نویسنده معتقد است بدون درک کامل تاریخ اشتباهتمان را تکرار خواهیم کرد و با همین استدلال با مرور تاریخ عراق در سال‌های دور سعی بر نشان دادن چگونگی وضعیت حال حاضر مردم عراق دارد؛ مردان و زنانی که با استعمار و دولت‌های استبدادی درگیر بودند. او معتقد است تاریخ مبارزات زنان و آزادی‌ها و برابری‌هایی که به دست آوردند با چهره‌ای که آمریکایی‌ها و متحدانش از عراق نشان می‌دهند واقعیت ندارد.
نزار قبانی در شعر معروفش به نام «خبز و حشیش و قمر» (۱۹۵۶) که اهمیت اجتماعی خاصی دارد و در جهان عرب تأثیری بی‌سابقه داشته است، توجه به فقر مردم سرزمینش، مسألۀ تعدد زوجات در جامعۀ عربی را از یاد شاعر نمی‌برد و از میلیون‌ها مردمی سخن می‌گوید که پابرهنه می‌دوند و نان را جز در عالم خیال نمی‌بینند و شب هنگام در خانه‌هایی آکنده از سرفه به‌سر می‌برند، اما داشتن زنان متعدد را روا می‌دارند. این مضامین است که به شعر قبانی وجهی اجتماعی و انسانی داده است.
کتاب «حالا کی بنفشه می‌کاری؟» حکایت زندگی زنی به نام فروردین است که گاه گاه شعر می‌سراید. شعرهای عاشقانه. بهمن شوهر فروردین اما شعرهای عاشقانه او را تاب نمی‌آورد و آن‌ها را دلیلی بر خیانت فروردین می‌داند. فروردین برای رهایی از سرکوفت‌های بهمن شعرهایش را پنهانی در دستمال کاغذی و ورق باطله‌ها می‌نویسد و آن را میان برگه‌های امتحانی دانش‌آموزانش پنهان می‌کند.
«جمعیت نسوان وطن‌خواه» در اوایل بهمن ماه سال ۱۳۰۱ با سخنرانی محترم اسکندری که بعدا رئیس هیئت‌مدیره شد قدم در راه فعالیت برای زنان گذاشت. با توجه به سابقه‌ی خانواده‌ها جمعیت اولین تشکل زنان با گرایشات سوسیالیستی بود هر چند ترکیب اعضای آن موجب ناهمگونی نظری و عملی در این جمعیت بود.
بیدارزنی:کتاب «نگرشی انتقادی به توسعه جماعت‌محور» تالیف مارگارت لدویت با ترجمه منیژه نجم‌عراقی از سوی نشر نی منتشر شد. این کتاب با رویکردی رادیکال به بررسی مبانی و تجارب مشارکتی در مقیاس اجتماع محلی می پردازد. در پیش گفتار مترجم بر این کتاب چنین آمده است: ما در زمانه‌ای پیچیده به سر می‌بریم که نیازمند تفکری پیچیده از پایین به …
همه‌اش می‌ترسم نکند حرف‌های لخت و تند و بی‌آبروی او را حس کرده باشند. وقتی می‌بینمشان سعی می‌کنم توی چشم‌هایشان نگاه نکنم. نکند بمب حرف‌های او بود که از درون روزنامه افتاد؟
در نظریه‌ی فمینیستی واقعیت پذیرفته شده این است که ساختارهای اجتماعی دارای قدرت‌های علّی هستند که قابل‌تقلیل به افراد سازنده‌ی آن نیستند. اکثر نظریات فمینیستی فرض را بر نابرابری ساختاری می‌گیرند. مسئله‌ی قدرت که میان دو جنس به‌صورت نابرابر توزیع‌شده مسئله‌ی محوری هستی‌شناسی فمینیستی را تشکیل می‌دهد. یافتن معرفت‌شناسی واحد برای نظریه‌ی فمینیستی کاری دشوار است، چراکه هرکدام از نحله‌های مختلف فمینیسم ممکن است به شناخت‌های گوناگونی دست پیدا کنند. مثلاً در فمینیسم پست‌مدرن، واقعیتی برای دستیابی وجود ندارد، چراکه این خوانش کنشگران فردی است که واقعیت را می‌سازد. فمینیسم استندپوینت «فمینیسم نقطه نظر» که بیش‌تر با کارهای «هیل کالینز» و «اسمیت» شناخته می‌شود، معرفت‌شناسی خود را بر کشف تجربه‌های زنانه بنا می‌کند. فمینیسم مارکسیستی، تحلیل طبقاتی را بهترین نوع تبیین و در واقع نوع رهایی‌بخش تبیین می‌داند. در فمینیسم لیبرال نیز آموزش زنان، حقوق برابر با مردان در عرصه‌ی اجتماعی و اقتصادی و برابری دو جنس ازجمله‌ی مطالبات معرفت‌شناختی است.
خواندن رمان «ماندران ها» دو ماهی طول کشید. با سیمون در کوچه پس کوچه‌های فرانسه قدم زدم و سفری به آمریکا داشتم. عاشق شدم و گریستم. به مرگ فکر کردم و به سقف خیره شدم. ماندارن ها اثری تأثیرگذار است. در این شکی نیست. چنانچه بزرگ‌ترین جایزه‌ی ادبی فرانسه به نام (گنکور) را نیز از آن خود کرده است؛ اما سیمون دوبووار که نویسنده‌ی کتاب است و کتاب عملاً به بسیاری از روابط شخصی و گاها اجتماعی او می‌پردازد کجای داستان است؟ زیر سایه‌ی دوبروی (سارتر)، همدل با هانری (کامو) یا زیر چتر عشق لوییس (آلگرن)؟ من سیمون دوبووار را در کتاب پیدا نکردم.
بیدارزنی: مراسم نقد و بررسی کتاب «جلبک» نوشته کتایون سنگستانی ۲۵ اردیبهشت در موسسه خوانش برگزار شد. در ابتدای مراسم ساناز محسن پور مجری برنامه به معرفی نویسنده و منتقد پرداخت. او در رابطه با نویسنده کتاب گفت: کتایون سنگستانی متولد سال ۶۵ است و لیسانس ادبیات نمایشی دانشگاه هنر دارد، به‌جز جلبک، داستان‌های کوتاه و نمایش‌نامه نیز نوشته‌اند. محسن …
در کتاب «در خدمت و خیانت زنان: گفتارهایی درباره زنان»، نویسنده از زبانی اغراق‌آمیز و تصویری ساده از واقعیت بهره می‌برد. خود او از بهره بردن از زبان اغراق‌آمیز آگاه است و در اثر خود هم به این نکته اشاره می‌کند. آگاهی او از رویکرد خود و اعلام آن به خواننده او را از اتهامات اخلاقی مانند تلاش برای فریفتن مخاطب مبری می‌سازد «پیش از این هم گفتم در مسیر جان‌بخشی و ملموس جلوه دادن آرا و نظرات، اغراق و مبالغه ابزار خوبی است. بی‌گمان مخاطب آگاه خود می‌داند چگونه دست به خوانش متنی بزند که برای اثبات خود از صنعت ادبی مبالغه کمک می‌گیرد.»
ورود