جنبش کارگری عمدتاً یک جنبش مردانه است و زنان به چند دلیل در آن حضور قابل توجهی ندارند. دلیل اول این است که موانع جنسیتی کار زنان بسیارند و زنان کمتر فرصت اشتغال در کارِ مزدی را پیدا می‌کنند و بنابراین بخش کوچکتری از نیروی کار رسمی را تشکیل می‌دهند. دوم این که فرصت اعتراض و ابراز وجود به دلایل جنسیتی برای زنان کارگر کمتر از مردان است. دلیل سوم هم این است که در جنبش کارگری تاریخاً یک گرایش غالب کورجنسیتی حاکم است که مطالبات خاص زنان کارگر در آن پس زده می‌شود. همه این دلایل موجب می‌شود زنان مشارکت کمتری در جنبش کارگری داشته باشند و به‌تبع آن وضعیتشان نادیده گرفته شود.

«وینی مادیکیسلا ماندلا» سال ۱۹۳۶ در شهر «بیزانا» ی آفریقای جنوبی به دنیا آمد. او در سال ۱۹۵۳ برای تحصیل به مدرسۀ مددکاری اجتماعی «جَن هافمِیر» در ژوهانسبورگ رفت. در آن زمان آفریقای جنوبی تحت کنترل نظام آپارتاید بود و شهروندان بومی آفریقایی‌تبار در نظام طبقاتی سلطه‌گری اداره می‌شدند. وینی تحصیلاتش را به پایان رساند و از دانشگاهی در آمریکا بورسیه دریافت کرد؛ اما او تصمیم گرفت به‌عنوان نخستین مددکار اجتماعی سیاه‌پوست در بیمارستانی در ژوهانسبورگ کار کند.

در ادامه گفتگویی انجام داده‌ایم با نازنین یکی از دختران مهاجر که در کنار رسیدگی به امور خانه، به کار بسته‌بندی جوراب نیز می‌پردازد.

بیدارزنی:‌ تکراری نمی‌شوند. عادی هم نمی‌شوند. دیدن چهره کودکان زجر کشیده، شکنجه شده پشت چهاردیواری خانه‌های ناامن که گه گاه به لطف شبکه‌های مجازی رسانه‌ای می‌شوند و در صدر اخبار قرار می‌گیرند و برای ساعاتی افکار عمومی را تحت تأثیر خود قرار می‌دهند همیشه آزاردهنده است. انگار قلب و روح آن‌هایی که هنوز ذره‌ای انسانیت و وجدان در وجودشان باقی‌مانده …

امسال روز جهانی زن بر پایه‌ی جنبش بی‌سابقه‌ی جهانی حقوق زنان برای برابری و عدالت قرار دارد و به صور مختلف در قالب راهپیمایی جهانی زنان، کمپین‌ها و اقدامات جمعی در کنار مقاومت فردی زنان همچون #MeToo و #TimesUp در آمریکا و کشورهای دیگر و اخیراً نیز مقاومت فردی زنان شجاع ایران علیه حجاب اجباری و خواست آزادی حق انتخاب برای پوشش صورت گرفته است.

نگاهی گذرا به مطالبات زنان که در این سال‌ها توسط کنشگران جنبش زنان پررنگ شده‌اند، پرده از کمرنگ بودن مطالبات اقتصادی که در زندگی زنان به‌خصوص زنان فرودست نقش حیاتی دارند، برمی‌دارد. جنبش زنان نه تنها تاکنون به معضل اشتغال زنان توجه به سزایی نکرده است بلکه در بزنگاه‌های مختلف رویکردی دوگانه نسبت به مطالبات زنان داشته است. به عبارت صریح‌تر، جایی به میدان آمده‌ایم (اگر آمده‌ایم) که منافع زنان طبقات غیر فرودست به چالش کشیده است. تجمع روز جهانی زن در برابر وزارت کار حول محور مطالبات مربوط به اشتغال بیش از هر چیز یک انتخاب هوشمندانه بر اساس درک دقیق و صحیح از مسائل و مشکلات زنان است. بازگرداندن مرکز ثقل بنای کج شده‌ی مطالبات به همان جایی است که باید می‌بود در بهترین زمان.

بدن زنان مدام در حال تغییر است. بعضی از این تغییرات عادی هستند و برخی می‌توانند نشانه‌ی ابتلا به سرطان باشند. توجه و آگاهی به وضعیت بدن خود موجب می‌شود از تغییرات آن مطلع شویم. علائم جدید در بدن نشانگر آن است که چیزی در بدن تغییر کرده است. تغییری که شما باید دلیل آن را بدانید.

یکی از گسترده ترین فعالیت هایی که فعالین جنبش زنان در سالهای اخیر در داخل کشور داشتند کمپین یک میلیون امضا بود و پس از آن فعالیت های کوچک و بزرگ آنان نتوانست فضای رسانه ها و همچنین فضای جامعه را چون کمپین به خود جذب کند و شاید پس از کمپین انتظارها از جنبش زنان فراتر رفت و هر حرکتی با آن مقایسه شد. کاری جمعی و گروهی که فارغ از تمام نقدهایی که بر آن وارد است از قدرت سازماندهی جمعی بسیار خوبی برخوردار بود و توانست در آن دوران شوری در جامعه ایجاد کند. اما نکته ای که جنبش بیش از یک دهه از آن غافل مانده بود تجمعی خیابانی بود. در حقیقت جنبش زنان خیابان را که طی سالها توانسته بود حداقل برای یک روز در سال از آن خود کند را به مدت یک دهه از دست داد. یکی ازمهمترین دلایل آن فضای امنیتی و سرکوب شدید حاکمیت بود و همین امر باعث شد تا فعالین علیرغم فعالیت های داخلی کمتر دیده شوند و تریبون های معترضین نیز فعالین داخل را حذف کنند . امسال در آستانه هشتم مارس روز جهانی زن دوباره فراخوانی با موضوع «اشتغال برابر و عادلانه برای زنان»  از طرف فعالین داخل کشور منتشر شد و مردم و فعالین اجتماعی را به تجمعی در این روز دعوت کرد. برخورد شدید نیروهای امنیتی باعث عدم شکل گیری تجمعی گسترده همچون یک دهه گذشته شد اما تجمعات پراکنده و حضور گسترده مردم دستگیری بیش از ۸۰  نفر را به دنبال داشت که همگی آنها با تعهد و در نهایت با قرار کفالت آزاد شدند. اما این تجمع چه ویژگی هایی داشت که بتواند فضای داخل کشور را حساس کند و آیا در این خصوص موفق بود؟ برگزاری تجمع چه تغییری را با خود به همراه خواهد داشت ؟ خواسته اشتغال برابر و عادلانه چگونه در میان جمعی از فعالین داخلی پررنگ شد  و آیا این مطالبه قابلیت این را دارد تا مجموعه ای از فعالین را حول یکدیگر جمع کند؟

مصاحبه‌ای که در ادامه می‌خوانید نقدی بر فمینیست‌های لیبرال سفیدپوست، سیطره‌ی هژمونی فمینیست‌های لیبرال و لازمه‌ی استعمارزدایی از جریان مبارزات زنان است. همچنین جهانی‌شدن و استعمار منابع توسط کشورهای اروپای شمالی در این مصاحبه مورد انتقاد قرار می‌گیرد.

اواخر بهمن‌ماه (۹۶) بود که خانمی به اسم «لیلی بهزاد» با من تماس گرفت و گفت که در تدارک برگزاری یک گردهم‌آیی در روستای محل سکونت خود، با موضوع ازدواج زودهنگام دختران است و درصدد گرفتن مجوز برای آن. در روزهایی که همه در تب‌وتابِ برنامه‌های ۸ مارس بودند، او این برنامه را برای هفته دوم فروردین در نظر گرفته …