زنان به چه شکل در اعتراضات یمن شرکت داشتند؟
– نیروی رهبری کننده پشت این جنبش دانشجویان دانشگاه صنعا هستند. آن‌ها در میدان الحریه (میدان آزادی) در جلوی دانشگاه جمع می‌شوند. زنان و سازمان‌های زنان در تظاهرات‌ها شرکت می‌کنند و از تظاهرکنندگان حمایت می‌کنند، آن‌ها تا دیر وقت شب در میدان می‌مانند. به طور کلی، دانشجویان از زنانی حمایت می‌کنند که در میدان تظاهرات می‌کنند. زنان در تظاهرات ها هدف نیروهای امنیتی نیستند، چون موجب اعتراض می‌شود. یک زن تظاهرکننده چند هفته پیش دستگیر و زندانی شد، اما بعد از یک شب آزاد شد چون ما اعتراض کردیم.
روز سه‌شنبه 22 فوریه ساعت 11 صبح نیروهای امنیتی با شلیک گلوله‌های واقعی وحشیانه به تظاهرات کنندگان حمله کردند. دو نفر کشته شدند و 22 نفر زخمی شدند. نیروهای امنیتی در لباس شخصی سعی داشتند یک زن خبرنگار را دستگیر کنند، اما دانشجویانی که فریاد کمک او را شنیدند مانع این کار شدند.
سازمان شما چگونه شرکت می‌کند؟
– ما امروز جلسه‌ای داشتیم با شرکت بیش از 20 سازمان غیر دولتی در صنعا که می‌خواستیم برای تظاهرکنندگان صلح‌جو حمایت و یاری جمع کنیم. ما کمیته‌هایی (بهداشت، اطلاعات، رسانه، پشتیبانی) برای تظاهرکنندگان در میدان تشکیل دادیم. جوانان قبلا خودشان را سازمان داده‌اند، اما ما هنوز چیزهای زیادی لازم داریم؛ غذا، چادر، پتو و کمک‌های اولیه. دانشجویان برای رفع نیازهایشان از جمله آب از مسجد نزدیک میدان استفاده می‌کنند، اما دولت الان آب مسجد را قطع کرده است. آن‌ها نمی‌گذارند کمک‌های اولیه وارد میدان شود و نمی‌گذارند که حمایت‌کنندگان به میدان بیایند.
آیا خواست‌هایی ویژه زنان و در رابطه با حقوق آنان وجود دارد؟
– شعار اصلی در همه جا “برو بیرون” است که از رئیس جمهور می‌خواهد کناره بگیرد و این سیستم فاسد، سرکوب، زندان، شکنجه و اعدام‌های سریع خاتمه یابد. شعار اصلی، شعار کشوری آزاد و برقراری یک دمکراسی واقعی است.
نکته مثبت در این جنبش آن است که خواست تغییر رژیم، مردم شمال و جنوب را متحد کرده است. و اکنون همه مردم یمن خواهان تغییرند. پیام و خواست‌های ساکنین جنوب برای جدایی کنار گذاشته شده و آن‌ها برای تحقق یک خواست متحد گشته اند: تغییر – تغییر رژیم، تغییر سیستم.
آن‌ها کشوری مدرن، احترام به حاکمیت قانون و یک قانون اساسی می‌خواهند که به جامعه و خواست مردم احترام بگذارد و توازن نیرو بین نیروهای مختلف را حفظ کند. این‌ها خواستههای مردم هستند، آن‌ها خواهان برابری، پایان یافتن فساد و رژیم سرکوب و آزادی هزاران زندانی سیاسی و خاتمه استفاده از جنگ به عنوان وسیله حلال مشکلات هستند.
این خواسته‌ها، خواستههای صرفا متعلق به زنان نیستند، اما یک دمکراسی واقعی لزوما به معنای برقراری حقوق برابر و مشارکت برابر زنان و مردان است. جوانان به نظر من با اعتقاد به برابری تظاهرات می‌کنند.
موانع کنونی مشارکت زنان در حیات اجتماعی و سیاسی در یمن چیست؟
– زنان یمنی اجازه ندارند در تصمیم‌گیری‌‌ها نقش داشته باشند، آن‌ها به عنوان انسان‌های برابر به رسمیت شناخته نمی‌شوند و با وجود توانایی‌ها و تحصیلات بالا در جایگاهی که شایسته آنان است، قرار ندارند. اینجا یک کشور به شدت تبعیض آمیز است؛ تبعیض بین مردان، علیه زنان، بین مردم جنوب و شمال… مشکل بزرگی که ما در این کشور با آن مواجه‌ایم، تبعیض است.
نظر شما در مورد حوادث جاری منطقه چیست؟
– خشم در تونس شروع شد و به مصر، لیبی، یمن، الجزایر، سودان، بحرین، سوریه و… گسترش یافت. فکر می‌کنم این اعتراضات را باید مثبت دانست، و فکر می‌کنم که تغییراتی در حال وقوع‌اند.
در لیبی مردم با واکنشی بسیار وحشیانه روبرو شدند. ما نمی‌خواهیم همان واقعه در یمن روی دهد. ما به حمایت جامعه بین‌المللی نیاز داریم. البته توجه همه به رویدادهای لیبی جلب شده، اما جامعه بین‌المللی نباید در مورد اتفاقات یمن ساکت بماند.
