در اکتبر سال ۲۰۱۷ الیسا میلانو از زنان سراسر جهان خواست که تجربیات خود را از آزار جنسی با به اشتراک‌‌‌‌‌‌گذاری هشتگ #METOO بیان کنند و با این شیوه فضایی را برای محکوم کردن هر گونه آزار جنسی زنان در محیط‌های مختلف ایجاد کنند. هشتگ یاد شده تبدیل به جنبشی اعتراضی در سراسر جهان شد و بارها و بارها در شبکه‌های اجتماعی به اشتراک گذاشته شد و موج پدید‌‌آمده از آن نیز در عالم واقعی، پرونده‌های آزار جنسی افراد زیادی از جمله افراد سرشناس از سیاستمدار گرفته تا هنرمند و تهیه‌کننده و کارگردان سینما را برملا کرد.

«خیلی وقت نیست که پرستار ایلیام. معلم یک مدرسه کودکان کار بودم. با مدیر مدرسه نساختم. منش‌های سیاسی‌اش در کار دخیل شده بود. دهانم را نبستم. به بهانه تعدیل نیرو از کار بی‌کار شدم.» لبخند کم‌رنگی می‌زند. دوباره ادامه می‌دهد که: «همون روزها خبر رسید پدرم همه دارایی‌اش سوخت شده. همه  دارایی‌اش را به صندوق‌های مالی داده بود. آن‌ها هم، همه را بردند. سرمایه پیرمرد دود شد؛ رفت. ۹ سالی می‌شد که تنها در تهران زندگی می‌کردم. اوضاع به هم ریخت. من بیکار شده بودم و پدرم دیگر پولی نداشت. خواهرم دانشجو بود و مادربزرگم بیمار. نمی‌توانستم از خانواده پول بگیرم. پدرم بازنشسته بود. تمام پولی که از بیمه می‌گرفت فقط کفاف زندگی خودشان را می‌داد.»

بیدارزنی:‌ این خاصیت آدمیزاد است که گمان می‌کند مرگ مال همسایه است. این دور انگاشتن و باورناپذیری فاجعه چون افیونی ست که موقتاً ما را آرام می‌کند. وقتی به کمک شبکه‌های اجتماعی به فاصله چند ساعت یا چند دقیقه اخبار قتل، خشونت و تجاوز مخابره می‌شوند ناخودآگاه در خبر دنبال مکان وقوع آن‌ها می‌گردیم. حاشیه تهران، کرج، هرمزگان، رشت … …

مفهوم اینترسکشنالیتی اشاره به درهم‌تنیدگی و پیچیدگی اشکال مختلف تبعیض مانند تبعیض جنسیتی، تبعیض نژادی و تبعیض طبقاتی دارد؛ اینکه چه طور این تبعیض‌ها باهم هم‌پوشانی دارند و بر زندگی افراد جامعه تأثیرمی‌گذارند. یکی از چالش‌هایی که در بحث اینترسکشنالیتی با آن مواجه هستیم این است که رنگ پوست تنها یک وجه این تقاطع است. به طور مثال من همجنسگرا نیستم، پس نگران آوردن همسرم به محیط کاری نیستم. من زنی بارور هستم. من زنی از طبقه اقتصادی متوسط هستم. هنگامی‌که فردی به من حرف نامناسبی می‌زند می‌توانم نسبت به این گفته حساس شوم و واکنش نشان دهم یا می‌توانم به وجوه دیگر این تقاطع فکر کنم. سعی کنم با کودکانی که اطرافم هستم در رابطه با وجوه دیگر این تقاطع صحبت کنم و از این زمان به‌عنوان لحظه‌ای برای آموزش در خصوص انواع تبعیض‌ها استفاده کنم. در غیراین صورت باید به‌جای واکنش مناسب همیشه فردی عصبانی باقی بمانم.

مقالۀ باربارا اِرِنرایت با نام «فمینیسم سوسیالیستی چیست؟» اولین بار در سال ۱۹۷۶ در مجلۀ وین چاپ شد و پس از آن مجلۀ جنبش آمریکایی جدید صفحاتی را به سوسیالیسم و فمینیسم اختصاص داد. پیشگفتاری را که در ادامه می‌آید باربارا به تازگی برای بازنشر مقالۀ خود نوشته است. حال که او انتقاداتی به مقالۀ اصلی‌اش وارد کرده و حالا که روزبه‌روز تعداد مردمی که برای اولین بار در معرض سیاست‌های سوسیالیستی و فمینیستی قرار می‌گیرند رو به افزایش است ما هم تصمیم گرفتیم این مقاله را منتشر کنیم.

تعدادی از مردان و زنان عدالت‌خواه، در حمایت از دختران ایرانشهر که چندی پیش مورد تجاوز گروهی قرار گرفتند، بیانیه ای را منتشر کرده و در آن بر اهمیت پی گیری قضایی این پرونده به صورت شفاف و حمایت اجتماعی و قانونی از دخترانی که مورد تجاوز قرار گرفته اند، تاکید کردند . در این بیانیه که تاکنون به به امضای ۳۲۳ نفر رسیده است ، امضاءکنندگان بر نقش و مسئولیت قوه‌ی قضاییه درجلوگیری از تکرار سیستماتیک چنین اتفاقاتی تاکید کرده و تغییر رویکردهای قانونی از شیوه‌های مجازات حداکثری به روندهای ترمیمی را یکی از راهکارهای جاوگیری از تکرار این گونه حوادث و جنایات عنوان کرده اند .

زنان کارگر در موقعیت پایین‌تر و فرودستی بیشتری نسبت به مردان قرار دارند. زنان علاوه بر ستم طبقاتی‌ای که بر آنان اعمال می‌شود، تحت سیطره‌ی ستم جنسیتی در تمامی ابعاد زندگی خود هستند. ستم جنسیتی‌ای که نه تنها در حوزه‌ی اشتغال و محیط کار، بلکه پیش و پس از ساعات کاری نیز بر آنان تحمیل می‌شود.

موضوع از این قرار است که بنا بر هر دلیلی، در کنار افزایش قیمت سرسام‌آور اغلب کالاهای سرمایه‌ای، قیمت برخی کالاهای واسطه‌ای نیز افزایش زیادی داشته‌است و نهایتا کالاهای مصرفی مربوط به آن‌ها نیز، با بهای چندین برابر گران‌تر به‌دست مصرف‌کننده می‌رسند؛ اما موضوع در مورد نوار بهداشتی، پوشک بچه و بزرگسال متفاوت است و به تبعیضی چند لایه علیه زنان، مردان تراجنسیتی یا هر آن‌کس که با عادت ماهانه روبروست، کودکان، افراد کم‌توان جسمی و ذهنی و کهنسالان منجر می‌شود.

انقلاب۵٧ مساوی با استقرار جمهوری اسلامی در ایران شد. حکومتی که بر اساس مبانی اسلامی حجاب زنان را یکی از ارکان اصلی‌اش قرار داد. همین موضوع هم زنان ورزشکار ایرانی را برای مدت‌ها منزوی کرد و قدرت حضور در میادین ورزشی را از آن‌ها گرفت. اتفاقی که البته ماندگار نشد. طراحی لباس‌هایی که ورزشکاران زن ایرانی بتوانند با آن‌ها هم پوشش مورد نظر را داشته باشند و هم در میادین بین‌المللی حاضر شوند طراحی شد. راهی که هنوز هم ادامه دارد و به‌طور مثال بسکتبال و سه‌گانه رشته‌هایی بودند که در همین دو سال گذشته مجوزشان را از فدراسیون‌های بین‌المللی کسب کردند.

بیدارزنی:‌ بااینکه فمینیسم این روزها به‌عنوان یک جنبش اجتماعی قدرتمند شناخته می‌شود و یکی از موضوعات سیاسی جنجالی است، اما در جهان به‌طور هم‌زمان شاهد افزایش زن‌ستیزی نیز هستیم. درحالی‌که زنان مشغول مبارزه هستند، به سمت ادارات می‌دوند و رکوردهای جدیدی از برابری جنسیتی را به نام خود ثبت می‌کنند، هم‌زمان شاهد ظهور نسل جوانی از مردان غالباً سفیدپوست بنیادگرا …