«نیسه» یا The heart of madness فیلمی از «روبرتو برلینر» است که در هفته فیلم برزیل ۱۵ مهرماه با حضور چشم‌گیرعلاقمندان به هنر هفتم در خانه هنرمندان به نمایش درآمد.

  بیدارزنی: ‌برای اطلاع از جزئیات ازدواج دختران در مدارس بر آن شدیم با تعدادی از معلمان مدارس که از نزدیک شاهد ازدواج دانش آموزان خود بوده‌اند به گفت‌وگو بنشینیم. گفتگوی حاضر با خدیجه پاک ضمیر که دارای هجده سال سابقه تدریس در مناطق محروم و مرزی است انجام گرفته است. پاک ضمیر فوق‌لیسانس فیزیک پزشکی خوانده است و مصاحبه …

این مقاله به بررسی غیرمعمولی درباره¬ی تحقیقات تجربی مسئله بازنمایی اندک زنان در فلسفه می‌پردازد. این مقاله استدلال می‌کند که دیدگاه‌های رایج در مورد این حرفه درباره¬ی تعصب نهان و تهدید کلیشه‌ چندان قابل دفاع نیست، فیلسوفان اغلب نمی‌توانند کارهای تجربی را به طور مسئولانه گزارش کنند و استانداردهای موجود در این زمینه هم تا زمانی که فرد یک دیدگاه مشخص داشته باشد، بسیار پایین است

بیدار زنی: یکی از ویژگی‌های مردسالاری، تقسیم مشاغل به زنانه و مردانه است. به عبارت دیگر مردسالاری مشاغلی را که عمدتاً در راستای نقش خانوادگی زنان به شمار می رود، زنانه تلقی می کند؛ مشاغلی همچون معلمی، مربی‌گری مهد کودک… که زنان را موظف می‌سازد، همچون خانه و نقش‌های خانوادگی مشغول مراقبت و یا آموزش به کودکان باشند… یا منشی‌‌گری …

تهمینه میلانی در فیلم آخرش سعی کرده است چرخه خشونت را به تصویر بکشد. این‌که چگونه کودکانی که خود در کودکی قربانی خشونت بوده‌اند در بزرگسالی تبدیل به افراد خشونتگر و آزارگر می‌شوند. کودکانی که در کودکی خشونت کلامی را تجربه کرده‌اند چگونه در بزرگسالی به تحقیر کردن و کوچک کردن افرادی که وارد زندگی‌شان می‌شوند دست می‌زنند.

در تقسیم‌بندی کارهای خانه که غالباً از سوی مادران انجام می‌گیرد. معمولاً کارهای خارج از خانه و در فضای باز مانند خرید کردن به کودکان پسر و کارهایی که محدود به فضای درون خانه است و تحت نظارت بیشتر مادران است مثل ظرف شستن یا جارو کردن به کودکان دختر سپرده می‌شود. این تقسیم‌بندی جنسیتی به کودکان آموزش می‌دهد که کارهایی که زنان و مردان انجام می‌دهند یکسان نیست. از سوی دیگر تحقیقات نشان داده است مادران، پسربچه‌های خود را بیشتر به درس خواندن و بازی کردن تشویق می‌کنند و در مقابل دختربچه‌ها بیشتر تشویق به انجام کارهای خانه در کنار درس خواندنشان می‌شوند که این امر بسیاری از دختربچه‌ها را از انجام درست تکالیفشان بازمی‌دارد و وقت بسیار کمی برای تفریح و بازی برای آن‌ها باقی می‌گذارد. این نگرش معمولاً منجر به ازدواج زودهنگام دختران و بازماندن از تحصیل و ورود به محیط‌های کاری می‌شود زیرا دختران از کودکی خود را در قالب نقش مادری یا همسری می‌بینند که باید به امور خانه و فرزندانشان رسیدگی کند

نمی‌دانم آنچه را بر ما واقع شده باور کنم یا نه. آخر یک صندلی توی ورزشگاه و دو ساعت تماشای بازی فوتبال چیست که آدم تا آخر عمر حسرتش را بخورد؟ یعنی بالاخره سال‌ها چانه‌زدن و مبارزه کردن و زندانی شدن فعالین جواب داده؟ دو ساعتی سرگرم گفت‌وگوی درونی با خودم هستم که خبر می‌آید نه! اشتباه شده!... زنان سوری دارند بدون مانع وارد می‌شوند. ما هم می‌رویم. حتا از در هم عبور می‌کنیم که می‌پرسند سوری هستید؟ سؤال بدی است چون پاسخش چوب دو سر طلاست. ایرانی باشیم راهمان نمی‌دهند، سوری هم باشیم که ... می‌گوییم خیر، ایرانی هستیم و بلیت داریم که دیوار می‌شوند جلویمان.

. گزارش‌های منتشر شده از نابرابری جنسیتی در هالیوود حاکی از شکاف جنسیتی در رسانه‌های مختلف است. این گزارش‌ها نشان می‌دهند که تبعیض جنسیتی و عدم دستیابی زنان به پست‌های کلیدی در مراحل پیش‌تولید و پشت‌صحنه فیلم‌ها چشمگیر است و علیرغم تمامی تغییرات فرهنگی و اجتماعی در سال‌های اخیر صنعت سینما همچنان زیر سلطه مردان (سفید) باقی مانده است. از دیگر سو بسیاری از تحقیقات انجام گرفته در خصوص واکاوی فیلم‌های فمینیستی نشان می‌دهند که این فیلم‌ها غالبا حول محور «قدرت» و «زنان» می‌چرخند. در این فیلم‌ها زنان قدرتمند یا زنانی که دارای عاملیت هستند غالبا سفیدپوست و از طبقه متوسط انتخاب شده‌اند و زنان رنگین‌پوست معمولا در موقعیت‌های تحت سلطه و پرخشونت به تصویر کشیده می‌شوند. در سال‌های اخیر بسیاری از نظریه‌پردازان فمینیستی فیلم بر آن بوده‌اند که نقد فمینیستی فیلم‌ها را نه‌فقط متمرکز بر «جنسیت» بلکه بر پایه سایر مشخصه‌های اینترسکشنالیتی مثل طبقه و نژاد و مذهب قرار دهند. این منتقدان معتقدند برابری جنسیتی و توجه به ارزش‌های فمینیستی در فیلم بدون در نظر گرفتن مؤلفه‌های اینترسکشنالیتی و بدون توجه به عواملی چون نژاد، طبقه و گرایش‌های جنسی و زدودن انواع تبعیض و فرودستی در سینما امکان‌پذیر نیست.

باورهای غلطی مانند این‌که گفته می‌شود زنان زیادی درگیر این موضوع نیستند، کتک زدن ناشی از عصبانیت لحظه‌ای است، خشونت خانگی فقط در طبقات پایین اجتماعی رواج دارد، خشونت خانگی نباید افشا شود و به خارج از خانه درز کند، کسی که خشونت می‌ورزد عادتی دارد که درمان نمی‌شود یا این‌که این درگیری‌ها بین زن و شوهر است و نباید دخالت کرد؛ سبب شده است تا بسیاری از قربانیان برای حفظ آنچه به غلط حریم خانواده خوانده می‌شود سکوت کنند از این رو بسیاری از قربانیان نمی‌دانند که خشونت باید افشا شود و افشاگری درباره خشونت می‌تواند از تکرار آن جلوگیری کند. از سوی دیگر برخی از قربانیان دیگر رفتارهای خشونت‌آمیز را خشونت تلقی نکرده و تنها نوع خشونت را خشونت جسمی می‌دانند و همین عدم آگاهی سبب می‌شود که بیشتر در معرض خشونت قرار گیرند. تشخیص خشونت خانگی، اولین گام برای کمک گرفتن است. باید انواع خشونت را شناخت. خشونت جسمانی اغلب آشکارتر است اما انواع دیگر خشونت پیامدهای روانی شدیدی دارند که آثار زیان‌بارش را به سهولت می‌توان دید و قربانیان و شاهدان خشونت خانگی که اغلب کودکان و فرزندان هستند را دچار اضطراب، افسردگی و احساس درماندگی و تنهایی نموده [۵]که در نهایت آنها را به سوی بیماری یا جرم سوق می‌دهند.

اگر مصرف خوراک و پوشاک را جزو مصارف معیشتی تلقی کنیم و مصرف مواد مخدر را مصرف کاذب؛ این مصرف امروز در جامعه در حال گسترش است. با افزایش نرخ اعتیاد و بسط آن به طبقات مختلف جامعه، شیوه‌های مختلف درمانی و بنگاه‌های اقتصادی مختلفی در راستای آن نیز تاسیس می‌شوند. کمپ‌های مختلط یکی از این شیوه‌ها برای درمان طبقات مرفه هستند. این طبقات که عمدتاً به قصد لذت‌جویی به مواد مخدر روی می‌آورند، راهکار طبقاتی خود را نیز برای درمان ایجاد کرده‌اند.