باید فهم روشن‌تری از این پیدا کنیم که عدالت چیست و مردم برای اینکه حال خوبی داشته باشند به چه چیزی نیاز دارند؛ و اگر قرار است زمانی در اجتماعمان التیام پیدا کنیم، باید توامان مرتکب‌شدگان و نجات یافتگان را التیام دهیم، در غیر این صورت در دور باطل می‌افتیم.
کوهنوردی بستری برای معاشرت و هم‌نشینی افراد که فقدان آن در جامعه به دلیل تفکیک جنسیتی آشکارا وجود داشته است ایجاد کرده است؛ اما این جامعه نیز بی‌تأثیر از نگاه مردسالارانه و فقدان حقوق جمعی افراد در زمان مواجهه با آزارهای جنسی نبوده است. سازوکار جمعی و سازمانی گروه‌های کوهنوردی در بسیاری مواقع به نفع پیشکسوتان یا افراد فنی و کارکشته بوده است که مرتکب خطا می‌شدند و در این مسیر زنان و احتمالا مردان خسارت‌دیده، یا حذف شده یا به حاشیه رانده شده یا سکوت کرده‌اند.
در خلال یا پس از حوادث زیست‌محیطی مانند سیل‌ها یا طوفان‌های بزرگ، زنان بیشتر از مردان فقیر می‌شوند، یا در نتیجه به حاشیه‌رفتن بیشتر، دسترسی آنها به آب سالم، خدمات بهداشتی-درمانی یا آموزشی محدودتر می‌شود.
#من_هم یا #Me_too یک جنبش اینترنتی بود که در سال ۲۰۱۷ با هدف افشا و محکوم کردن آزار و تجاوز جنسی در محیط کار توسط تارانابورک فعال حقوق اجتماعی و حقوق شهروندی که آن را قبلا برای توانمندسازی از طریق ایجاد همدلی در میان زنان سیاه‌پوست به کار گرفته بود، با فراخوان جهت نوشتن این تجربه تلخ در توییتر آغاز به کار کرد.
احتمالا مردان مشکلات سلامتی مرتبط بیشتری با کووید-۱۹ دارند - مانند فشار خون بالا، بیماری‌های قلبی عروقی و برخی بیماری‌های مزمن ریه. این امر تا حدی به این دلیل است که مردان احتمالا بیشتر رفتارهای پرخطر مانند سیگار کشیدن، نوشیدن و مصرف مواد مخدر را انجام می‌دهند.
بهاره چشم‌به‌راه، زنی دارای اختلالات روانی نامیده شد و نهاد امنیتی، مجموعِ (تجاوز، شکنجه و آزار جنسی وارد شده بعد از روایت تجاوز، شکنجه‌ی مضاعفِ ناشی از مجنون‌انگاری و اقرار اجباری به دست‌نوشته‌های نهاد امنیتی) را به پیکر او تحمیل کرد تا کارنامه‌ی تبعیض، انکار ستم و دیوانه‌انگاری «زنان معترض» را تکمیل کند.
تا زمانی که دستگاه قضا مسئول تصمیم‌گیری قضایی برای مجرمان است، سیاست فمینیستی رهایی‌بخش حکم می‌کند که خواسته‌ی بر حق شاکیان را به مطالبه‌ای همگانی بدل کنیم و نشان دهیم که آنان خواهان عدالت‌اند، قربانیانی هستند که نمی‌خواهند کس دیگری قربانی بی‌عدالتی و خشونت شود، دادخواه حق خود برای حفظ کرامت انسانی‌شان به عنوان زن هستند و نه به دنبال گرفتن جانِ دیگری!
تشر زدن، تشنه‌ی قدرت بودن، ریسک‌پذیری، مطالبه‌گری و سلطه‌گر بودن از جمله کیفیت‌های مرتبط با رهبری عنوان می‌شود. مطالعات زیادی نشان می‌دهند که از قضا این ویژگی‌ها از جمله ویژگی‌های کلیدی رهبران موثر نیستند. بلکه ویژگی‌هایی چنین موجب افت نوآوری شده، بر کیفیت تصمیمات اثر منفی دارد و قادر به تشویق مردم در نشان دادن قابلیت‌هایشان نیست. برعکس ویژگی‌هایی که معمولا زنان نشان می‌دهند یعنی فروتنی، همکاری، تیم‌سازی و ترغیب دیگران در راستای خیر عمومی بسیار مهم‌تر است.
در فرهنگ ما قربانی چه به لحاظ قانونی و چه به لحاظ فرهنگی هیچ‌وقت حمایت نمی‌شود و هیچ‌گاه آموزش ندیده که اگر مورد تجاوز و تعرض واقع شد چه واکنشی باید نشان بدهد و چطور باید آن را فریاد بزند.
فیلم‌های خوبی درباره‌ی زنان نویسنده ساخته شده که نشان می‌دهند آنها در طول تاریخ با چه سختی و مشکلاتی توانستند از طریق نوشتن هویت و فردیت ازدست‌رفته‌ی خود را به دست بیاورند، زندگی‌شان را تغییر دهند و دست به انتخاب‌های متفاوت بزنند و آثاری را خلق کنند که در آن زنان فرودست نیستند و حقوقی برابر با مردان دارند. هرکدام از آنها به نوعی گام مثبت و تاثیرگذاری در شکل‌گیری و جنبش فمینیستی برداشتند.
ورود