تاقانون خانواده برابر: هشت سال تحمل شرايط دشوار و تحميل شده بر مردم ايران، تنگناهاى معيشتى، سياسى و مدنى حاكم، آنان را به اميد يافتن روزنه اى براى زندگى بهتر به تلاشى ديگر واداشت و اين درحالى بود كه حتى برخى با عدم اطمينان از خوانده شدن راى شان اين گام را برداشتند. همين اعتماد، همت و اميد دوباره جمعى به ثمر نشست و دولت تدبير و اميد با وعده برقرارى اعتدال بر سر كار آمد.
فضاى امنيتى توصيف شده چند ساله اخير، علاوه بر به مخاطره انداختن احزاب و فعالان سياسى منتقد، حركت روشن و تكاپوی جنبش ها و فعالان مدنى را نيز سلب كرده بود كه در اين ميان جنبش زنان نيز مستثنى نبوده است. در چنين شرايطى اولويت ها انباشته و يك به يك به ليست ناخوانده اضافه و تبديل به خواسته هاى ناگفته مي شوند.
بايد گفت در حوزه زنان، دولت محمود احمدى نژاد شرايط موجود را بدتر از هميشه رقم زد و با برنامه هايى در جهت به عقب راندن زنان از عرصه هاى اقتصادى، اجتماعى و حتى آموزشى حركت مي كرد و بيش از هميشه حقوق زنان ناديده گرفته شد. اما وى در اقدامى متناقض در كابينه خود، براى اولين بار از زنان بهره برد.
همان روزها تاكيد كرديم كه انتخاب وزیر زن نمی تواند راهکار مناسبی برای برقراری برابری جنسیتی باشد، وقتى همين دولت با افزودن موادی به لایحه پیشنهادی قوه قضاییه، آن لايحه را در جهت فروپاشى خانواده و تضييع حقوق زنان تحت عنوان «لايحه حمايت از خانواده» به مجلس فرستاد و يا با طرح هاى دوركارى، تفكيك جنسيتى دانشگاه ها و محروميت دختران از تحصيل در برخى رشته ها، تبعيض در زمينه استخدام هاى دولتى و … به وضوح بر ظلم و تبعیض علیه زن اصرار ورزید.
درست است كه انتخاب وزير زن از سوى احمدى نژاد به نوعى تابوشكنى و اقدام مثبت در اين زمينه محسوب مي شد اما از سويى ديگر از اين نكته مهم نبايد غافل شد كه حضور زنان در سطوح بالاى مديريتى و كابينه دولت بيشتر يك مسئله فراجنسيتى مي تواند باشد.
بنابراين در همين زمينه جا دارد از دولت اعتدال كه كابينه مردانه اى براى اخذ راى اعتماد به مجلس فرستاد، با توجه به وعده هاى قبل و بعد از انتخابات، دو سوال زنجيروار از ديدگاه هاى جنسيتى و نيز فرا جنسيتى پرسيده شود؛سئوال فراجنسيتى – از دولت اعتدال كه با تاكيد بر شايسته سالارى وارد عرصه اداره كشور شد، بايد پرسيد آيا زنان شايسته، فرهيخته و نخبه جايى در ميان دولت شايسته سالار نوپا نداشتند؟ آيا آقاى روحانى و حلقه كارشناسان و مشاوران ايشان هيچ زنى را شايسته پست هاى وزارتى و مديريتى ندانسته و يا سراغ نداشته اند يا اساسا اعتماد به لياقت زنان براى سپردن مسئوليت هاى مهم ندارند؟
سئوال جنسيتى – در تبليغات پيش از انتخابات و نيز سخنان آقاى روحانى پس از انتخابات از جمله مراسم تحليف با توجه به همراهى و همدوشى زنان به عنوان نيمى از جامعه با مردان، باز هم بر فراهم آوردن زمینه‌های اجتماعی و حقوقی لازم برای نقش آفرینی هر چه بیشتر زنان در عرصه‌های مختلف تاكيد داشتند. حال جاى اين سئوال باقيست اعتماد به همين زنان و دادن فرصت راهيابى به سطوح بالاى مديريتى و وزارتى نمي توانست به منزله گام اول در تحقق اين وعده باشد؟
اين مورد با هدف رفع نقص و كاستى، اصلاح و سازندگى به عنوان اولين انتقاد وارده از سوى برخى فعالان حوزه زنان به دولت نوپاى تدبير و اميد است،. در شرايطى كه باور داريم به نگاه و رويكرد روحانى كه در مراسم تنفيذ راسا و شفاف اعلام کرد: « خداوندا، به تو پناه می‌برم از استبداد رأی، عجله در تصمیم، تقدّم نفع شخصی و گروهی بر مصالح عمومی و بستن دهان رقیبان و منتقدان». و به همت اين دولت اميد بسته ايم.