«صفر تا سکو»؛ مستندی از سحر مصیبی درباره خواهران منصوریان

0
304

بیدارزنی: مستند «صفر تا سکو» به کارگردانی سحر مصیبی اولین نمایش خود را در جشنواره سینما حقیقت پشت سر گذاشت. صفر تا سکو، داستان زندگی خواهران منصوریان قهرمانان ووشوی جهان است که سال‌ها بر سکوهای جهانی خوش درخشیده‌اند. خواهرانی که به قول الهه یکی از خواهران منصوریان به دلیل عدم پخش مسابقاتشان از تلویزیون و علی‌رغم تمامی مدال‌هایی که کسب کرده‌اند، بین مردم چندان شناخته شده نیستند.

مستند صفر تا سکو

صفر تا سکو؛ حکایت زندگی زنان ورزشکار در ایران است. زنانی که با انواع و اقسام تبعیض‌ها و محرومیت‌ها در طول دوران حرفه‌ای خود دست و پنجه نرم می‌کنند. زنانی که از داشتن مربی‌های حرفه‌ای محروم‌اند. دستمزدهای اندک می‌گیرند. برای رفتن به مسابقات برون‌مرزی با سنگ‌اندازی‌های شوهر، پدر و مردان خانواده‌ روبرو می‌شوند.

شهربانو، الهه و سهیلا در مستند صفر تا سکو از محرومیت‌هایی که در طول زندگی‌شان روبرو بوده‌اند می‌گویند؛ اینکه اولین بار در اردوی تیم ملی بر روی تخت خوابیده‌اند، در اردوهای تیم ملی غذای کافی خورده‌اند، از پدری که به دلیل ازدواج مجدد آن‌ها و مادرشان را ناغافل برای همیشه ترک کرده است و از مردم سمیرم که به دلیل نوع پوشش ورزشی که در خیابان‌ها همیشه به تن داشته‌اند آن‌ها را سرزنش می‌کرده‌اند. اما خواهران منصوریان علی‌رغم تمامی سختی‌ها که به قول الهه تمام کودکی‌شان را از آن‌ها گرفته است امروز از صفر بر بلندای سکوهای قهرمانی جهان ایستاده‌اند.

مستند صفر تا سکو برای اولین بار تمرینات آماده‌سازی ورزشکاران زن در ایران را به تصویر می‌کشد. مسابقات همیشه سانسور شده ورزشکاران زن در مسابقات جهانی برای اولین بار بر پرده‌ی سینما نقش می‌بندد و با هر ضربه‌ای که خواهران منصوریان به حریف می‌زنند، صدای تشویق تماشاچیان سالن نمایش را پر می‌کند.

خواهران منصوریان با حضور قدرتمند خود بر پرده‌ی سینما همانند رینگ مسابقات می‌درخشند و تصویری عریان از واقعیت پنهان ورزش زنان ایران به نمایش می‌گذارند. ورزشکارانی که به دلیل عدم پخش مسابقاتشان نمی‌توانند اسپانسری پیدا کنند و علی‌رغم مدال‌های رنگارنگی که کسب کرده‌اند مجبورند برای حضور در مسابقات جهانی به قراردادهای سالیانه پنج شش میلیون تومانی تن بدهند.

مستند صفر تا سکو تمام می‌شود. تمام تماشاچیان و حضار در سالن سینما به احترام خواهران منصوریان، مادری که در نبود پدر مشوق آن‌ها بوده است و همسر شهربانو که به قول خودش نخواسته در جامعه‌ی مردسالار ایران سدی برای پیشرفت شهربانو باشد، می‌ایستند و برای مدت طولانی آن‌ها را که در سالن حضور دارند تشویق می‌کنند.