در نظریه‌ی فمینیستی واقعیت پذیرفته شده این است که ساختارهای اجتماعی دارای قدرت‌های علّی هستند که قابل‌تقلیل به افراد سازنده‌ی آن نیستند. اکثر نظریات فمینیستی فرض را بر نابرابری ساختاری می‌گیرند. مسئله‌ی قدرت که میان دو جنس به‌صورت نابرابر توزیع‌شده مسئله‌ی محوری هستی‌شناسی فمینیستی را تشکیل می‌دهد. یافتن معرفت‌شناسی واحد برای نظریه‌ی فمینیستی کاری دشوار است، چراکه هرکدام از نحله‌های مختلف فمینیسم ممکن است به شناخت‌های گوناگونی دست پیدا کنند. مثلاً در فمینیسم پست‌مدرن، واقعیتی برای دستیابی وجود ندارد، چراکه این خوانش کنشگران فردی است که واقعیت را می‌سازد. فمینیسم استندپوینت «فمینیسم نقطه نظر» که بیش‌تر با کارهای «هیل کالینز» و «اسمیت» شناخته می‌شود، معرفت‌شناسی خود را بر کشف تجربه‌های زنانه بنا می‌کند. فمینیسم مارکسیستی، تحلیل طبقاتی را بهترین نوع تبیین و در واقع نوع رهایی‌بخش تبیین می‌داند. در فمینیسم لیبرال نیز آموزش زنان، حقوق برابر با مردان در عرصه‌ی اجتماعی و اقتصادی و برابری دو جنس ازجمله‌ی مطالبات معرفت‌شناختی است.

خواندن رمان «ماندران ها» دو ماهی طول کشید. با سیمون در کوچه پس کوچه‌های فرانسه قدم زدم و سفری به آمریکا داشتم. عاشق شدم و گریستم. به مرگ فکر کردم و به سقف خیره شدم. ماندارن ها اثری تأثیرگذار است. در این شکی نیست. چنانچه بزرگ‌ترین جایزه‌ی ادبی فرانسه به نام (گنکور) را نیز از آن خود کرده است؛ اما سیمون دوبووار که نویسنده‌ی کتاب است و کتاب عملاً به بسیاری از روابط شخصی و گاها اجتماعی او می‌پردازد کجای داستان است؟ زیر سایه‌ی دوبروی (سارتر)، همدل با هانری (کامو) یا زیر چتر عشق لوییس (آلگرن)؟ من سیمون دوبووار را در کتاب پیدا نکردم.

بیدارزنی: مراسم نقد و بررسی کتاب «جلبک» نوشته کتایون سنگستانی ۲۵ اردیبهشت در موسسه خوانش برگزار شد. در ابتدای مراسم ساناز محسن پور مجری برنامه به معرفی نویسنده و منتقد پرداخت. او در رابطه با نویسنده کتاب گفت: کتایون سنگستانی متولد سال ۶۵ است و لیسانس ادبیات نمایشی دانشگاه هنر دارد، به‌جز جلبک، داستان‌های کوتاه و نمایش‌نامه نیز نوشته‌اند. محسن …

در کتاب «در خدمت و خیانت زنان: گفتارهایی درباره زنان»، نویسنده از زبانی اغراق‌آمیز و تصویری ساده از واقعیت بهره می‌برد. خود او از بهره بردن از زبان اغراق‌آمیز آگاه است و در اثر خود هم به این نکته اشاره می‌کند. آگاهی او از رویکرد خود و اعلام آن به خواننده او را از اتهامات اخلاقی مانند تلاش برای فریفتن مخاطب مبری می‌سازد «پیش از این هم گفتم در مسیر جان‌بخشی و ملموس جلوه دادن آرا و نظرات، اغراق و مبالغه ابزار خوبی است. بی‌گمان مخاطب آگاه خود می‌داند چگونه دست به خوانش متنی بزند که برای اثبات خود از صنعت ادبی مبالغه کمک می‌گیرد.»

مستند معرف با محوریت موضوع ازدواج و مسائل و مشکلات پیرامون آن می‌کوشد مخاطب را با ابعاد امروزی و پیچیده مسئله ازدواج در جامعه رو به توسعه ایران مواجه کند.

۲۷ مارس، روز جهانی «تئاتر» است به این مناسبت با «فاطمه بخشی» کارگردان افغانستانی ساکن آلمان، مصاحبه‌ای انجام دادیم که به دلیل تعطیلی سایت بیدارزنی در ایام نوروز، این مصاحبه کمی دیرتر از موعد مقرر خود منتشرشده است. فاطمه بخشی از پدر و مادری افغانستانی در ایران به دنیا آمده است. رشته روانشناسی را در دانشگاه اصفهان خوانده و زبان انگلیسی را تدریس می کرد. به گفته خودش «بچه‌تر که بودم چیزهایی می‌نوشتم که به خیال خودم شعر بودند، بعدها فهمیدم که نبودند. داستان و نویسندگی را جدی‌تر و حرفه‌ای‌تر دنبال کردم. کتابم پشت درهای ارشاد بیات شد. ولی یکی دو تا داستانم نجات پیدا کردند و در گوشه کناری چاپ شدند ویکی‌شان هم به زبان ایتالیایی ترجمه شد. نمایشنامه می‌نویسم. آخری‌اش شانس به روی صحنه رفتن پیدا کرد و در شهرهای برلین و هایدلبرگ آلمان اجرا شد.»

مرادی سه مجموعه شعر با نام‌های «باد مخابره خواهد کرد»، «درناها نمک‌گیر می‌شوند» و «ساراسواتی در آینه» را منتشر کرده است. به گفته خودش در خانواده‌ای بزرگ شده که نوشتن اپیدمی است. مادرش محبوبه پاشالی نویسنده است که سه اثر منتشر ‌شده دارد. خواهرش آنا ماریا مرادی مجموعه شعر «اصالتا درخت تبریزی‌ام» را منتشر کرده است. مرادی داستان نیز می‌نویسد که هم اکنون در دست چاپ است. به مناسبت انتشار سومین اثرش ساراسوتی در آیینه با او مصاحبه کرده‌ایم که در پی می‌آید.

بیدارزنی: در ادامه معرفی شاعران زن افغانستان این بار سراغ مژگان فرامنش رفتیم. مژگان فرامنش متولد سال ۱۳۶۹ در هرات است. او لیسانس ادبیات فارسی دارد و چندین سال است که مدرس ادبیات در مکتب و دانشگاه است. فرامنش از سال ۱۳۸۸ به صورت جدی به شعر گفتن روی آورده است و تاکنون سه مجموعه‌ی «اندیشه‌های دردآلود»، «گره کور» و …

نشست نقد و بررسی کتاب این خیابان سرعت‌گیر ندارد نوشته مریم جهانی چهارشنبه ۲۵ بهمن‌ماه برگزار شد.

جنجالی، غیرمتعارف، خیره‌کننده و هیجانی این‌ها توصیفاتی است که منتقدان برای سبک فیلمسازی« لاریسا شپیتکو» به کاربرده‌اند. شپیتکو یکی از فیلمسازان کمتر شناخته شده بنیانگذار موج نو سینمای شوروی در دهه ۶۰ و ۷۰ است. سینمایی که با نام‌هایی چون «تارکوفسکی»، «الم کلیموف» و« مارلن خوتسیف » پیوند خورده است. ‌لاریسا شپیتکو در ششم ژانویه ۱۹۳۸ در خانواده‌ای ایرانی- اوکراینی متولد شد. پدرش افسری ایرانی بود که او و خانواده‌اش را هنگامی‌که لاریسا بسیار کوچک بود برای همیشه ترک کرد.