«خیلی وقت نیست که پرستار ایلیام. معلم یک مدرسه کودکان کار بودم. با مدیر مدرسه نساختم. منش‌های سیاسی‌اش در کار دخیل شده بود. دهانم را نبستم. به بهانه تعدیل نیرو از کار بیکار شدم.» لبخند کم‌رنگی می‌زند. دوباره ادامه می‌دهد که: «همون روزها خبر رسید پدرم همه دارایی‌اش سوخت شده. همه دارایی‌اش را به صندوق‌های مالی داده بود. آن‌ها هم، همه را بردند. سرمایه پیرمرد دود شد؛ رفت. ۹ سالی می‌شد که تنها در تهران زندگی می‌کردم. اوضاع به هم ریخت. من بیکار شده بودم و پدرم دیگر پولی نداشت. خواهرم دانشجو بود و مادربزرگم بیمار. نمی‌توانستم از خانواده پول بگیرم. پدرم بازنشسته بود. تمام پولی که از بیمه می‌گرفت فقط کفاف زندگی خودشان را می‌داد.»
دلتنگی‌های خانم معلم برای ماهی سیاه/ پروین محمدی
۲۱
مهر ۱۳۹۷
