بیدارزنی: به دنبال قتل جورج فلوید توسط یکی از افسران پلیس مینیاپولیس، برخی از رسانه‌های ملی سؤال‌های مهمی را پیش کشیده‌اند که باید به آنها پرداخته شود:
آیا غارت را باید محکوم کنیم؟
بله باید غارت جنوب جهانی توسط نظامی‌های غربی و شرکت‌های چندملیتی را محکوم کنیم. باید نگران این احتمال وحشتناک باشیم که واکسن کووید-۱۹ انحصاری، خصوصی و به خاطر سود فروخته شود؛ همچنین {نگران} غارت ملت‌های توسعه‌نیافته و مردم کم بیمه‌شده که به دنبالش اتفاق می‌افتد.
باید با غارت بودجه‌ی ملت‌های توسعه‌نیافته توسط دیون منفور و برنامه‌های ساختاری تعدیل و اصلاح مبارزه کنیم که توسط موسسات بین‌المللی بی‌معطلی تنظیم و تحمیل می‌شوند.
اما آیا باید نگران گونه‌ی دیگر غارت باشیم؟
باید سنگدل و بی‌عاطفه بود که نگران غارت خانهها و ساخنمان‌ها توسط سرمایه‌داران لاشخورصفت نشد. باید علیه موج قریب‌الوقوع تخلیه {خانهها} که بر سر اجتماعاتمان به محض باز شدن مجدد دادگاه‌ها آوار می‌شود، متشکل شویم. علاوه بر این باید با دزدی از خانه‌های امن و آرام و مدارس مبارزه کنیم؛ با تخریب غیر واجب زندگی‌هایی که نان را نسبت به کرایه در اولویت قرار داده‌اند.
ما نگران هستیم که تمام محله‌های فقیرنشین طبقه کارگر اعیانی شوند، خانه‌هایشان با مسکن‌هایی برای خانواده‌های ثروتمندتر و سفیدپوست‌تر جایگزین شوند که سهم بیشتری نصیب غارت صاحبخانهها می‌کنند. باید شدیدا خشمگین شویم که پلیس در حال غارت قرارگاه‌های افراد بی‌خانمان است و مطالبه‌مان باید این باشد که خانهها و اتاق‌های خالی امن، دیگر از افرادی که مسکنی ندارند گرفته نشوند که احتکار شوند.
آیا باید نگران غارت فعلی باشیم؟
البته! سهام خصوصی منتظر است تا از ورشکستگی کسب‌وکارها در سراسر کشور پول کلانی دربیاورد. با اخراج کارگران و دزدی از حقوق بازنشستگی‌شان تمام{حاصل عمر} آنها را به تاراج می‌برد. ما نگران تلاش برای غارت خدمات پست آمریکا هستیم، برای نمونه، از بین بردن بی‌شمار مشاغل مفید اتحادیه و یکی از خدمات عمومی ضروری برای اینکه مؤسسه‌ای که مالک آن عموم هستند از بین برود و به تجارتی خصوصی تبدیل شود که سود دارد.
ما به شدت از غارت مداوم برنامه‌های رفاه دولت محلی و ایالتی توسط یک حزب جمهوری‌خواه فدرال خشمگین هستیم که آرزو دارد نابودی آنها را ببیند و رهبری اکثریت دموکرات که راه حلش برای این مسئله این است که به ثروتمندان در ایالت‌های آبی تخفیف مالیاتی کلان بدهد. ما بیزاریم از این که نمایندگانی که ادعا می‌کنند پشتیبان کارگران و ستمدیدگان هستند مشتاقانه اجازه می‌دهند استانداردهای زندگی‌شان سقوط کند درحالی‌که برای ثروتمندان کاهش مالیات تصویب می‌کنند.
بدون سازمان‌دهی یک مبارزه‌ی قدرتمند کارگری، شاهد غارت فعلی بودجه‌های عمومی خواهیم بود درحالی‌که طبقه‌ی میلیاردر در طول این پاندمی ۴۳۴ میلیارد ثروتمندتر شده است.
اما آیا باید نگران غارت فروشگاه‌ها مانند تارگت و اتوزون باشیم؟
این امر تخریب مالکیت توسط مردمی بوده است که به‌واسطه‌ی قتل مرد سیاه‌پوست بی‌گناهی توسط افسر پلیس سفیدپوستی خشمگین شده بودند. آیا ما باید، مانند «سفیدپوست میان‌مایه» مارتین لوتر کینگ، در مورد شورشی ضد نژادپرستی دوپهلو صحبت کنیم؟
آیا باید سیاه‌پوستانِ طبقه‌ی کارگر را به خاطر پرخاش به دولت و اقتصادی سرزنش کنیم که طراحی شده است تا سرکوب و استثمار کند و مطیع سازد؛ {آن هم} در این پاندمی که دولت برایشان زنده ماندن را تقریبا غیرممکن کرده است؟ آیا درحالی‌که رسانه‌هایمان به طور مداوم اعمال یکسان تخریب مالکیت را توسط هواداران ورزش، خوش‌گذرانی و شور و غارت شرکتی اجتماعات طبقه‌ی کارگر را مثل همیشه تجارت می‌داند باید همراه این محکومیت تشریفاتی شویم؟
نه. جورج فلوید اهمیت داشت. زندگی سیاه‌پوستان اهمیت دارد. علاوه بر این تا آن هنگام که بتوانیم جنبشی را پایه گذاریم که بتواند نژادپرستی و سرمایه‌داری را شکست دهد، تا آن هنگام که کارگران از تمام نژادها علیه کاپیتالیست‌ها و سازمان سرکوبگرشان متحد شوند، این خوب است که به رؤسا، مقامات دولتی و پلیسی که محافظ آن‌هاست با کمی خشم پرولتاریایی یادآوری شود که زندگی سیاه‌پوستان اهمیت دارد.
اگر نگران غارت هستید، نظامیان، پلیس، شرکت‌های دارویی، غول‌های سهام خصوصی، صاحبخانهها، سفته‌بازان املاک و میلیاردرها به چشمتان بیایند. علاوه بر این بخواهید جهانی که قبلا از اکثریت عظیم غارت شده است اکنون به آنها بازگردانده شود.
منبع: ژاکوبن