلت از بخش‌های حیاتی مانند آموزش، مراقبت و خرده‌فروشی که زنان در آن حضور پررنگ‌تری دارند شود.
به همین دلیل است که نیاز فوری به تحلیل جنسیتی اقدامات دولت‌ها مرتبط با کووید-۱۹ وجود دارد و تأثیری که این اقدامات بر گروه‌های مختلف اجتماعی دارد. همچنین برای کمک به افرادی که در معرض سوءاستفاده‌های خانگی و جنسی هستند، باید بودجه خدمات به‌طور چشم‌گیری افزایش یابد.
با این همه این بحران فرصت بزرگی برای ارزیابی مجدد اولویت‌های سیاسی و روابط جنسیتی است. فرصتی است تا با شناختن سهم اساسی مراقبت در جامعه، بیش از این مورد غفلت واقع نشود و این مهم نه تنها به تشویق مردان برای ایفای نقش خود کمک می‌کند، بلکه تا حدی منجر به تغییر هنجارهای مضر جنسیتی پس از همه‌گیری کووید-۱۹ خواهد شد.
منابع:
http://www.ighgc.org/blogpost/who-self-cares-wins-a-new-approach-to-men-and-self-care
پانوشت:
[۱] در سال ۲۰۱۶، متوسط امید به زندگی جهانی برای مردان چهار سال از زنان عقب ماند و هیچ کشوری وجود نداشت که مردان عمر بیشتری از زنان داشته باشند. ژنتیک مسئول یک تا دو سال از این «شکاف جنسیتی» را تشکیل می‌دهد و کسری باقی‌مانده در بیشتر موارد به دلیل اقدامات بهداشتی مردان، از جمله رفتارهای مخاطره‌آمیز و استفاده کم از خدمات است.
حدود نیمی از شکاف جنسیت در مرگ و میر ناشی از تمام علل در اروپا به دلیل سیگار کشیدن و حدود یک پنجم آن به دلیل مصرف الکل است. طبق اطلاعات مؤسسه‌ی سنجش و ارزیابی داده، در سطح جهان، حدود ۴۵٪ از مرگ مردان به دلیل رفتارهای بهداشتی است. حدود یک‌چهارم مردان در سطح جهان بیش از حد کم‌تحرکند و سطح بی‌تحرکی مردان در کشورهای با درآمد بالا بیشتر است. مردان به اندازه زنان به اهمیت سلامت رژیم غذایی‌شان اهمیت نمی‌دهند و مصرف میوه، سبزیجات، آجیل، دانه و غلات کامل در آن‌ها کمتر است. مردان بزرگسال بیش از پنج برابر زنان بزرگسال سیگار می‌کشند. بیش از یک سوم مردان در مقایسه با یک چهارم زنان الکل مصرف می‌کنند.