{{مرکز پژوهش های مجلس:}} به گزارش روابط عمومی مرکز پژوهشها، دفتر مطالعات فرهنگی این مرکز با بیان این مطلب که در ایران نیز همانند بسیاری از کشورها جمعیت زنان سرپرست خانوار و خودسرپرست در حال افزایش است، افزود: آمارها بیانگر این است که درصد این زنان از 4/8 درصد در سال 1375 به 5/9 درصد در سال 1385 افزایش یافته است. با توجه به آمارهای ارائه شده می‌توان دریافت که زنان سرپرست خانوار گروهی نامتجانس (از نظر سواد و تحصیلات، سن ، توانایی‌های فردی و مهارت‌های شغلی و اجتماعی و… ) هستند.
این گزارش می‌افزاید: حمایت از این قشر از زنان در قانون اساسی و قوانین مصوب مجلس وجود دارد اما قوانین این زنان را به دو دسته عمده تقسیم می‌کند که عبارتند از:
1 – زنان دارای درآمد: شامل زنان شاغل، بازنشسته و زنان وظیفه‌بگیر می‌شود و در واقع قوانین مرتبط به نوعی این زنان را به عنوان سرپرست خانوار می‌شناسد پس به دلیل تمکن مالی مشمول قوانین حمایتی قرار نمی‌گیرند.
2 – زنان بدون درآمد: شامل تمام زنانی می‌شود که به دلیل عدم تمکن مالی مشمول قوانین حمایتی قرار می‌گیرند و به عنوان زنان بی‌سرپرست در قوانین یاد می‌شوند.
در ادامه گزارش آمده است: قوانین مصوب بیشتر سعی در ایجاد راهبرد حمایتی از این زنان (دارای درآمد یا بدون درآمد) را دارند ولی ماده قانونی مشخصی برای پر کردن خلا عاطفی این زنان وجود ندارد در حالی که یکی از دغدغه‌های تمام این زنان ترس از تنهایی خود در آینده است. هر چند که در انتهای بند «2» ماده (4) قانون تامین زنان و کودکان بی‌سرپرست در زمینه به وجودآوردن زمینه ازدواج و تشکیل خانواده اشاره‌ای شده است.
مرکز پژوهشها در ادامه برای حل مشکلات زنان سرپرست خانوار پیشنهاداتی به این شرح مطرح کرد:
1 – تمرکز کلیه امور حمایتی وتوانمندسازی زنان سرپرست خانوار و خودسرپرست در یک سازمان ضروری به نظر می‌رسد، زیرا باعث تمرکز کلیه فعالیت‌های حمایتی و توانمندسازی شده و مانع از موازی‌کاری‌ها می‌شود.
2 – بانک اطلاعاتی زنان سرپرست خانوار در کشور: برای تدوین و تهیه طرح‌ها و قوانین و برنامه‌ریزی‌های مناسب به منظور بهبود وضعیت زنان سرپرست خانوار، تهیه آمار و اطلاعات دقیق و جامع از تعداد و وضعیت آنها و به روز کردن و پالایش اطلاعات ایجاد شود.
3 – فرهنگ سازی مناسب در جهت ازدواج زنان سرپرست خانوار مطلقه، بیوه و زنان خودسرپرست انجام و موانع آن رفع شود چرا که یکی از بیم‌هایی که این زنان دارند ترس از تنهایی در آینده است قوانین شاید بتوانند این زنان را از جهت اقتصادی توانمندسازند اما از جهت عاطفی قادر به توانمندسازی نیستند.
4 – حمایت از ایجاد و توسعه تشکل‌های غیردولتی توسط زنان سرپرست خانوار و فرزندان آنان برای کمک به زنان سرپرست خانوار ضرورت دارد.