تا قانون خانواده برابر: برای پیوستن به کمپین 16روز فعالیت علیه خشونت جنسیتی، از 25 نوامبر تا 10 دسامبر، با اقداماتی برای پایان دادن به خشونت علیه زنان و دختران، «دنیای خود را نارنجی کنید».
کمپین 16روز فعالیت علیه خشونت های جنسیتی چیست؟
کمپین «16روز فعالیت علیه خشونت جنسیتی[1]» یک کارزار جهانی است که توسط نخستین موسسه رهبری جهانی زنان[2] و با هماهنگی مرکز رهبری جهانی زنان به منظور پایان بخشیدن به خشونت های جنسیتی در سال 1991 آغاز به کار کرد. 23 تن از فعالان حقوق زن از نقاط مختلف جهان در این کارزار شرکت کردند تا آگاهی مردم را در رابطه با ماهیت خشونت های نظام مند علیه زنان افزایش دهند و خشونت علیه زنان را به عنوان مصداق نقض حقوق انسانی زنان معرفی کنند.
شرکت کنندگان، 25 نوامبر روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان و 10 دسامبر، روز جهانی حقوق بشر را به منظور پیوند نمادین خشونت علیه زنان و حقوق بشر و برای تاکید بر این نکته که خشونت به مثابه نقض حقوق بشر است، انتخاب کردند. در این دوره 16 روزه، مناسبت های مهم دیگر از جمله 29 نوامبر روز جهانی مدافعان حقوق بشر زنان، 1 دسامبر روز جهانی ایدز و 6 دسامبر سالگرد قتل عام مونترال[3] نیز برجسته می شود. کمپین 16 روز به عنوان یک استراتژی سازماندهی شده توسط افراد و گروه های متعدد در سراسر جهان به کار رفته است تا با در نظر داشتن موارد زیر خواستار رفع تمام اشکال خشونت علیه زنان باشد:
- بالا بردن سطح آگاهی مردم در رابطه با خشونت های جنسیتی و معرفی آن به عنوان نقض حقوق بشر در سطح محلی، منطقه ای و بین المللی
- تقویت بخشیدن به فعالیت های محلی در رابطه با خشونت های جنسیتی
- ایجاد یک رابطه شفاف میان فعالیت های محلی و بین المللی برای محو خشونت علیه زنان
- تشکیل شبکه ای که در آن سازمان دهندگان می توانند استراتژی های جدید و موثر را توسعه داده و به اشتراک بگذارند
- نشان دادن همبستگی زنان در سراسر جهان برای سازماندهی در برابر خشونت علیه زنان
- تولید ابزار فشار بر حاکمیت ها/ دولت ها برای اجرای تعهداتی که در زمینه محو خشونت علیه زنان دارند
از سال 1991 که این کمپین آغاز به کار کرده است بیش از 5167 سازمان تقریبا در 187 کشور دنیا به آن پیوسته اند.
برخی از اشکال خشونت های جنسیتی که در کمپین 16 روز مطرح است عبارت است از: خشونت های خانوادگی، تجاوز و سوء استفاده جنسی، آزار و اذیت جنسی، قاچاق و خرید و فروش زنان، اجبار به تن فروشی و دیگر اعمال خشونت آمیز. تمام این خشونت ها پیامد های وخیم فیزیکی، روانی، جنسی و تناسلی را برای سلامت زنان در پی دارد. در ضمن هویت چند گانه و متقاطع زنان که معمولا بر اساس عواملی مانند طبقه های اجتماعی، نژاد، رنگ و پوست، مذهب، سن، جنسیت و وضعیت شهروندی است آنان را در قبال خشونت آسیب پذیرتر و بی دفاع تر می کند.
کمپین روز نارنجی چیست؟
کمپین «اتحاد برای پایان دادن به خشونت علیه زنان»[4] در سال ۲۰۰۸ از سوی دبیر کل سازمان ملل متحد[5] معرفی شد. اهداف این کمپین آگاهی رسانی، افزایش منابع و اراده سیاسی برای پیشگیری و محو تمام اشکال خشونت علیه زنان و دختران در تمام نقاط جهان است. این کمپین 25ام هر ماه را به عنوان «روز نارنجی» ـ روز اقدام برای بالا بردن آگاهی و پیشگیری از خشونت علیه زنان و دختران- اعلام کرده است تا از این طریق موضوع خشونت علیه دختران و زنان را نه تنها سالی یک بار در روز جهانی مبارزه با خشونت علیه زنان، بلکه هر ماه در سر تیتر خبرهای بین المللی قرار دهد. این کمپین ، اولین روز نارنجی را بیست و پنجم جولای سال ۲۰۱۲ قرار داد. فعالان، دولت ها و همکاران سازمان ملل متحد از سراسر جهان که اقدامات «روز نارنجی» را سازماندهی کرده اند، به دنبال حفظ امنیت زنان و دختران از خشونت در خانه ها، مدارس، محیط های کاری و فضاهای عمومی هستند.
اتحاد بگو نه- برای پایان دادن به خشونت علیه زنان چیست؟
«اتحاد بگو نه- برای پایان دادن به خشونت علیه زنان»[6] یک برنامه عمل بسیج اجتماعی در زمینه پایان دادن به خشونت علیه زنان و دختران، با مشارکت در کمپین بزرگ اتحاد برای پایان دادن به خشونت علیه زنانِ دبیر کل سازمان ملل متحد است. اتحاد «بگو نه» که توسط «[زنان ملل متحد->http://www.unwomen.org]» در نوامبر 2009 راه اندازی شد، تلاش های حمایت گرانه از رفع خشونت علیه زنان را به نمایش گذاشته و مردم را در همه جنبه ها و اشکال زندگی، به صورت مجازی یا عینی، درگیر می کند.
اتحاد بگو نه در راستای ضروری بودن اقدامات در جهت محو خشونت علیه زنان می نویسد: «از هر سه زن و دختر در دنیا یک زن خشونت جسمی یا جنسی را در طول زندگی خود از سوی مردان تجربه می کند. این مسئله در همه جا و همه زمان ـ خانه، محل کار، خیابان ها، مدارس، و در زمان صلح و جنگ- رخ می دهد. خشونت علیه زنان و دختران دارای پیامدهای گسترده از جمله آسیب خانواده ها و جماعت ها، باز ماندن از توسعه انسانی، و تضعیف رشد اقتصادی است. هر شخصی در مبارزه با این مسئله ی همه گیر جهانی نقشی بازی می کند؛ زمان اقدام جمعی همین حالاست».
کارزار اتحاد بگو نه از زمان راه اندازی، به گسترش و برجسته سازی اقدامات افراد، دولت ها و دست اندرکاران جامعه مدنی علیه خشونت، کمک کرده است. این اقدامات عبارت است از: دفاع از وضع قانون برای کار داوطلبانه در خانه های امن محلی، سازماندهی کمپین های ارتقا آگاهیِ محلی یا ملی، درگیرکردن جوانان، اهدای پول برای برنامه هایی که از زنان و دختران در برابر خشونت محافظت می کند و …
در طول فاز اول این حرکت، 5,066,549 نفر بیانیه جهانی که «پایان دادن به خشونت علیه زنان» را در صدر برنامه ها در سراسر جهان قرار می دهد، امضا کردند. از آن به بعد، اتحاد بگو نه بیش از 5 میلیون از اقدامات مردم در سراسر جهان را ثبت کرده است. سران دولت ها، وزرا و نمایندگان مجلس، نام خود را برای حمایت از ابتکار عمل در این زمینه اضافه کرده اند، و [60 حکومت ->http://saynotoviolence.org/commit]تعهدات ملی شان را برای پایان دادن به خشونت علیه زنان و دختران اعلام کرده اند.
اتحاد بگو نه- برای پایان دادن به خشونت علیه زنان، یک ائتلاف جهانی گسترده از افراد، سازمان ها، دولت ها و بخش خصوصی برای تحقق بخشیدن به یک چشم انداز بلند پروازانه است که هرگز نباید غیر ممکن باشد- آینده ای عاری از خشونت علیه زنان و دختران.
از دسامبر سال 2013، این کمپین در وب سایت [نه به خشونت->../Downloads/saynotoviolence.org] حرکت خود را ادامه داده و اقدامات افراد و گروه ها را از طریق [فیس بوک->https://www.facebook.com/SayNO.UNiTE] و [توییتر->https://twitter.com/SayNO_UNiTE] به نمایش می گذارد. این کمپین اعلام کرده است که در 16 روز فعالیت علیه خشونت جنسیتی، از 25 نوامبر تا 10 دسامبر، بر یک عمل واحد با همه افراد در سراسر جهان متمرکز می شو ند تا دنیا را نارنجی کنند.
جهان را در 16 روز نارنجی کنید!
برای اتحاد بگو نه، 16روز فعالیت برای محو خشونت جنسیتی در سال 2013 بسیار خاص تر است چرا که پایه ی گام بعدی این کمپین برای سازماندهی بزرگترین حرکت آن در رسانه های اجتماعی است. در ادامه، اطلاعیه اتحاد بگو نه برای 16 روز فعالیت علیه خشونت جنسیتی را بخوانید:
رویداد جهان خود را نارنجی کنید!
آگاهی در مورد خشونت علیه زنان و دختران را بالا ببرید. اجتماع، حکومت محلی یا ملی، ضابطان قضایی (نیروی انتظامی یا قوه قضائیه)، جوانان و رسانه های خود را درگیر کنید. آیا می دانید که حکومت های [60 کشور->http://saynotoviolence.org/commit][7] تعهدات ملی خود را برای پایان دادن به خشونت علیه زنان و دختران اعلام کرده اند؟ آیا حکومت شما در میان آنهاست، و ترجمه تعهدات برای عمل را به زبان خود دارید؟ چه چیزی برای جلوگیری از خشونت علیه زنان و دختران در جامعه شما باید انجام شود؟ در اینجا برخی از ایده ها را مطرح می کنیم. اقدامات خود را از طریق ارسال تصاویر و پیام ها روی دیوار [فیس بوک->https://www.facebook.com/SayNO.UNiTE] و [توییتر->https://twitter.com/SayNO_UNiTE] خود با ما در میان بگذارید:
- یک پنل در دانشگاه خود سازماندهی کنید…
- خیابان های خود را با ازدحام جمعیت یا پیاده روی علیه خشونت، نارنجی کنید! نارنجی بپوشید و پوسترها و بنرهایی به مناسبت 16 روز فعالیت علیه خشونت جنسیتی حمل کنید.
- کنسرت نارنجی با نوازندگان محلی برگزار کنید و آنها را تشویق کنید که برای پایان دادن به خشونت علیه زنان و دختران از طریق موسیقی خود پیام بفرستند. از سازمان های زنان محلی نیز دعوت کنید که در مورد این مسئله صحبت کنند و اطلاعات مربوط به قوانین و خدمات موجود را پخش کنند.
- یک فیلم به نمایش بگذارید، یا میزبان یک مهمانی «نارنجی کنید جهان را» در خانه خود باشید.
در فیس بوک و توتیر جهان خود را نارنجی کنید
- [تصاویر نارنجی->https://www.dropbox.com/sh/0pb90pv3edx3ojf/u1LqwHB48j] برای استفاده شما تهیه شده است تا صفحه فیس بوک خود را برای 16 روز فعالیت نارنجی کنید! آنها را بر روی دیوار فیس بوک و توییتر خود ارسال کنید و با دوستان خود به اشتراک گذارید.
- اطلاعات مربوط به اتفاقات و عکس های محلی را بر صفحه «[رویداد جهان را نارنجی کنید->https://www.facebook.com/events/529558507135152/]» فیس بوک و توییتر ما ارسال کنید!
- نارنجی بپوشید، از خودتان عکس بگیرید و آن را به صفحه «[رویداد جهان را نارنجی کنید->https://www.facebook.com/events/529558507135152/]» فیس بوک و توییتر ما با پیام خود با مضمون «من نارنجی می پوشم چون… » بفرستید.
منابع:
[http://16dayscwgl.rutgers.edu/about/campaign-profile->http://16dayscwgl.rutgers.edu/about/campaign-profile]
[http://saynotoviolence.org/16days2013->http://saynotoviolence.org/16days2013]
[1] 16 Days of Activism Against Gender-Based Violence Campaign
[2] Women’s Global Leadership
[3] ۶ دسامبر ۱۹۸۹، مارک لپین که ۲۵ سال داشت، وارد یک کلاس ۶۰ نفره در دانشکده مکانیک دانشگاه پلی تکنیک شهر مونترال شد. مارک یک تفنگ نیمه اتوماتیک و یک چاقوی شکاری داشت که بطور قانونی خریده بود. او به دانشجویان گفت که از فمینیسم متنفر است و دختران رشته مهندسی فمنیست هستند. سپس ۹ دختر کلاس را از پسران جدا کرد و به سمت آنها شلیک کرد که ۶ نفر از آنها کشته شدند. مارک سپس به راهروها، کافه تریای دانشجویان و یک کلاس دیگر رفت و به سمت دانشجویان دختر شلیک کرد. در فاصله ۲۰ دقیقه، مارک به ۲۸ نفر شلیک کرد، ۱۴ زن را کشت، ۴ مرد و ۱۰ زن را مجروح کرد و در نهایت خودش را کشت.
[4] UNiTE to End Violence against Women
[5] UN Secretary-General
[6] Say NO – UNiTE to End Violence against Women
[7] – ایران هنوز به این تعهدات نپیوسته است.