{{کلمه:}} خانواده‌های زندانیان سیاسی زن که تا پیش از این در زندان رجایی‌شهر کرج محبوس بوده اند، پیش از این با انتشار نامه‌ای نسبت به شرایط دهشتناک و غیرانسانی موجود در بند زنان هشدار داده و نسبت به جان زندانیان شان ابراز نگرانی کرده بودند، باردیگر با نوشتن نامه‌ای سرگشاده به ریاست قوه قضائیه، خواهان توجه دستگاه قضایی به وضعیت زندانیان سیاسی زن زندان در کرج شده‌اند.آنها همچنین پرسیده اند که آیا هدف از تبعید زندانیان سیاسی مرگ تدریجی آنان است؟
متن این نامه که در اختیار کلمه قرار گرفته، به شرح زیر است:
جناب آقای صادق لاریجانی
ریاست قوه قضائیه
با سلام
این دومین نامه‌ای است که ظرف دو ماه گذشته برای جنابعالی می‌نویسیم، هرچند که هنوز نامه‌ی اول که در روزهای انتهایی سال ۸۹ خطاب به شما نوشتیم و در آن نسبت به امنیت عزیزان زندانی‌مان در زندان رجایی‌شهر ابراز نگرانی کردیم، با پاسخی مواجه نشده است و در اقدامی جدید، زنان محبوس در این زندان به مکانی نامشخص منتقل شده اند، با این وجود، به جهت تنویر افکار عمومی و همچنین ثبت شرایط دشوار زندانیان سیاسی زن در برگ‌های تاریخ این کشور، این دومین نامه را نیز خطاب به شما می نویسیم.
همان‌طور که مطلع هستید، بیش از هشت زندانی سیاسی زن در که در زندان رجایی‌شهر زندگی می‌کردند، در دو روز گذشته از این زندان به نقطه نامعلوم انتقال یافته اند.این زندانیان که در مدت زندانی بودن خود در زندان رجایی شهر از هرگونه امکانات حداقلی محروم بوده و جهت زنده ماندن در این زندان، مبارزه دشوار روزانه‌ای را آغاز کرده بودند، هم اکنون در شرایط نامعلوم و نگران کنندهای به سر می برند.
جناب آقای لاریجانی
طبق آیین‌نامه سازمان زندانها و قوانین موجود، مسئولیت جان زندانی، با سازمان زندانها و تمامی نهادهای مرتبط با آن است، در زندان رجایی‌شهر کرج، تنها چیزی که ارزش نداشت جان آدمیزاد بود. دسترسی به امکانات پزشکی و بهداری در این زندان به شدت محدود بوده و در مواردی غیرممکن بود. زندانیان در صورت ابتلا به بیماری، نه تنها از سوی تیم پزشکی مستقر در زندان مورد معالجه قرار نمی‌گرفتند بلکه در مواردی به بخش قرنطینه منتقل می‌شده تا خودشان بهبود پیدا کنند.
در ماه‌های گذشته بارها عزیزان ما به دلیل ابتلا به بیماری‌های مختلف و گاها خطرناک( همانند بیماری قلبی) درخواست مراجعه به بهداری و مداوا را داشتند که با بی توجهی مسئولان مواجه شده و در صورت انتقال به بهداری نیز ، از سوی پزشکان با توهین و تحقیر مواجه می شدند.
مشکلات و مسائل دیگری همانند مشکلات بهداشتی و نبود حمام و توالت کافی برای زندانیان، عدم وجود آب گرم، وجود مواردی چون تجاوز، قتل و .. در این زندان، همگی از جمله شرایطی بودند که حیات زندانی را با مشکل مواجه می‌کردند.
جناب آقای لاریجانی
آیا هدف از تبعید زندانیان سیاسی و به خصوص زنان به زندانهای خارج از محل زندگی شان، ایجاد شرایطی برای مرگ تدریجی آنان است؟ آیا قصد دستگاه قضایی بر این است که این افراد پس از بازگشت دوباره به جامعه، دچار بیماری‌های مختلف جسمی و روحی باشند و هرگز در قامت یک انسان سالم به جامعه بازنگردند؟ زنان و دختران محبوس در تبعیدگاهها نیز، مادران امروز و فردای جامعه هستند، آیا آنچه در در این زندانها بر عزیزان ما می‌گذرد، نادیده گرفتن جزئی‌ترین اصول انسانیت نیست؟
در حالی که هماکنون و پس از انتقال عزیزانمان به زندانی نامعلوم، هیچ گونه اطلاعی از سرنوشت آنان نداریم، تصور انتقال آنان به زندانی بدتر از زندان رجایی شهر، بر نگرانیهای ما افزوده است. پیش از هرچیز به ما بگویید آنها را به کجا انتقال داده اید؟و سپس هرچه سریع تر اقداماتی فوری را برای فراهم کردن حداقل های یک زندگی سالم برای آنها در زندان برقرار کنید.
جناب آقای لاریجانی
حال که عزیزانمان را به سبب داشتن اندیشه‌ی متفاوت محبوس زندانتان کرده‌اید، بگذارید پس از سا‌ل‌ها تحمل حبس و زندان، سالم به نزد ما بازگردند.
جمعی از خانواده های زندانیان سیاسی زن در کرج (رجایی شهر)