امروزه سبک زندگی جدیدی به نام «ازدواج سفید» در ایران و بیش‌تر در کلان‌شهرها و باز هم بیش‌تر در تهران (زنان امروز، ۱۳۹۴) در میان جوانان شایع شده است علت این نامگذاری سفید بودن برگه‌ی شناسنامه‌ی افراد است، به این معنا که این ازدواج در قانون ثبت نمی‌شود.
مادرم را خیلی زود بر اثر یک بیماری از دست دادم و همیشه زیر شکنجه‌های نامادری اذیت و آزار می‌کشیدم. درنهایت وقتی ۱۲ سال داشتم مرا شوهر دادند، در واقع این‌طور بگویم پدرم مرا به مردی ۵۵ ساله به بهای ۶۰۰هزار تومان فروخت. آن زمان من هنوز در عالم کودکی خود بودم و از چیزی به اسم اعتیاد و مواد و حتی سیگار سردر نمی‌آوردم. یک شب دندان درد شدیدی گرفتم، به شوهرم گفتم که مرا به دکتر ببرد اما او از این کار امتناع کرد و گفت من خودم نوعی دارو دارم که حالت را خوب می‌کند، بیا به همان شیوه‌ای که من می‌گویم بکش تا زود خوب شوی. بعد از آن نفهمیدم دندان درد چیست حتی در کار کردن هم بسیار زبر و زرنگ شده بودم تا اینکه مدت‌ها بعد از حالتی که برایم طبیعی نبود از او پرسیدم، گفت تو هم الآن مثل من معتادی!
به باور من خیزش اخیر یک گسست گفتمانی را موجب شده است و پس از این گفتمان تحول‌خواهی و خواست تغییرات اساسی گفتمان غالب خواهد بود. به وضوح این گسست گفتمانی را می‌توان در شعارهای غالب مردم در تظاهرات اخیر ردیابی کرد.
اعتراضات اخیر به تبع حضور، مردم شهرهای کوچک و حاشیه شهرهای بزرگ را هم نسبت به مسائل سیاسی و اجتماعی کشور درگیر و حساس کرد و همین مهم‌ترین تفاوت آن با اعتراضات سال ۸۸ بود که در آن مردم شهرهای بزرگ و مرکز آن شهرها حضور پررنگ داشتند.
این روزها در ذهنم تصویر ویدا موحد است و بیرق اعتراضش و همه زنانی که در طی این سال‌ها با هم برای برابری مبارزه کردیم
نباید در ابعاد هر عامل در گسترش اعتراض‌‌های اخیر مبالغه کرد زیرا در سایر اعتراضها از انقلاب ۵۷ تا جنبش ۸۸ نیز لزوما این یا آن عامل فعال و کارساز در گسترش اعتراضها نبوده است و در واقع جرقه که زده شود آتش روشن میشود و گسترش می‌‌یابد. از نظر جنبش چندان اهمیتی هم ندارد که این جرقه چه بوده است چون طغیان‌‌های اجتماعی بر اثر هر جرقه می‌‌توانند فعال شوند. نادیده گرفتن ریشه‌‌های طغیان‌‌ها و برجسته‌سازی جرقه یا عامل گسترش راه به خطا می‌برد. البته برای مداخله در جنبش بایستی ملاحظات آن را نیز ارزیابی کرد. برای مثال نقش جریان رئیسی- علم‌الهدی و موسسات مالی و اعتباری وابسته در مشهد، موضوع منازعات بودجه ۹۷، تحریک دولت برای ورود اعتراضی مردم به بودجه ۹۷ به عنوان ابزار فشار مقابل جناح مقابل، فعالیتهای جریان احمدی‌نژاد در تحرک‌ها، برنامه‌‌های ترامپ، اسرائیل و سعودی برای نافرجام‌‌سازی برجام و همچنین شبکه‌‌های اجتماعی به ویژه تلگرام در گسترش اعتراضها، اینها همگی بوده اند، اما تقلیل جنبش اعتراضی مردم به این عوامل توهم توطئه است.
جنبش اعتراضی امروز مطالبات کلی دارد و فاقد آن سازمان رهبری کننده مشخص است اما در دل خود قادر است هم به سازمان‌یابی از پایین به بالا دست پیدا کند و هم در مسیر مبارزه رهبران مقطعی و مرحله‌ای خود را ایجاد نماید.
برخی کتاب «جمهور» افلاطون را مهم‌ترین کتاب تاریخ برمی‌شمارند و خواندن آن را بر همه واجب می‌دانند. این کتاب که به صورت دیالوگ نگاشته شده به بررسی دیدگاه‌ها و ایده‌هایی می‌پردازد که سایه‌شان همچنان بر پرسش‌های امروزی ما سنگینی می‌کند. افلاطون در این کتاب به بررسی مسائلی مانند رابطه فرد و ساختار سیاسی، روانشناسی اخلاق، مفهوم عدالت، رابطه خرد و حکومت می‌پردازد و یکی از مشهورترین و احتمالا مستحکم‌ترین نقدهایی را که تا به حال به دموکراسی وارد شده است، ارائه می‌کند. یکی دیگر از دلایلی که کتاب جمهور بسیار مهم انگاشته میشود این است که این کتاب نخستین کتاب فلسفی است که تفاوت‌های زنان و مردان را دلیلی برای تبعیض بین آن‌ها برنمی‌شمارد، حتی برای حاکم شدن. آیا می‌توان افلاطون را پدر فمینیسم نامید؟ برای بررسی این پرسش و یافتن پاسخی به آن نخست زمینه شکل‌گیری ایده آرمانشهر افلاطون بررسی میشود، سپس به دو منبع عمده تاثیرگذاری بر این اثر اشاره خواهد شد و در نهایت نگرش افلاطون به جنس و جنسیت مورد توجه قرار خواهد گرفت.
جرقه‌ی این اعتراضها از سوی هر گروهی که زده شده باشد، مبنای آن بیش از هر چیز اقتصادی است. دامنه‌ای هم که پس از روز نخست در مشهد پیدا کرد، ولو وجه سیاسی قدرتمندی نیز پیدا کره باشد، باز هم به اضمحلال بنیان اقتصادی جامعه و معیشت اکثریت مردم دلالت دارد.
در بستر جامعه‌ی سنتی افغانستان، زنان در فعالیتهای اجتماعی اقتصادی نقشی فعال، ولو نه برابر، داشته‌اند. در فرایند مدرنیزاسیون، به ویژه در قلمرو آموزش و جایگاه حقوقی، زنان رفته رفته زمین‌بازی را از آن خود کردند. بنا بر قانون اساسی مصوبه‌ی سال‌های ۱۹۶۴ و ۱۹۷۷ زنان و مردان به‌عنوان شهروندان برابر قلمداد می‌شدند؛ اما متأسفانه، پس از کودتای کمونیستی آوریل ۱۹۷۸، زنان فرصتی را که طی چند دهه‌ی اخیر کس را از دست دادند. در نتیجه‌ی نزاع میان مارکسیسم و بنیادگرایی اسلامی، زنان دوباره رعایت حجاب را از سر گرفتند و پشت برقع‌ها و پرده‌ها پنهان شدند. سرشت، علت‌ها و پیامدهای این نزاع در این مقاله در ارتباط با مسائلی چون آموزش برای زنان، منزلت اجتماعی سیاسی آنان و جایگاه زنان در اسلام، قانون مدنی افغانستان، آداب و رسوم و قواعد عرفی مورد بحث قرار گرفته‌اند و در ادامه چکیده‌ای از وضعیت کنونی زنان در افغانستان ذکر شده است.
ورود