روانشناسان جریان اصلی که معمولاً نگرشهای ذاتگرا و هنجاری به رفتارهای انسانی دارند، محدودههای هنجاری برای رفتارهای انسانی تعریف میکنند و رفتارهای خارج از آن محدودهها را رفتارهای نابهنجار میدانند. بنابراین در مواجه با طیف اتیسم نیز بر وجود نوعی اختلال تاکید دارند که مهمترین شاخص آن را فقدان توانایی در تعامل اجتماعی و همدلی میدانند. چنین نگرشی علاوه بر آن که متضمن مواجههی غیربرساختگرا با امر هنجاری است و تبعات هستیشناسانه و معرفتشناسانهی گستردهای دارد، از جمله تأیید ضمنی منطقی مشابه با منطق کلیشهسازیهای قومیتی، جنسیتی، طبقاتی و ...، مفروضاتی کلیشهای دارد که خود نیز محل بحث هستند.