انتقاد معصومه ابتکار از نحوه برخورد با مساله حجاب

{{شرق:}} هرچند فرمانده نیروی انتظامی آب پاکی را روی دست منتقدان ریخته و گفته است که انتقادات به طرح امنیت اخلاقی بیجا است و این افراد به اصل مبارزه بی‌اعتنا هستند نه با روشی که در پیش گرفتیم. اما روز گذشته، معصومه ابتکار، عضو اصلاح‌طلب شورای‌شهر تهران در جلسه علنی شورا به انتقاد از نحوه مدیریت عفاف و حجاب در جامعه پرداخت و گفت: نباید رفتارهایی صورت گیرد که به شخصیت افراد آسیب برسد. او با اشاره به اینکه در بسیاری از کشورها پسران و دختران بدون اجبار و آگاهانه حجاب را انتخاب می‌کنند، می‌گوید: باید مدیریت جامعه به سمتی برود که جوانان به انتخاب آگاهانه حجاب هدایت شوند نه اجباری. به گفته ابتکار، برخی رفتارهایی که صورت می‌گیرد به شخصیت افراد آسیب می‌زند، این خلاف آموزه‌های قرآن درباره حجاب است. رییس کمیته محیط‌زیست شورای شهر تاکید کرد: در گذشته تجربه‌های زیادی در زمینه حجاب و برخوردهای صورت گرفته داشتیم. چرا از گذشته درس نمی‌گیریم؟ او معتقد است: همان اندازه‌ای که به پوشش اهمیت می‌دهیم به الزامات مقدم بر آن نظیر توسعه ورزشگاه‌ها و امکانات فرهنگی و تفریحی سالم برای شهر توجه نمی‌شود و چنین امکاناتی در شهر کافی نیست. از طرفی نیروی انتظامی باید به امنیت جامعه توجه کند. ابتکار افزود: این روزها خبرهای متعددی از تعرض به زنان و رفتارهای خشونت‌آمیز منتشر می‌شود و این مساله زنان را به طور دایم در معرض تهدید قرار می‌دهد؛ از این رو نیروی انتظامی باید به مقوله امنیت توجه کند.

«عفاف ستیز» افترا است
اما در رابطه با طرح امنیت اخلاقی و نسبت عفاف ستیز از سوی نیروی انتظامی به افراد، یک حقوقدان می‌گوید که اتهام عفاف ستیزی مصداق افترا است. ستیز به معنی نزاع کردن و مناقشه است و آنگونه که در لغتنامه دهخدا آمده، معنای جنگ و خصومت و سرکشی هم دارد. به این ترتیب وقتی می‌گوییم گروهی به ستیز با یک شخص یا گروه یا هر چیز دیگری رفته‌اند، یعنی با آن وارد جنگ و مناقشه شده‌اند. البته «ستیزه‌گر» معنای ظالم هم می‌تواند داشته باشد. با دانستن این معنای ستیز که شاید برخی از آن اطلاع نداشته باشند، دانستن معنی عفاف هم لازم به نظر می‌رسد تا معنای ترکیب «عفاف ستیز» که مدتی است از سوی پلیس مطرح می‌شود، مشخص شود. شاید فرماندهان پلیس با دانستن این مفهوم و بار حقوقی آن از به کار بردن این ترکیب خودداری کنند. معنی کلمه عربی عفاف از ریشه عفت و به معنای پاکدامنی و خویشتنداری و پارسایی است. با این توصیف، عفاف ستیز باید به کسی گفته شود که به جنگ با پاکدامنی برخواسته است. چنین کسی قطعا پاکدامن هم نیست. یعنی دچار آلودگی و فساد است، چرا که نه تنها عفیف و پاکدامن نیست، بلکه با پاکدامنی، ستیزه و جنگ هم می‌کند.