بیدارزنی: روزهای قبل شاهد موجی از انتشار روایتهای افراد از تجربه‌های آزارجنسی خود توسط دیگران در شبکه‌های اجتماعی آنلاین از جمله توییتر و اینستاگرام بودیم. رسانه بیدارزنی نیز در راستای خط مشی خود و دفاع از حقوق افراد آزاردیده و تلاش برای اصلاح نگاه جامعه و قانون به این افراد، در ابتدا برخی از روایتهای منتشرشده را بازنشر کرد. در کنار آن برخی از تحلیل ها و دیدگاههای کارشناسی در ارتباط با ضرورت شکستن سکوت در مورد این تجربیات و لزوم حمایت قانونی و اجتماعی از آزاردیدگان را در قالب کار تولیدی منتشر کرد و خواهد کرد.
پس از مدتی برخی از مخاطبان بیدارزنی از طریق ایمیل یا شبکه‌های اجتماعی بیدارزنی اقدام به ارسال روایتهای خود در ارتباط با این موضوع کردند. با توجه به آنکه معتقدیم درابتدا باید به سخن آزاردیده اعتماد و از او حمایت کنیم تاکنون اقدام به انتشار برخی از روایتهای ارسالی که با نام واقعی افراد آزاردیده به دستمان رسیده بدون هیچ قضاوتی کردیم، روندی که در روزهای آتی نیز ادامه خواهیم داد.
اما براین باور هستیم که باید حقوق متهم را رعایت کنیم بنابراین در جریان انتشار این روایت‌ها براساس نگاه حقوقی و انسانی از انتشار نام کامل افرادی که به عنوان آزارگر معرفی شده‌اند خودداری می‌کنیم. چرا که به عنوان یک رسانه نمی‌توانیم خود را در جایگاه قاضی و هیئت منصفه قرار دهیم و این حق را نیز برای افرادی که به صورت غیرمستقیم در این روایت‌ها اشاره‌ای به آنها شده است قائل هستیم که در صورت تمایل از خود دفاع کنند. ضمن آنکه معتقدیم هر فردی اگر مجرم هم باشد قابلیت تغییر دارد. برای همین در هنگام دریافت روایتهای ارسالی تاکید کرده‌ایم که از انتشار اسم افرادی که اتهام آزار دادن متوجه آنها است معذوریم و مخاطبان نیز با پذیرش این اصل اقدام به ارسال روایتهای خود کرده‌اند. با انتشار این روایت‌ها برخی از مخاطبان با توجه به محتوای روایتهای ارسالی در کامنت‌های خود نام برخی از افراد را به عنوان آزارگر مطرح کردند که این صرفاً نظر شخصی آنهاست.
در نهایت ما به دنبال راهکار جمعی برای برون رفت از این مساله اجتماعی هستیم. امیدواریم با درایت جمعی بتوانیم به راهکارهایی برسیم که در آینده کمتر بتوانیم شاهد این ماجرا باشیم. باور داریم که افراد آزارگر یا آزاردیده به دنیا نیامده‌اند و فراموش نکنیم که هر کدام از ما به عنوان تک تک افراد جامعه در برابر این مسئله اجتماعی مسئول هستیم.
معتقدیم وظیفه ما مجازات متهم نیست بلکه لازم است به پرسش های پیش‌رویمان برای برون رفت از این معضل پاسخ بگوییم. جامعه چه برخوردی باید با چنین جرایمی داشته باشد؟ آیا هدف ما از پیوستن به این جنبش مجازات آزارگر است و با این مجازات مسئله حل می‌شود؟ آیا آزارگر امکان تغییر ندارد و نباید فرصت این را داشته باشد تا متوجه رفتار خشونت‌آمیز خود شود و در صورت امکان رفتارش را تغییر دهد یا خسارت وارده را جبران کند؟ افشاگری واقعیت‌هایی در مورد آزارگران با نام بردن از آنها آیا باعث نمی شود زندگی اطرافیان آنها (فرزندان، همسر، مادر، پدر و دوستان) تحت شعاع قرار بگیرد و در مواردی آسیب‌های جبران‌ناپذیر به آنها وارد کند؟ مسئولیت ما در این باره چیست؟ آیا میتوانیم روایت‌هایمان را طوری بیان کنیم که به جای تقابل و بازتولید خشونت در جامعه، به پیشگیری از خشونت و آزارگری بینجامد؟ برای حمایت از آزاردیده چه باید کرد؟ بسیاری از آزاردیدگان پیش از روایت ممکن است به هر کدام از ما روایت خود را گفته باشند. در چنین مواقعی ما چگونه میتوانیم از آنها حمایت کنیم؟ در نهایت مطالبه عمومی ما چه می‌تواند باشد؟
بدیهی است هیئت تحریریه بیدارزنی از پیشنهادات و پاسخ‌های خوانندگان خود در این خصوص استقبال می‌کند. می‌توانید مطالب خود را به آدرس ایمیل ما [email protected] ارسال نمائید.