بیدارزنی: لیلا خالد (۱۹۴۴-) یک مبارز فلسطینی است که به یک سیاستمدار تبدیل شد. او در شهر ساحلی «حیفا[۱]» به دنیا آمد. شهری که پس از جنگ جهانی دوم توسط سازمان ملل به اسرائیل ضمیمه شد. خانواده لیلا در پی جنگ حاصل از این اتفاق، پدر لیلا را که در حیفا مشغول فعالیت های سیاسی بود، ترک کردند و به یک کمپ پناهندگان در لبنان گریختند. لیلا در سن ۱۵ سالگی به خودش قول داد تا مبارزه مسلحانه را در پیش بگیرد و به جنبشی پیوست که بعدها به «جبهه مردمی برای آزادسازی فلسطین[۲]» تبدیل شد (PFLP).
لیلا اولین هواپیماربایی خود را در مسیر رم-آتن در سال ۱۹۶۹ در حالی انجام داد که جبهه مردمی به اشتباه گمان می کرد سفیر اسرائیل در ایالات متحده در این هواپیمای مسافربری قرار دارد. لیلا به خلبان دستور داد تا بر فراز حیفا –شهری که او مجاز نبود به آن سفر کند- پرواز کند. در نهایت هواپیما در دمشق فرود آمد. با این که تعدادی گروگان گرفته شده بودند و هواپیما نیز چندی بعد منفجر شد اما کسی در این رویداد آسیب ندید.
بعد از این حادثه، تصویر لیلا در سطح بین المللی منتشر شد و او ناخواسته به نماد تصویری مبارزه مسلحانه تبدیل شد. او به منظور مخفی کردن هویت خود، شش عمل جراحی پلاستیک -بدون بیهوشی عمومی- بر چانه و بینی خود انجام داد. «من هدفی والاتر و برجسته تر از خودم داشتم. هدفی که تمام تمایلات و دلمشغولی های شخصی باید پایین تر از آن قرار می گرفت».
لیلا در سال ۱۹۷۰ و با چهره ای جدید دومین هواپیماربایی خود را انجام داد. در این اقدام، او و یک رفیق دیگر تلاش کردند تا کابین خلبان هواپیمای اِل عال را که از آمستردام بلند شده بود، تصرف کنند. لیلا با دندان ضامن نارنجک را کشید و به خلبان دستور داد تا مجال ورود بدهد. اما یک اسرائیلی، همرزم او را با گلوله کشت و نهایتا موفق شد لیلا را از ناحیه سر مضروب و بیهوش کند.
«وقتی بیدار شدم طناب پیچ شده و کتک خورده بودم. مسافران داشتند فریاد می کشیدند. صدای جیغ زنی را شنیدم که می گفت خون ریزی را بس کنید. اما ما یک دستورالعمل به شدت سخت گیر داشتیم. مسافران نباید آسیب ببینند. تنها از خودتان دفاع کنید. من نمی خواستم هواپیما را منفجر کنم. این نارنجک فقط برای تهدید بود»
هواپیما در لندن به زمین نشست و لیلا به مدت ۲۸ روز در بازداشت ماند تا زمانی که نخست وزیر او را در معاوضه با گروگان های غربی جبهه مردمی برای آزادسازی فلسطین، آزاد کرد.
لیلا تا زمان بازگشت به فلسطین و فعالیت به عنوان کنشگر و سیاستمدار جبهه مردمی برای آزادسازی فلسطین در شورای ملی فلسطین، به جنگیدن برای آزادی ادامه داد. سیاست های لیلا کماکان رادیکال هستند و او خواستار خروج اسرائیل از تمام سرزمین هایی که از ۱۹۶۷ اشغال کرده، شده است. «این یک فرآیند صلح آمیز نیست. این یک فرآیند سیاسی است که تعادل نیروها برای اسرائیلی هاست، نه برای ما. آن ها تمام کارت ها را برای بازی دارند و فلسطینی ها هیچ چیزی ندارند که به آن اتکا کنند…»
او معمولا در مجامع بین المللی سخنرانی می کند و اکنون همراه خانواده اش ساکن کشور اُردن است.
«در آغاز، همه زنان باید ثابت کنند که در مبارزه مسلحانه همپای مردان هستند. به همین دلیل ما می خواهیم حتی در ظاهر شبیه مردان باشیم….من دیگر فکر نمی کنم که لازم است خودمان را از طریق تقلید مردان به اثبات برسانیم. من آموخته ام که یک زن می تواند یک مبارز باشد، مبارز آزادی باشد، فعال سیاسی باشد و می تواند عشق بورزد و دوست داشته شود. می تواند ازدواج کند، فرزندانی داشته باشد، مادر شود… انقلاب باید معنای زندگی نیز بدهد؛ معنای همه جنبه های زندگی .»
منبع: Revolutionary women: A book of stencils
[۱] Haifa
[۲] The Popular front for the liberation of Palestine: سازمان سیاسی- نظامی مارکسیست-لنینیستی است که در سال ۱۹۶۷ توسط جرج حبش با مشی چریکی تاسیس شد. رویکرد این سازمان مبارزه ی ضد امپریالیستی است. اهداف مبارزاتی این سازمان امپریالیسم و سرمایه داران دنیای عرب است. نظریات این سازمان براساس مبارزه ی طبقاتی پایه گذاری شده است.