در ادامه به معرفی هفت زن فیلمساز مطرح تاریخ جهان مروانبیلی از ایران، آلیس گی بلانش از فرانسه، لوئیس وبر از آمریکا، دوروتی آرزنر از آمریکا، تازوکو اسکین از ژاپن، ژرمن دولاک از فرانسه و فاطما بایگوم از هندوستان می‌پردازیم. زنانی که در دوره خود بسیاری از تابوها و موانع را شکستند و در فیلم‌هایشان مشکلات و محدودیت‌های زنان را در دورانی که می‌زیسته‌اند، به تصویر کشیده‌اند:

چند سالی است که بحث زایمان طبیعی و ترویج آن از سوی وزارت بهداشت مطرح شده است. پیش از این نیز از معایب سزارین غیرضروری و مواهب زایمان طبیعی بسیار شنیده‌ایم. اما سوال‌های بسیاری پیش روی ماست که سعی داریم در این گزارش ضمن نگاهی به آمار و برنامه‌های مرتبط به آنها بپردازیم؛ سوال‌هایی نظیر آنکه آیا در انتخاب نوع زایمان خود زنان نقش دارند؟ آیا اساسا زنانی که به سزارین غیرضروری روی می‌آورند توانسته‌اند انتخاب آگاهانه‌ای بکنند یا سیاست‌های پنهانی آنها را به سمت این انتخاب هل داده است؟ سیاست‌های ترویجی اخیر برای زایمان طبیعی تا چه حد به انتخاب آنها احترام می‌گذارد؟ آیا در این‌گونه سیاست‌ها تفاوت‌های میان زنان دیده شده است؟ آیا همه آنها به آموزش‌ها و مراقبت‌های برابری در طول دوره بارداری و پس از آن دسترسی دارند؟

مفاهیمی همچون مشارکت و توانمندسازی در حوزه مسائل جنسیتی، چند سالی است که به اشکال مختلف مورد توجه قرار گرفته و توسط مسئولان دولتی، دانشگاهیان، رسانه‌ها و کنشگران مستقل در فضاهای گوناگونی کاربرد پیدا کرده است. از اجرای پروژه‌هایی با عنوان توانمندسازی توسط سازمان‌های دولتی مانند بهزیستی و شهرداری‌ها گرفته تا کاربرد روش‌شناسی‌های مشارکتی در پژوهش‌های دانشگاهی و تا برنامه‌های سازمان‌های مردم‌نهاد با رویکرد مشارکتی و توانمندسازی از پائین. در واقع، هر کدام از این گروه‌ها به دلایل متفاوتی به ضرورت پرداختن به مشارکت و توانمندسازی پی برده‌اند؛ اما آیا منظور و تلقی همه این گروه‌ها از این مفاهیم یکسان است؟ از آنجایی که خاستگاه و منافع متمایزی که این گروه‌ها دنبال می‌کنند متفاوت است، در نتیجه نمی‌توان تصور کرد که همه آن‌ها با برداشت و نگاهی مشترک از این مفاهیم استفاده می‌کنند. هرچند به دلیل محدودیت منابع و همچنین قدرت تبلیغات نهادهای دولتی، عمدتاً روایتی دولتی درباره این مفاهیم رواج دارد. به طوری که بیشتر منابع و متونی که در حوزه تحلیل جنسیتی، رهیافت مشارکتی توانمندسازی زنان در کشور موجود است توسط نهادها یا کارگزاران دولتی تهیه و تدوین شده است.

دسترسی به وسایل پیشگیری از بارداری همچنان نقش مهمی در اقتصاد بازی می‌کند. نیمی از زنانی که به این روش‌ها دسترسی دارند گفته‌اند که توانسته‌اند تحصیلات خود را به پایان برسانند و کار خود را حفظ کنند. پیشگیری از بارداری همچنان موجب افزایش سهم زنان تحصیل‌کرده و زنان شاغل به ویژه در مشاغل تخصصی شده است.

مردان مشهور به‌طور معمول بدون ترس از عواقب آن، آزار جنسی می‌رسانند و تا حد زیادی به این کار ادامه خواهند داد. آن‌ها می‌دانند که بالاتر از قانون هستند و به همین دلیل هیچ‌چیزی جلوی‌شان را نمی‌گیرد.

: مقاله «تعریف دگرگونه زنان از رابطه تنانه» در اولین همایش «انسان‌شناسی و جنسیت» در سال ۹۴ در انجمن انسان‌شناسی ایران ارائه‌شده است و در اینجا بازنشر می‌شود. متأسفانه مجلات علمی –پژوهشی- ترویجی از انتشار آن به دلیل آنچه فمینیستی بودن محتوی می‌خواندند، امتناع کردند. در اینجا جا دارد از زنانی که به پژوهشگر اعتماد کردند و خصوصی‌ترین تجارب زیسته خود را در اختیار من قرار دارند صمیمانه سپاسگزاری کنم که بدون این همکاری این پژوهش امکان‌پذیر نبود.

آنگلا مرکل در طول زندگی حرفه‌ای سیاسی خود با کارت جنسیتش بازی نکرده است: از نسبت دادن عنوان فمینیست به خود اجتناب کرده و در تقابلی ضمنی با تکبر مردانه از خود تواضع، احتیاط و آمادگی کافی نشان داده است. تجربه‌ی جان به در بردن از رژیم اقتدارگرای آلمان شرقی به مرکل مهارت‌هایی را آموخت تا در دنیای مردانه‌ی سیاست که با اتحاد دو آلمان به آن وارد شد حرکت کند. خانم مرکل آموخت که «آدم سکوت می‌کند، تحمل می‌کند و مترصد یک فرصت می‌ماند، در تمام این مدت هم سعی می‌کند صدمه نبیند».

هنگامی که کتابی با عنوان «زوال پدرسالاری» را در دست می‌گیرید توقع دارید که نویسنده نخست به بررسی مفهوم پدرسالاری بپردازد، تصورات متفاوتی از پدرسالاری را مطرح کند و از میان آنها تصوری که قدرت تبیین بیشتری دارد یا با واقعیت موجود انطباق بیشتری دارد را انتخاب کرده و به زمینه بروز و ظهور انواع آن در تاریخ اشاره‌ای کند. سپس به ما توضیح دهد که چرا و چگونه پدرسالاری رو به زوال رفته است. به خصوص که در این باره آثار بسیار زیادی تالیف شده است که از منظرهای متفاوت به بررسی این پرسش‌ها پرداخته‌اند؛ امّا این اتفاقی نیست که در کتاب «زوال پدرسالاری» نوشته سیدمحمدامین قانعی راد می‌افتد.

سریال «دروغ‌های کوچک بزرگ» زندگی سه زن را به تصویر می‌کشد. زنانی که در ظاهر خوشبخت‌اند و بسیاری به زندگی‌شان حسادت می‌کنند؛ اما در حقیقت آن‌ها زنانی هستند که هرکدام نوعی از خشونت را در زندگی‌شان تجربه کرده‌اند یا تجربه می‌کنند. این مجموعه تلویزیونی نشان می‌دهد چگونه خارج نشدن از چرخه خشونت می‌تواند برای زنان فاجعه‌آفرین و سخت باشد.

«نیسه» یا The heart of madness فیلمی از «روبرتو برلینر» است که در هفته فیلم برزیل ۱۵ مهرماه با حضور چشم‌گیرعلاقمندان به هنر هفتم در خانه هنرمندان به نمایش درآمد.