«خشونت خانوادگی» از شایع‌ترین انواع خشونت‌های مبتنی بر جنسیت است که در حوزه خصوصی و میان افرادی رخ می‌دهد که به سبب صمیمیت، ارتباط خونی یا قانونی به یکدیگر پیوند خورده‌اند. آمار جهانی نشان می‌دهد که از هر سه زن، یک زن خشونت خانوادگی را در طول زندگی خود تجربه می‌کنند. کارزار منع خشونت خانوادگی با تدوین و انتشار این دفترچه راهنما بر آن شده است تا ضمن بیان تعاریف پایه‌ای، آمار و آثار این نوع خشونت، ضرورت شکل‌گیری و نحوه مشارکت در این کارزار را برای مخاطبان تشریح کند تا کسانی که تجربه این نوع خشونت را دارند یا شاهد آن هستند، بتوانند با آگاهی قدم‌های موثری برای مقابله با آن بردارند. شما نیز می‌توانید با بازنشر و پخش این دفترچه، در فرآیند گسترش آگاهی و اهداف دیگر این اقدام جمعی مشارکت داشته باشید.

در روز برفی و سرد پنجشنبه ۴ آذر، همایش مبارزه با خشونت علیه زنان دل‌های بسیاری را گرم کرد. در این همایش که از ساعت ۴ تا ۷ شب برگزار شددر ابتدای جلسه صدیقه پاک‌ضمیر مجری برنامه به مناسبت ۲۵ نوامبر شعری از سیمین بهبهانی خواند و تاریخچه خشونت علیه زنان را که بر اساس تلاش و جسارت خواهران میرابال که در این روز توسط عوامل تروخیو، دیکتاتور دومینیکن کشته شدند، بیان کرد. این برنامه در دو پنل برگزار شد. در پنل اول زیبا جلالی، زهرا مینویی و لیلی ارشد از منشأ و عوامل خشونت علیه زنان سخن گفتند و در پنل دوم شهلا انتصاری، احترام عشقی و شهلا هویدا از تجارب زیسته در زمینه خشونت علیه زنان گفتند.

کارزار منع خشونت خانوادگی: ۴ آذرماه ۱۳۹۵ در آستانه بیست و پنجم نوامبر، روزجهانی مبارزه با خشونت علیه زنان، کارزار «منع خشونت خانوادگی» در نشستی با حضور جمعی از فعالان حقوق زن از شهرهای مختلف ایران، رونمایی شد.

امروز ۴ روز از تحصن دانشجویان دختر خوابگاه چمران می‌گذرد. این تجمعات گرچه با قطع برق و بی‌توجهی مسئولین به مسائل خوابگاه آغاز شد اما با سه مطالبه‌ی مشخص، از سوی دانشجویان در حال پیگیری است. این مطالبات عبارت‌اند از: هزینه‌های خوابگاه و ضعف امکانات رفاهی، محدودیت ساعت رفت و آمد و اجباری بودن حجاب در داخل خوابگاه. سایت بیدارزنی با یکی از دانشجویان دختر که در این تحصن شرکت داشته است، گفتگوی کوتاهی انجام داده است که در ادامه می‌خوانید:

شب گذشته؛ دوم آذر سومین شب تحصن دانشجویان خوابگاه چمران بود. این تجمعات گرچه با قطع برق و بی‌توجهی مسئولین به مسائل خوابگاه آغاز شد اما با سه مطالبه‌ی مشخص، از سوی دانشجویان در حال پیگیری است. مطالباتی که بار دیگر صحبت از کلافگی دانشجویان از برخوردهای قیم مآبانه، همراه با تبعیض جنسیتی با ایشان دارد. سه ردیف مطالبه‌ی اصلی این دانشجویان به شرح زیر است:

ماه اول پاییز برای زنان ایرانی مملؤ از رویدادها و اخبار خوب و بد در عرصه‌های مختلف سیاسی، اجتماعی، فرهنگی و ورزشی بود. با شنیدن برخی از آن‌ها لبخند بر لب‌هایمان نقش بست و برخی دیگر دل‌هایمان را آزرد. در ادامه سعی داریم به اتفاق به مرور این وقایع بپردازیم و گزارش خود را با اخبار سیاسی زنان آغاز می‌کنیم.

نمایشگاه گروهی هویت در گالری شیرین از ۲۹ مرداد تا ۱۰ شهریور برگزار شد. در این نمایشگاه آثار زنان و مردان با موضوع هویت در معرض دید عموم قرار گرفت.تقریبا در همه‌ی آثار مضمون زن و طبیعت به اشکال مختلف تکرار شده بود. گویا این یگانگی، مفروض همه‌ی نقاشان چه زن و چه مرد است.

تمام مصاحبه‌ها و نوشته‌ها را در مورد دکتر مبین خوانده بودم و ایشان گفته بود «مردم لطف کرده به من نام پدر جذامیان ایران را داده‌اند، نشاط هم مادر جذامیان است؛ اصلاً او را در آنجا "آنا" صدا می‌کردند.»... اما چرا نام نشاط وثوقی چندان که باید مطرح نشد. سؤالم را با دختر آن‌ها شهرزاد مبین در میان گذاشتم

: اولین روزنامه ایران در سال ۱۲۱۵ با نام کاغذ اخبار در دوران محمدشاه قاجار تأسیس شد و تا سال ۱۲۵۶ که دو روزنامه دولتی با عنوان‌های «اطلاع» که انتصاب‌های جدید و «ایران» که خلاصه‌ای از دیدگاه‌های رسمی را اعلام می‌کردند، روزنامه دیگری در ایران وجود نداشت؛ اما از سال ۱۲۸۰ و با تأسیس دارالفنون و افزایش سواد و گسترش سفرها به خارج از ایران به‌ مرور بر تعداد روزنامه‌ها افزوده شد به گونه‌ای که در سال ۱۲۸۵ در مجموع ۸۵ روزنامه دولتی و ملی در پایتخت و شهرستان‌ها توزیع می‌شد.

مرداد ماه گرم امسال به پایان رسید در حالی که اتفاقات گوناگونی در حوزه‌ی زنان رقم خورده است. در این گزارش تلاش می‌کنیم نگاهی کوتاه به مهم‌ترین این وقایع بیاندازیم.