طرح های توانمندسازی زنان در کشورهای آفریقایی

0
207

تا قانون خانواده برابر :توانمندسازی زنان از چندین دهه پیش در کشورهای مختلف جهان به منزله یکی از برنامه­های اصلی توسعه پیگیری می­شود. در این مطالعه فعالیت کشورهای آفریقایی و سازمان­های بین المللی در توانمندسازی زنان بررسی خواهد شد. طرح­های توانمندسازی در کشورها عموماً بر اساس تلفیق الگوهای ملی کشورها و برنامه­های سازمان ملل بر اساس مطالعات و پروژه­هایی انجام می­شود که این سازمان­ها در کشورها انجام داده­اند.

توانمندسازی اعطای قدرت در نقاط ناکارآمد است به نحوی که فرد بتواند خود مسائل­اش را حل کند. برای توضیح مسئله توانمندسازی از موارد زیر استفاده می­کنیم:

– مسئولیت پذیری، حل مشکل به جای مقصریابی: یعنی افراد می­پذیرند خود را در ایجاد و حل مسائلی که با آن درگیرند مسئول بدانند و با قدرت و توان محدود خود و با مشارکت در گروه­ها و سازمان­ها در حل آن­ها بکوشند.

– ارتباط شبکه­ ای: زنان با ارتباط با نهادها و همکاری یکدیگر نیروی خود را افزایش می­دهند و از تجارب و توانمندی­های یکدیگر استفاده می­کنند. در کشورهای آفریقایی سازمان­های زنان که با فرهنگ سنتی آفریقا عمل می­کنند زنان را برای فعالیت­های شبکه­ای آماده می­سازند.

– مقابله با پیش­فرض­ها: اغلب کلیشه­های جنسیتی مانعی برای ادامه تحصیل و کسب درآمد و رهبری زنان است. آموزش و حمایت زنان به آنها کمک می­کنند توانایی­های خود را بشناسند و بدون مانع شدن محدودیت­های واقعی در جهت هدف خود فعالیت کنند. حضور سازمان­های بین­المللی در ارتباط با نهادهای خصوصی و دولتی فرصت را برای زنان ایجاد می­کند تا بتوانند جدای از کلیشه­های موجود عمل کنند.

– خطرپذیری و تجربه­گرایی: هر فعالیت نوآورانه­ای نیازمند خطر پذیری است زیرا شکست همیشه ممکن است.

– بازخورد مثبت و پاداش: داشتن مالکیت، حل مشکلات و درآمد نتایج توانمندسازی زنان­اند که نتایج آنها خود موجب انگیزه زنان است. اعطای جوایز داخلی و بین­المللی ­به گروه­های فعال مشوق فعالیت زنان است (رهنورد، 1387).

زنان که نیمی از جمعیت جهان را تشکیل می­دهند در طول زمان قدرت و اعتماد به نفس خود را از دست داده­اند و نیازمند حمایت بیشتری برای بهبود شرایط خوداند. از طرفی از آنجا که آنها مدیریت امور خانه را بر عهده دارند، تغییرات الگوهای رفتاری آن­ها تأثیر مهمی در رفتار و بهبود زندگی سایر افراد خانواده خود دارد. به خصوص در کشورهای فقیر آفریقایی که خانواده­ها با فقر و بی­سوادی روبه­رو هستند، حضور فعال زنان در جامعه و درآمد و سواد آنها هم در نجات خانواده از فقر تأثیر دارد و هم احتمال تحصیل و نوآوری را در فرزندان افزایش می­دهد و بهبود جایگاه آنها در خانواده و کاهش خشونت­ را به همراه دارد.

آفریقا

در کنیا، زنان سازمان ملل با کمیته­های حقوق بشر یا سایر سازمان­های تأثیر گذار بر خواسته­های زنان کار می­کنند تا اصلاحات نهادی را عملی کنند در خارطوم و شمال سودان، تحلیل قانون انتخابات برای آگاهی عمومی و دفاع از حقوق زنان در فرایند انتخابات استفاده شد. مکانیسمی که با آن جامعه مدنی قوانین اقلیت و برنامه کنش و کار با دولت را برای مبارزه با خشونت جنسیتی و جنسی تصویب کردند.

در سطح محلی اتحاد استراتژیک با شبکه­های رهبران مذهبی آفریقایی برای ارتقای برابری جنسیتی و مبارزه با عقاید فرهنگی و سنتی منفی همکاری کردند. سازمان ملل در سراسر جهان برای امنیت زنان در حق داشتن زمین و اموال شخصی فعالیت می­کند. نوآوری­ها برای بهبود شرایط کارگران مهاجر زن را حمایت می­کند و به دولت­ها برای برنامه­ریزی و بودجه­دهی اهدف برابری جنسیتی مشاوره می­دهد.برنامه­های ملی کاهش فقر کلید فهم نکات نیازهای اقتصادی زنان­اند. در سال 2008، UNIFEM  با دولت­های بوراندی، کپ، ورده، لیبی و رواندا برای تبدیل دیدگاه عدالت جنسیتی به استراتژی ملی همکاری کرد. در لیبیUNIFEM  مشاوره­هایی حمایت شدند که نتیجه آن افزایش توانمندسازی اقتصادی رهبری زنان ، سواد و پایان خشونت­های جنسیتی در شرایط فقر بود.

در ساحل عاج، پیمایش ملی بر شرایط زندگی زنان خانه­دار که توسط مرکز ملی آمار و با حمایت NUIFM  انجام شد اولین تلاش برای کسب شواهد کمی آماری در جنسیت بود. پیمایش زنان خانه­دار آموزش، سلامت، کار کشاورزی، امنیت و مشارکت زنان و نتایج آن در کاهش فقر کشور را اطلاع­رسانی کرد. برای مثال، جهت برابری جنسیتی در آموزش، افزایش امکانات برای دختران در مدراس ابتدایی، با آگاه­سازی والدین، برنامه آنها بود. مشابه آن، حمایتی بود که برای نوآوری­های خوداشتغالی در شرایط کشت و صنعت برای کاهش نرخ بیکاری زنان صورت گرفت.

در چند دهه اخیر در غرب و شمال آفریقا آموزش به منزله راه اصلی توانمندسازی زنان بهبود یافته است و روندهای گوناگونی برای تشویق زنان و دختران به آموزش شکل گرفته است. با این وجود که تفاوت­های جنسیتی ثبت­نام دختران در مدارس ابتدایی و راهنمایی بالاست طبق نتایج تحقیقی که بر روی کشورهای مصر، اردن و تونس انجام شد آموزش نقش کلیدی در کاهش فقر دارد و نتایج آن به این شرح است:

هرچه آموزش بیشتر باشد؛ باروری، افزایش جمعیت و مرگ نوزادان کمتر و سلامتی خانواده بالاتر خواهد بود؛

آموزش متوسطه زنان همبستگی مستقیم با مشارکت زنان در نیروی کار کشورشان دارد ؛

کار و درآمد زنان همبستگی مستقیم دارد با بهبود تغذیه کودکان دارد؛

تحصیل مادران تأثیر ویژه­ای بر افزایش احتمال تحصیل کودکان و به خصوص دختران دارد؛

زنانی که آموزش دیده­اند فعالیت سیاسی بیشتری دارند و از حقوق انسانی خود بیشتر مطلع می­شوند و آن را در عمل اجرا می­کنند.

بنابر این تحقیق تلاش برای افزایش تحصیلات در کشورهای آفریقایی باید فرای شعارها باشد و سیاست را درگیر کند و طوری عمل شود که بتوان نتایج فعالیت­ها را سنجید. دولت باید توانمندسازی زنان را از جمله اهداف خود قرار دهد و تضمین کند که زنان خصوصاً در خانواده­های کم­درآمد و روستایی بتوانند درس بخوانند و تحصیل خود را در مدرسه تمام کنند (Roudi-Fahimt, Moghadam, 2003)

 

زنان در کسب و کارهای کوچک

 

یکی از راه­هایی که سازمان ملل در توانمندسازی زنان بر آن تأکید می­کند کسب و کارهای کوچک است که به زنان کمک می­کند برای خود درآمد داشته باشند و از وضعیت فقر خارج شوند. این طرح­ها در سال­های 1990 و 1995 توسط سازمان ملل اجرا شد. طی سه بار نظارت یک هفته­ای که در سال 1999 و 2000 مناطق مختلف آفریقا در کشورهای اتیوپی، کامرون، نیجریه گروه­هایی فرهنگ، زبان و جمعیت متفاوت ارزیابی شدند و طی کنفرانسی که در زمینه توانمندسازی اقتصادی زنان در 1997 در بانکوک برگزار شد، بر تکنولوژی و ارتباطات نیز در توانمندسازی زنان تأکید شد.

همبستگی گروهی در کامرون

گروهی از زنان کشاورز بوگسواز از عادات گروهی سنتی برای توانمندسازی و بالابردن همبستگی اجتماعی خود استفاده کردند. روش این گروه تمرکز اولیه بر بهبود محصول نشاسته، فرایند تولید، حمل و بازاریابی آن بود و افراد را به کارکردن با همدیگر برای صرفه­جویی در زمان، کاهش هزینه­ها و تقسیم منابع و دانش تشویق می­کردند. به­تدریج فعالیت­ها افزایش یافت که شامل مدارس، کتابخانه­ها و تأسیس بازار روستایی و فروشگاه مدرسه می­شد. هم­اکنون نیز کسب و کارهای کوچک گسترش یافته و مرکزی برای اعطای وام در مدارس تشکیل شد که به اعضایی که بچه یا نوه داشتند پرداخت می­شود تا هزینه­های مدرسه، کتاب­ها و وعده­های غذایی و سایر نیازها را بدهند تا مطمئناً در سه سال همه بچه­های روستایی به دبستان بروند.

 این مرکز همچنین مراقبت­های سلامت را ارائه کرد. موفقیت این برنامه­ها نظیر فعالیت عملی گروه­های سنتی بود که این ضرب­المثل محلی را استفاده ­می­کرد : «تو نمی­تونی جعبه رو با یک دست کادو کنی».

بانکداری پاسخگوی سنتی در نیجریه

در نیجریه، بانکداری پاسخگوی سنتی وام منحصربه فردی می­دهد که هم از سنت آفریقایی بهره می­گیرد و هم ویژگی­های مدرن دارد. انجمن زنان نیجریه از روش­های سنتی و مدرن استفاده می­کرد. این گروه موفقیت خود را طی پنج سال نشان داد. در مرکز آن از ایده­های محلی ایسوسو و آجو استفاده شد و انجمنی بر اساس ساختار نهادی، آموزشی و خدمات مشورتی و مدل بانکداری اجتماعی که سنتی و پاسخگو بود بنا شده بود. این انجمن در 5 سال اول موفقیت­هایی را به دست آورد: ذخیره آن 100 درصد افزایش یافت، بازپرداخت وام 98 درصد بود. این بانک زنان فقیر و روستایی را به لحاظ اقتصادی، اجتماعی، و سیاسی توانمند کرد و به آنها حس تعلق و مالکیت داد.

استفاده از حمایت سازمان­ها مانند واحدهای کسب و کارهای کوچک، بانکداری جهانی زنان، واحدهای اعتبار و مشاوره و ارتباط با سایر نهادهای مردم­نهاد، جامعه بانکدارها و گروه­های بین­المللی در توانمند سازی زنان نقش عمده­ای دارد (Uaited Nation Economic Commission for Africa,2000).

کسب و کارهای کوچک تنها مزایای مادی ندارند.مزایای غیرمادی آن­ها شامل رفع تأثیرات روانی و اجتماعی می­شود که مردم را از فهم توانایی­های بالقوه­شان مانع می­شود. کسب و کارهای کوچک مردم را هم در سطح فردی و هم جمعی توانمند می­کنند. درآمدی ثابت، پس­انداز، آموزش و تمرین و افتخار پرداخت منظم وام عزت نفس و جایگاه افراد را در جامعه­ای که آنها شهروندان درجه دوم­ شناخته می­شوند بالا می­برد.

طی این کارها آنها به منزله حمایت­کنندگان در زمینه مدیریت مالی، حقوق قانونی، مدیریت تجاری توافق می­کنند.قواعد سازمان­های جمعی و همکاری­ها به مردم توانایی توافق بر سر حقوق بیشتر، شرایط کاری بهتر، دریافت خدمات سلامت و نگهداری کودک و سایر خدماتی که زندگی آنها را تضمین کند می­دهد. شرکت در فعالیت­های مالی کوچک زنان را عموماً بسیار بیش از آنچه درباره آن صحبت شده است توانمند می­کند، به آنها نقش رهبری می­دهد و آنها را در حل مسائلی مانند خشونت خانوادگی فرای مکان کاریشان می­برد.

 برای بسیاری از زنان، گروه، اولین فرصت رسمی برای صحبت با سایر زنان درباره مشکلاتشان و انجام فعالیت­های جمعی است. این گروه­ها کانال اطلاعات­اند. برای مثال، اعضا درباره خدمات مشاوره برای زنان قربانی خشونت و معتادان مواد مخدر و الکل صحبت می­کنند و این شاید راهی برای نجات آنها باشد. بسیاری از زنان با شرکت در این فعالیت­ها، تغییراتی را در جایگاه اجتماعی و خانه­داری خود می­بینند. زمانی که شوهرانشان فعالیت­ها پرسود آنها را می­بینند بعضی تجربیات تعهدات و اختیارات اداره مالی آنها را زیاد می­کند (Rouhifahimi, 2000).

 

وام

وام­های کم مقدار، کمی پول برای قرض­ و تعداد بیشتری خدمات مانند اعتبار، پس­انداز، بیمه و وجوه ارسالی­ دارند که برای خانواده­های فقیر مؤثر و دست یافتنی­اند که آنها را در فعالیت­های مالی عمومی، آموزشی و برنامه­های آگاهی شهروندی درگیر می­کند. البته گرچه وام­های کوچک نوش­داروی مشکلات زنان نیستند ، خود چالش­هایی ایجاد می­کنند که به این ترتیب­اند: گره زنجیری از تردیدها و کار سنگین بدون حمایت مناسب وغیره.

طرح­هایی که به این منظور توسط نهادهای سازمان ملل اجرا شده­ است در اشتغال میلیون­ها نفر در آفریقا تأثیر گذاشته است و از مزایای آن: رفاه و استخدام در بورکینوفاسو، توگو، سنگال همراه با حمایت­هایی در لیبی، نیجریه در بهبود جایگاه، احترام و شأن انسانی و همکاری اجتماعی و خانوادگی است.

چالش­ها:

– تلاش­های نامحسوس همچون بیشتر ابتکارات در سطح بسیار کوچکی اجرا می­شوند و اغلب در بخش غیررسمی­اند.

– تعدادی سیستم سایر جنبه­های زندگی را دنبال می­کنند( کار مراقبت، تعامل در شرایط موجود مردسالارانه، حفظ حقوق برای خود و مدیریت منافع دیگران، خشونت یا استثمار، موارد ممنوعیت مردان از خروج زنان برای انجام کارهای خانه)

– معمولاً حتی بالاترین میزان سود در وام­ها بازپرداخت می­شود ولی به سختی.

– عادات فرهنگی که زنان ویژگی­های مردانه تلقی­اش می­کنند و نمی­توانند همه خصوصیاتی را داشته باشند که مردانه دانسته می­شود (kem,2012)

منابع:

رهنورد، فرج­الله، حسینی، نسرین (1387) «عوامل مؤثر بر توانمندسازی زنان» پژوهش زنان، دوره 6، شماره1.

 Farzaneh Roudi-Fahimi and Valentine M. Moghadam (2003). Empowering women, Developing society: female education in the Middle East and North Africa.

KEM, Jennet (2010) Microfinance and women empowerment women in Africa, UNDP/RBA 

Uaited Nation Economic Commission for Africa ,2000, Microfinance in African: conbining the best practices of traditional and modern micrifunance approaches towards poverty eradication.  

[www.undp.org->http://www.undp.org]

www. Unifem.org

www.unfpa.org